Tomaten en sla, doorgaans echte zomerkost. Maar met een goede planning, wat uitproberen en speuren naar de juiste soorten is het toch mogelijk om dit vers, onbespoten en niet uit kas (hoewel een vensterbank in je huis toch wel als kas fungeert) te kunnen eten. De winterpostelein en veldsla en zelfs de rucola staan nog groen op ‘het land’. Voor een portie sla fiets ik niet naar mijn tuin maar ik neem wel eens wat mee als ik in de tuin bezig ben geweest.
Daarentegen doet de boerenkool, echte winterkost, het niet zo geweldig dit jaar. Het zijn nog maar kleine plantjes en als ik daar van wil eten moet ik zowat de hele oogst meenemen.
En dan is er nog prei. Hoewel de dikte van de prei nogal uiteenloopt is er genoeg om deze winter van te genieten. Ik zoek elke keer de dikste uit en ben zo weer even verzekerd van gratis vitamines. Handig, zo’n tuin als voorraadkast. Ik hoef me geen zorgen te maken over bederf en kan het halen wanneer ik wil (al is het na zonsondergang wel wat lastig oogsten). Wat dat betreft sluit het naadloos aan bij wat de moderne consument wil. Alleen de modder, daar zijn de meesten niet zo van gediend.