Zoals beloofd nog wat meer uitleg over vermiculiet. Tot een jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Vorig jaar liet een andere tuinder mij ermee kennis maken en het woord was ik gemakkelijk weer vergeten. Ik kreeg een bakje van haar mee om het eens uit te proberen maar eerlijk gezegd wist ik niet zo goed hoe ik het aan moest pakken. Tot ik het boek ‘de Makkelijke Moestuin’ ging lezen en opeens ontdekte wat voor bijzonder spul dat vermiculiet eigenlijk is.
Vermiculiet is een mineraal dat heel licht is (qua gewicht), licht doorlaat én goed vocht kan vasthouden. Het vocht wordt weer langzaam afgegeven, wat ideaal is voor planten natuurlijk! Daarnaast zit er ook lucht in, wat belangrijk is voor de wortels van de planten. Die houden niet alleen van water en voedsel maar ook van zuurstof om te kunnen groeien.
Om te zaaien heb je in feite alleen maar vermiculiet nodig: bij het ontkiemen van de zaadjes is nog geen voedingsstof nodig (deze zit in het zaadje zelf) maar vooral wat vocht en een goede temperatuur. Waar het bij het zaaien nogal snel misgaat is dat de aarde teveel is uitgedroogd (waardoor het net ontkiemde zaadje verdroogt) of dat de aarde te nat is (waardoor het zaadje verrot). Bij vermiculiet kun je dit beter regelen omdat het mineraal zelf het vocht vasthoudt en langzaam afgeeft.
Aangezien het voorzaaien bij mij grotendeels gebeurt in de late winter/het vroege voorjaar in de woonkamer is juist het op peil houden van het vochtgehalte bij mij nogal eens een probleem. De lucht in de woonkamer is erg droog en zuigt bijna het vocht uit de aarde weg. Na het lezen van het boek was ik dan ook erg benieuwd hoe dit voorzaaien zou gaan met behulp van vermiculiet. Hoewel het nog wel erg vroeg is, ben ik toch maar eens aan het experimenteren geslagen. Tenslotte heb ik binnenkort een kas in mijn tuin staan waar ik de vroeg gekweekte planten heen kan brengen om ze te bevrijden van de droge lucht in de woonkamer.