Eerlijk gezegd had ik zo’n anderhalve week geleden geconcludeerd dat de bloemkool dit jaar een fiasco was. Het begon dit jaar al met luis terwijl de plantjes nog in een bakje in de vensterbank stonden. Met een flinke groeiachterstand kwamen ze in de tuin te staan, nog steeds met luis. Later ontdekten de slakken en de rupsen de planten. Terwijl de rode kool er goed bij stond en weinig last leek te hebben van ongedierte, zag de bloemkool er maar wat armetierig uit. Hmm…
Ik was nog niet zover gekomen om de planten uit de tuin te trekken, maar ik overwoog het wel. Nog even afwachten, misschien was ik wat te vroeg.
Vorige week ontdekte ik tot mijn grote vreugde toch wat wits in de kern van de plant. Hoera, niet álle bloemkool was hopeloos.
Vandaag kon ik vier van de vijf planten ‘inpakken’. Om de kool mooi wit van kleur te houden moet je de bladeren om de kool heen vouwen zodat het licht wordt afgeschermd. Doe je dit niet dan wordt de bloemkool geel-bruin en onaantrekkelijk.
Nadat ik het net al voor de helft losgemaakt had, vroeg ik me af waarom ik de kolen nog zou beschermen tegen de duiven. Volgens mij hoef ik daar niet meer voor te vrezen. Opruimen dus maar! Kan ik meteen het onkruid beter bijhouden.
Ik ontdekte onder de bladeren van de rode kool nog een verschrompeld en verrot spitskooltje. Oeps… die was wat té goed verstopt. Gelukkig was er ook nog een prachtig, gaaf exemplaar dat ik mee naar huis kon nemen.
De rode kool ziet er goed uit maar is nog wat klein. Nog even geduld, wat water en zonneschijn en dan komt het vanzelf.