Categorie archieven: Archief 2013

Het eerste jaar waarin ik een eigen volkstuin had van 62,5 m2

Grensverleggend

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Ik heb het afgelopen jaar heel wat grenzen mogen verleggen met betrekking tot mijn tuin. Leuk om te zien wat ik allemaal gedaan heb in mijn tuin.

Het begon al met het zoeken naar tegels, het regelen van het vervoer en het leerproces van paadjes leggen.

Vervolgens het bedenken van een logische indeling voor mijn tuin, het ontdekken van de ’tuinplagen’ (slakken, mollen, duiven, droogte of nattigheid) en het leren te doseren om te voorkomen dat ik met 14 kroppen sla tegelijk aan tafel zit.

Tussendoor stak ik regelmatig mijn neus in de boeken of struinde ik op het internet op zoek naar handige weetjes bij het telen van mijn groentesoorten. Van pake maar ook van medetuinders leerde ik hoe ik het een of ander het beste kon aanpakken.

Ik kwam erachter dat ik mijn spade maar weinig gebruik omdat ik het onkruid er liever op de knieën met de hand eruit trek. Ik trok mijn dappere laarzen aan en vroeg om resten hout die ik aan de kant van de weg zag liggen. Ik leerde op een bakfiets fietsen met een pallet voorin en verzamelde in één dag genoeg onderdelen voor een compostbak.

De laatste conclusie van dit jaar is dat ik zo enthousiast ben geweest met planten in mijn tuin zetten dat ik komend jaar kieskeurig moet zijn met het zaaien van groenten. De grond kan tenslotte maar één keer gebruikt worden. Hoe dan ook, wat er ook in de tuin mag staan: het groeit, het bloeit, het is niet te stuiten en ik geniet ervan!

Hieronder een overzicht van de tuin in mei t/m september en december.

meijunijuliaugustusseptemberdecember

De q van quiche

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het is boerenkooltijd. Er staat nog genoeg in de tuin, zelfs al zit er hier en daar koolluis en gaat er wel eens iemand bij mij vandaan met een zak boerenkool in de tas. Dus wordt het tijd voor nieuwe recepten met boerenkool. Gister verwerkte ik de boerenkool in een quiche. Ik had dit laatst bij iemand gegeten, ’t smaakte erg lekker en is een goeie variatie op de stamppot boerenkool. Het is een recept van de Allerhande (waar ik overigens wel vaker op zoek ga naar nieuwe ideeën bij een overvloedige hoeveelheid van dezelfde groente) en het is makkelijk te maken.

Terwijl ik zat te eten en de quiche nog even wat langer in de oven wilde hebben staan (ik had alweer zoveel aan het recept veranderd dat ik de oventijden hooguit als richtlijn kon nemen) pakte ik mijn pas gewonnen camera uit en vandaar dat ik jullie kan verblijden met een foto van mijn lekkere maaltijd.

boerenkoolquiche

Hier de directe link naar dit recept: http://www.ah.nl/allerhande/#/recepten/312818/boerenkoolquiche/?rq=boerenkool+quiche

Het komt weinig voor dat ik me strikt aan een (nieuw) recept houd en ook deze keer ben ik al aan het veranderen geweest. Zo had ik geen tijm in huis en had ik net de laatste uien in de soep verwerkt. Hoewel ik uien wel een goeie toevoeging had gevonden ontbraken deze dus. In plaats van kookroom heb ik koffieroom gebruikt en geraspte kaas toegevoegd. Als bodem had ik bladerdeeg, dit heb ik eerst voorgebakken (blind bakken) om te voorkomen dat de bodem te nat zou zijn en niet goed gaar. En ik schat zo in dat ik meer boerenkool heb gebruikt dan het recept voorschreef, maar ja, mijn boerenkool is dan ook niet per ‘300 gram panklaar’ verkrijgbaar. Ach, een beetje meer vitamines kan geen kwaad.

Aangetaste boerenkool

Geplaatst op door — 5 reacties ↓

boerenkoolTuinprobleem: De boerenkool wordt aangetast door luizen.

Omschrijving: Dit is melige koolluis. Het ziet eruit als klonters blauwgrijze bladluizen. Het zit aan de onderkant van het blad. Het is net zo te bestrijden als gewone bladluis met een oplossing van water en groene zeep.

Oorzaak: In boerenkool zit de mosterdolie sinigrine wat de luizen opzuigen.

De luizen beschadigen de plant door hun giftige speeksel. Dit zorgt voor gelige plekken op het blad, op langere termijn zal het blad verkleuren en vervormen. Jonge planten worden geremd in hun groei en kunnen door deze luizenaanval verloren gaan. De luizen kunnen erg diep in de planten doordringen waardoor deze op den duur oneetbaar zijn.

Vijanden: Natuurlijke vijanden van de luis zijn zweefvliegen, lieveheersbeestjes, galmuggen, roofwantsen, gaasvliegen, vogels, oorwormen, loopkevers, en spinnen. De tuin aantrekkelijk maken voor deze vijanden helpt bij de bestrijding van de luizen.

Gevaar voor andere planten: Melige koolluizen houden ook van spruiten, bloemkool, broccoli, koolraap, koolrabi. De luizen beschadigen niet alleen de planten maar kunnen ook verschillende virussen overbrengen. Omdat deze luizen overwinteren als eitje is het daarom belangrijk om de aangetaste planten na de winter te verbranden of te begraven.

 

Bronnen

  • Tuinspecialist Moestuin; A. & G. Bridgewater, 2008
  • Wikipedia.org
  • huis-en-tuin.infonu.nl

storm…?

Geplaatst op door — 2 reacties ↓

Hoe de tuin erbij staat na die hevige storm? Eh… geen idee! Vast wel goed, toch?

Het was alweer een tijd geleden dat ik er was geweest en na vandaag zal het ook wel weer een hele tijd duren. Wat is er in de winter tenslotte nog te doen in de tuin?

boerenkoolVoor vandaag had ik nog wel wat klusjes op de planning staan. Zo moest de boerenkool beschermd worden met een net tegen de fazanten vóór het zou gaan sneeuwen. Bij sneeuw kunnen ze geen voedsel vinden en gaan ze op zoek naar de boerenkool op de volkstuinen. Het is niet gelukt om alle boerenkool onder een net te krijgen maar een stuk of zes zijn nu beschermd, twee geoogst en de rest is vogelvrij. Ach, ik heb in ieder geval genoeg boerenkool. En voor volgend jaar is het wel slim om de boerenkool wat ordelijker te planten zodat één net de boerenkool kan overspannen.

Daarnaast had ik nog 30 à 40 bolletjes die de grond in moesten om de vroege bijen een plezier te doen. Op een enkele na die ik op mijn balkon wil zien opschieten, zitten deze nu ook allemaal in de grond.

bokashi
de inhoud van de bokashi emmer kan zo op de tuin geleegd worden. Een beetje door de aarde werken hoeft niet maar mag wel voor ’n mooier aanzicht.

De eerstvolgende keer dat ik weer naar de tuin ga, zal wel zijn omdat ik weer een bokashi-emmer moet legen. Wat een genot om dat zo in de tuin te kunnen verspreiden en te weten dat het door allerlei gronddiertjes door de klei gewerkt zal worden. Aangezien ik in mijn appartement mijn groenafval niet kwijt kan dan in de grijze container, heeft de bokashi een belangrijke(re) functie gekregen. Wat is er nu mooier dan je eigen afval recyclen? De mestkorrels die ik vorig jaar bij de start van mijn volkstuin heb aangeschaft heb ik dan eigenlijk ook niet meer echt nodig. Puur natuur is veel mooier.

ervaring

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het chipsbakken vordert gestaag. Elke keer lijkt de chips nóg lekkerder te worden. Ik ben er inmiddels wel achter dat de chips lekkerder wordt als de aardappelschijfjes droger zijn. Dus probeer ik wat uit met het onttrekken van het vocht uit de geschaafde aardappelplakjes. Het moeilijkste is nog om de chips zó te maken dat ik het ook kan bewaren. Dat is nog niet gelukt, de  dag erna zijn ze steeds wat taai. Even op een bakplaat een paar minuten in de oven maakt ze wel weer knapperig maar dan smaken ze een beetje aangebrand. Er valt nog genoeg uit te proberen dus.

Voor de moedige ondernemers onder ons zal ik even een update van de bereiding geven:

Na het schillen en schaven van de aardappels spoel ik ze af onder de kraan (even in een zeef doen). Vervolgens bestrooi ik ze met zout en laat ik dat even trekken. De plakjes spoel ik nog eens af  en deze dep ik goed droog met behulp van keukenpapier. *

Dan zo’n 7 minuten bakken in olie, als de chips net wat bruin begint te kleuren is het klaar. Nog even laten uitdruppen op keukenpapier scheelt een vette hap.

Voor de smaken zijn er heel wat mogelijkheden. Naturel met een beetje zout, paprikapoeder, maar ook de combinatie van paprikapoeder en wat knoflook (een teentje knoflook doormidden snijden en over de chips wrijven) is erg lekker.

Wat voor smaak je ook uitprobeert: je kunt proeven dat de chips met aandacht is gemaakt. Daarnaast: als je het samen maakt is het niet alleen lekker maar ook nog eens een gezellige bezigheid.

 

* Ik wil het nog eens proberen zonder deze tweede keer afspoelen, ze mogen tenslotte best zout smaken maar ik zat me af te vragen of de olie niet sneller vervuild zou worden als de plakjes zout zijn.

Gevonden

Geplaatst op door — 2 reacties ↓

chipsmaken_1Het is ‘m! Dé manier om knapperige chips te maken: in olie in de koekenpan. Een frituurpan zal ook kunnen maar die heb ik niet. Het werkt veel prettiger dan in de oven omdat je niet alle plakjes één voor één aan voor en achterkant hoeft te bestrijken. Ik heb al een aantal ladinkjes gemaakt en het is wat schipperen tussen te hard of nog net slap maar het begint bijzonder veel te lijken op knapperige chips!

En het smaakt veel lekkerder dan fabriekschips. Niet alleen de liefde en aandacht proef je erin, maar ook nog de verse aardappel. En ik kan zelf het zoutgehalte bepalen, ook erg fijn. Binnenkort een feestje, chipsmaken_2dan kan ik wat mensen het laten beoordelen. Als er nog over is tenminste.

chipsmaken_3chipsmaken_4chipsmaken_5chipsmaken_6

spruiten (II)

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Wat doe je met een overschot aan aardappels? Weggeven kan natuurlijk altijd, maar leuker vind ik het om er iets van te maken waardoor ik het langer kan bewaren.

Laatst heb ik al 2x geprobeerd om er chips van te maken, en hoewel sommige chipjes al verrassend veel op knapperige chips begonnen te lijken, alleen dan veel lekkerder van smaak, moet ik toegeven dat de meeste toch nog slap en ietwat taai waren. De volgende lading ga ik proberen in een koekenpan met een laag olie te bakken.

Hoe ik het heb gedaan? Komt ‘ie:

De aardappels met een kaasschaaf tot plakjes maken. De plakjes droogdeppen met keukenpapier (of een schone theedoek) Vervolgens alle plakjes invetten met olie en naast elkaar op een bakplaat leggen. (Ze mogen elkaar niet raken) Zo’n 20 minuten in de oven, op 180 graden. Halverwege de tijd de plakjes even omkeren. Als de chips uit de oven komt nog bestrooien met zout (en paprikapoeder) naar smaak.

En dan maar hopen dat ze knapperig zijn 😉

Ik heb geen frituurpan dus dat is geen optie, maar in een koekenpan met een laag olie kan ik nog wel een keer uitproberen. Het nadeel hiervan is echter dat ik niet weet hoe heet de olie is, maar goed… aardappels genoeg om het uit te proberen!

spruiten (I)

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Een koele zolder is geen koeling. En zoals pake een tijd geleden zich al afvroeg of mijn aardappels nog niet waren gaan spruiten, zo zijn ze inderdaad begonnen. Helaas… want zo kan ik ze niet heel lang meer bewaren. Ontspruitende aardappels op mijn zolder kunnen lang zoeken naar aarde en voedingsstoffen, hetgeen betekent dat ze op een gegeven moment verschrompeld en voedingsloos liggen te wachten op hun dood.

In de eerste instantie wilde ik geen anti-spruit kopen. (dit is een poeder wat je over de aardappels strooit en wat het ontspruiten tegengaat) Maar goed… met nog zo’n kist aardappels te gaan vreesde ik dat ik er niet aan zou ontkomen. Dus… laatst maar eens op zoek. Bij de eerste winkel hadden ze het. Een grote bus, voor zo’n 500 kg aardappelen. Eh… zoveel heb ik niet en eigenlijk ben ik niet van plan om volgend jaar weer (veel) aardappels te telen. Bovendien leek het me verschrikkelijke chemische troep, nogal giftig en daar ben ik al helemaal van. Maar het was de enige soort die ze hadden.

Naar de volgende winkel dus. Ik kon het nergens vinden dus ik ging het even vragen.

‘Spruit voor aardappels? O, u bedoelt de aardappelziekte!’

‘Nee, dat bedoel ik niet: anti-spruit, zodat aardappels niet gaan ontspruiten als je ze al geoogst hebt.’

De medewerker keek me wat verdwaasd aan en ik verwachtte er al niet veel meer van. Maar goed, als ze iemand kon bellen die het wél wist dan was ’t ook goed. Nadat ze eerst overal had gekeken waar ik ook had gekeken (maar dan zonder te weten wat ze zocht) ging ze iemand bellen. Even later kwam ze terug: ze verkochten het niet meer omdat het te giftig was. Aha… nou ja, die had ik dan ook niet gewild. Biologische anti-spruit bestaat vast niet…? ’t Is natuurlijk onnatuurlijk om aardappels te verhinderen te gaan ontspruiten. De aardappels liggen dus nog ongestoord te groeien. Langzaam gelukkig, en ik pak steeds de grote spruiters eruit. En verder… veel aardappels eten!

herfstklusjes

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het is de tijd om bollen in de grond te stoppen. Ik weet niet waar ik het gelezen heb, jaren geleden alweer, maar ik heb onthouden dat de bollen van sneeuwklokjes vooral niet te lang moeten liggen wachten tot ze de grond ingaan omdat ze snel uitdrogen. En aangezien ik bijzondere sneeuwklokjes had besteld bij Vreeken’s zaden moest ik er dus snel bij zijn. Meteen ook maar een begin gemaakt met de bollen ‘voor de bijen’. Voordat ik die allemaal de grond in heb ben ik wel even bezig namelijk. En dan zijn er nog gladiolen die juist uit de grond moeten. Of al hadden gemoeten want we hebben alweer een paar keer nachtvorst gehad. Tsja, ik kan niet alles tegelijk.

Er zijn dagen dat ik het tuinieren mis. Het lekker buiten zijn en in de grond woelen, onkruid trekken, de boel netjes maken en genieten van alles wat groeit en bloeit, leeft en zoemt. En hoewel tuinieren nog steeds wel kan, is het toch anders. Het is natter en kouder. Stiller. En opruimen ‘mag’ niet. Een ietwat rommelige tuin biedt aan tal van insecten schuilplekjes. En hoewel ik een echte opruimer ben laat ik voor dit doel de dode planten maar liggen. En zie ik uit naar de zomer om er dan flink de bezem doorheen te halen. Dat wordt straks een echte voorjaarsschoonmaak.

Tot aan de deur

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Vanmorgen werd ik gewekt door de postbode die een pakje kwam afleveren. Het was maar goed dat hij zo hard belde want ik had me flink verslapen. Ach, op een vrije dag is dat niet zo erg, maar toch, ik had genoeg plannen voor vandaag.

Vreeken’s zaden, de bestelling is binnen! Mooi zo, dan kan ik mijn veldsla snel zaaien en hopelijk daar nog wat blaadjes van plukken deze winter. En verder kunnen er een hele serie bollen de grond in. Vandaag vind ik het echter te koud om in de grond te woelen, met natte grond wil het werken met handschoenen niet zo, alle klei blijft dan maar aan mijn handschoenen kleven en mijn vingers worden steeds dikker. Zonder handschoenen is het te koud. Nog maar even geduld hebben.

Ondertussen zoek ik naar een appelboom. Bij het tuincentrum in de buurt was ik denk ik te laat. De vorige keer kon ik geen appelbomen vinden en vandaag was er slechts één soort. Wel met 50% korting en maar een klein formaat. Ach… vooruit dan maar, die mag er nog wel bij. Als ik wil kan ik ‘m zelfs op mijn balkon houden maar dat voelt toch wel wat onnatuurlijk. Dus zo staat er dan een ‘Apple Green’ op mijn balkon, verlangend naar de volle grond. Daarnaast wil ik wel graag een serieuze appelboom, een Cox of een Elstar lijkt me wel wat, laagstam. Wat struinen op internet brengt me op een aantal kwekers die redelijk in de buurt zitten, nu op zoek naar iemand die met mij wel een middagje op stap wil om een boom uit te zoeken.

Voor wie nog eens wat kennis wil opdoen voor ’t kiezen van een (fruit)boom is www.bomenonline.nl een boeiende site. Veel informatie en veel soorten om uit te kiezen.