Gister heb ik voor het eerst eigen rode kool kunnen oogsten. Gezien de toestand van het ‘kolenbed’ met de eerste signalen van knolvoet leek het me verstandig om ze niet langer dan nodig te laten staan. Bovendien waren er heel wat bladeren die wat vreemde gaten vertoonden. Beter een (misschien wat te) vroege oogst dan een mislukte oogst. En zo oogstte ik niet één maar meteen 4 mooie rode kolen. 
En inderdaad, mooi op tijd want ook hier vertoonde één koolplantje een beetje knolvoet in de wortels. Dit keer een foto van de knolvoet; je kunt zien dat de wortels wat dikker zijn en een soort wratten hebben. De plant heeft er weinig last van gehad, de kool zag er prima uit. Wat dat betreft was ik nog op tijd. Alleen zit de knolvoet nu dus in de grond en dat is jammer. De komende jaren zal ik daar wat anders moeten verbouwen. 
Met het oogsten van de kolen en het opruimen van de vele koolbladeren (lang leve de afvalverwerking op loopafstand) is er weer een bed bijna vrij. Er staat alleen nog wat bleekselderij in. Binnenkort ga ik er phacelia zaaien. Als groenbemester en in het voorjaar geeft het veel voeding aan allerlei insecten. En uiteraard geeft het plezier vanuit een bloemenvaas.
Pingback: Knolvoet - spruitenieren