De strijd tegen de luizen is weer begonnen. Laatst ontdekte ik na het zien van de spikkels op mijn vensterbank dat mijn kalanchoë luis had. Ik kan me niet herinneren dat ik dat wel eens eerder heb gehad, maar blijkbaar is ook deze plant daar gevoelig voor. Wat me minder verbaasde is dat mijn gerbera luis heeft. De planten werden naar buiten gebonjourd en bespoten met water en afwasmiddel.
Inmiddels staat de gerbera weer binnen (ik denk dat deze niet zo goed tegen de kou kan), gezellig met de basilicum (ook aangevallen) op de mat.
De voorj
aarsbloemen komen al in grote getale op in de potten en denkend aan ongewenste diertjes op mijn balkon ging ik de tulpen eens nader bekijken. Vorig jaar zaten die helemaal onder de luis. En ja hoor, ook hier zijn de beestjes al aangekomen. Maar ik ben er nog vroeg bij, de planten zien er nog gezond uit en de luizen zijn maar met weinig. Wie weet kan ik de tulpen dit jaar met wat aandacht behoeden voor een plaag.
In de tuin heb ik al gezien dat de rozenstruik ook een luizenkolonie heeft 
aangetrokken. Ik ben in de ‘vrije natuur’ wat minder scheutig met spuiten. Tenslotte is de kans daar een stuk groter dat de plant het overleefd en zijn er meer lieveheersbeestjes die mij helpen in de strijd.
Alleen de rode bes moet ik dit jaar goed in de gaten houden. Nadat deze 2 jaar achtereen flink aangevallen is (de mieren steunden de luizen in het strijdgewoel, al molken deze hen tegelijkertijd uit) had deze struik er behoorlijk onder te lijden. Nog zo’n jaar zou weleens het einde kunnen betekenen. Bovendien komt er weinig vrucht van een struik die alle zeilen moet bijzetten.
En zo strijd ik niet alleen tegen duiven, maar ook tegen luizen. Je gaat je toch afvragen of je je dan nog liefhebber van de natuur mag noemen…