Van de pompoenen die ik vorige week uit mijn tuin zeulde was er één met een behoorlijk rot stuk. Weinig tijd dus om na te denken over het wel dan niet eten van een onrijpe pompoen. Wat zou er gebeuren als je er soep van maakt?
Dit weekend probeerde ik het met een klein stuk. Tenslotte is het zonde van al het werk als blijkt dat de hele pan soep niet eetbaar is. Ik kookte de stukjes pompoen met schil en al en er ontstond een groene smurrie.
De smaak? Tsja… eigenlijk ondefinieerbaar. Het was niet bitter (zoals bij onrijpe pompoenen het geval kan zijn) en de dag erna werd ik ook niet ziek. Maar of ik er lekkere soep van kon maken…?
Begin deze week kreeg ik een logé en samen gingen we het pompoenvraagstuk te lijf. Inmiddels was er nog een pompoen die een behoorlijke rotte plek vertoonde en werd het zeer urgent om nog iets met de pompoenen te doen. Helaas ging het rotten veel sneller dan ik dacht en uiteindelijk hebben we van de anderhalve pompoen nog een halve kunnen redden. De schil werd verwijderd, ik vermoedde dat het de smaak teveel beïnvloedde, en de pompoen werd in stukken gesneden.
Een recept van internet voor muskaatpompoen bracht uitkomst. Vraag me niet naar de hoeveelheden, ik heb me nergens aan gehouden namelijk 😉 Behalve de pompoen bevat de soep nog winterpenen, uien en knoflook. Voor de smaak voegden we nog bouillonblokjes toe, evenals nootmuskaat, kruidnagel, cayennepeper, peper en zout.
D
e grote pan bevatte teveel om in te vriezen (die zit nog vol met courgettesoep) en ik weet inmiddels dat ingemaakte soep zo’n 2-3 maanden houdbaar is. Eén gangbaar potje is precies genoeg voor één kom soep. Ideaal als je vergeten bent tijdig soep uit de vriezer te halen en het scheelt in de energiekosten. De kom soep tussen de middag smaakte wel zo goed dat de andere pompoenen met hetzelfde recept bereid zullen worden!
Het is ook erg leuk om een potje soep cadeau te geven. Met tot gevolg dat slechts 5 van de 11 potten soep mijn kast gehaald hebben. 😉