Ik had het zo mooi voorbereid. Als één van de eerste soorten werd het gezaaid, tegelijk met de witlof: prei. Ik vind prei heerlijk, het is prima in de winter nog uit de tuin te halen, het kan overal doorheen en je hebt nooit ineens een overschot omdat je het gerust in de tuin kunt laten staan. Maar helaas, vroeg gezaaid maar slecht opgekomen. Thuis nog eens gezaaid maar op de een of andere manier wil het maar niet groeien. Hoe kan dat toch? Ik kreeg van iemand nog wat preiplantjes maar die groeien óók al amper. Ik snap er niks van.
Lang leve de natuur die precies weet hoe het moet! Die gaat haar gang wel. 
En zo heb ik, dankzij een bloeiende preibol vorig jaar toch heel wat preiplanten in de tuin staan. Weliswaar niet op het plekje dat ik ervoor gereserveerd had maar dat proef je toch niet. Ik heb prei! 🙂 En de bollen die dit jaar hebben staan bloeien gooi ik meteen maar op de juiste plek, wie weet kan ik dan toch nog een beetje ‘meepraten’ in het beleid van de natuur 😉