Gladiolen zijn niet winterhard. De bollen moet je voor de vorst uit de grond halen. Trouw doe ik dat. Vorig jaar vergat ik de bollen weer terug te planten en de bollen die ik dit jaar in de grond stopte waren daardoor waarschijnlijk te oud en uitgedroogd om nog weer op te komen. Maar gelukkig houdt de natuur zich minder aan de ‘regel’ dan je zou denken. Hoewel het zeker wel heeft gevroren hebben de bollen de winter overleefd en komen er elk voorjaar weer nieuwe gladiolen boven de aarde piepen. De gladiool die hier op de foto te zien is zit al minstens 3 jaar in de tuin en heeft het prima naar zijn zin. Gelukkig maar, zo heb ik ook dit jaar weer wat moois om thuis in een vaas te zetten.
Als je aan het eind van het jaar de gladiolenbol op zou graven, kom je een heleboel kleine bolletjes tegen. Nieuwe gladiolen. Te klein om het eerste jaar een bloem voort te brengen. Het eerste jaar van mijn volkstuin (2012) heb ik al deze kleine bolletjes keurig opgegraven en bewaard. De bolletjes in het voorjaar allemaal één voor één planten was me teveel werk en ik heb ze in een geul langs de rand van de tuin gestrooid. Dat jaar kwamen er een heleboel groene sprieten boven, zonder bloemen. Inmiddels zijn deze kleine bolletjes uitgegroeid tot volwassen bollen en komen er steeds meer bollen tot bloei. Hoezo winterhard…?