Ik schreef gister dat ik laatst de kist geverfd had. Op de verpakking van de rubberseal stond dat je het niet moest verwerken onder de 5 graden. Nou, gelukkig was het die woensdag warm genoeg. Maar blijkbaar was het die nacht toch wat te koud. Zo kwam ik drie dagen later even op de tuin en bleek een deel van de kist nog nat te zijn. Weer mijn vingers onder de rubberseal 😀
Gelukkig kwam er nog een zonnige dag tussendoor, want nóg een aantal dagen later bleek de seal toch helemaal droog en mooi zwart te zijn geworden. Klaar voor de regen!
De kist op mijn tuin moest hoognodig opnieuw geverfd worden. Twee jaar geleden heb ik de kist bewerkt met een bepaalde rubberverf om de kist waterdicht te maken. Het heeft goed geholpen, maar na twee jaar in weer en wind begint de boel behoorlijk te slijten. Op sommige plekken kon ik het kale hout al zien zitten. Bovendien kwam ik een flinke plas water tegen toen ik een plastic zeil van de bodem van de kist haalde. Tijd om de rubberseal weer aan te brengen.
Maar wanneer dan? Want toen ik dit wilde gaan inplannen liep ik tegen allerlei praktische problemen aan. Sowieso was het niet handig als mijn zoontje mee was, halverwege de schilderbeurt weer naar huis moeten is gewoon niet praktisch. Dus, een zaterdag was het handigst. Maar dan ook graag als het droog is. Daarbij vielen ook al vele zaterdagen af. En de kist moet ook droog zijn, dus de dag ervoor zou het ook niet mogen regenen…
Jullie begrijpen dat het een tijdje heeft geduurd voor het een geschikt moment was. Het was op een woensdag toen mijn zoontje een nachtje uit logeren was en ik terugkwam van een vriendin. Ik had nog 1,5 uur voor het donker werd. Het moest dus wel even heel snel. 😀
De rubberseal die de kist waterdicht moet maken is hele dikke verf en je moet het ook vooral erg dik aanbrengen. Dat maakt dat het schilderen heel snel gaat. Om te voorkomen dat mijn handen helemaal beverfd zouden zijn met rubber had ik handschoenen meegenomen. Toen ik het deksel van de pot afpeuterde kwam de eerste rubberseal al op mijn vingers terecht. O ja, die handschoenen… Nou ja, met natte vingers in je handschoenen heeft niet zoveel zin natuurlijk, straks maar dan. Tegen de tijd dat het eerste ‘knoeisel’ droog was, zat er al weer wat op mijn vingers. Bovendien zag ik de handschoenen nergens meer liggen.
Thuis had ik bedacht dat ik vooral het deksel van de kist moest verven maar toen ik op de tuin kwam zag ik al dat ik op zijn minst ook de voorkant en de linkerzijkant onder handen moest nemen. De kist moest twee keer geverfd worden met minimaal 10 minuten droogtijd er tussen. Met zo’n groot oppervlakte kon ik dus meteen door naar de volgende laag.
Ik had tussendoor zowaar zelfs eventjes tijd voor een bakje koffie. Ik moest het zittend op een stapel tegels opdrinken want ik kon de stoel niet uit de kist halen. Hoewel mijn vingers inmiddels al aardig onder de rubberseal zaten deed ik toch nog een poging om ze “schoon” te houden. De handschoenen lagen zeker ergens onder de kranten verstopt.
Tegen de tijd dat ik klaar was met de tweede laag was het al schemerig. Er was nog een klein beetje verf over en als ik nog tijd had gehad had ik nog wat ruimte gemaakt om de achterkant van de kist nog wat bij te werken. Maar die tijd was er niet meer. Snel alle spullen maar bij elkaar pakken dan. De handschoenen lagen niet onder de kranten. Ook niet bij de fiets of op de fietstas. Hmmm. Waar die toch gebleven waren… In no-time had ik alle spullen in de fietstas gestopt en kon ik naar huis. Tegen de tijd dat ik op de fiets zat brandden de straatlantaarns. Precies op tijd klaar!
Thuis kon ik nog flink schrobben op al die rubberseal die op mijn handen terecht gekomen was. De handschoenen bleken al die tijd gewoon in mijn jaszakken te zitten.
Het is vandaag heerlijk weer en ik ben net terug van de tuin. Met mijn zoontje van inmiddels bijna 6 maanden in de wandelwagen maakten we de wandeling naar de volkstuin. Terwijl hij met zijn Apie lag te spelen en er tevreden geluidjes uit de wagen kwamen kon ik mij heerlijk ontspannen in de tuin. Anderhalve week geleden heeft mijn man de jaarlijks geleverde mest naar mijn tuin gekruid en nu mag dat allemaal netjes over de tuin uitgeharkt worden.
Zaterdag was ik al lekker bezig geweest en met deze ochtend erbij is er alweer flink wat werk verzet. En dat lekker ontspannen in de zon!
Er is alweer heel wat veranderd in mijn tuin sinds mijn laatste berichtje. De groene oase verkleurd steeds meer naar geel. Het tuinseizoen is bijna ten einde, er staat alleen nog prei in de tuin en onkruid.
De bieten deden het dit jaar slecht. De complete oogst zorgde voor ongeveer 5 porties. Waar het precies aan gelegen heeft weet ik niet, ik vermoed dat ze teveel last hebben gehad van de droogte. Daarnaast moet ik de kwaliteit van de aarde van mijn nieuwe tuin nog wat leren kennen. In de ene soort aarde groeit een groente nu eenmaal beter dan in een andere. In mijn allereerste volkstuin, stevige kleigrond, deden mijn rode bieten het ontzettend goed. In de tweede was het maar matig, een mengsel tussen zand en kleigrond. Deze tuin heeft ook weer kleigrond, maar de grond is enigszins dichtgeslagen, dat kan ook meespelen. Volgend jaar gewoon weer proberen.
Inmiddels is zoonlief weer toe aan een fles. Later maar weer meer 😉
Inmiddels ben ik weer aardig hersteld en kan ik weer lekker zelf in de tuin aan de slag. Met het warme weer en de regenbuien tussendoor is alles explosief gegroeid. Het onkruid groeit overal en ik sta te popelen om aan de slag te gaan. Met zo’n kleine hummel is het wat meer plannen en kan ik niet erg lang achter elkaar bezig, maar alle kleine beetjes helpen. Ik geniet er enorm van. Lekker in de buitenlucht met mijn handen bezig. Zoonlief ligt meestal prinsheerlijk te slapen. Zo nu en dan wiebelt de wagen wat heen en weer als hij met de wagenspanner ligt te spelen.
Terwijl ik de bramenoogst pluk betrap ik mijzelf erop dat ik het liedje ‘in de manenschijn’ zit te neuriën.
Afgelopen week was ik voor het eerst zelf even in mijn tuin om wat te tuinieren. Nou ja, tuinieren… het was vooral kijken en me verwonderen over de groene explosie. Ondanks alle foto’s en filmpjes die mijn vriendin me al had gestuurd was het toch een verrassing hoe groen het allemaal was. En o, die bloemen waren prachtig!
Vooral voor die bloemen wilde ik graag even langs. Ik had wat verschillende bloemenmengsels gezaaid in mijn tuin en wilde er thuis toch wel graag even van kunnen genieten. Een bosje bloemen is zo geplukt dus ging ik op de fiets naar de tuin.
Nu, bijna een week later staan de meeste bloemen nog steeds. Vooral het roze bos bloemen vind ik zelf erg mooi. Uit onze achtertuin haalde ik ook nog wat roze bloemen en zo is het een gevarieerd bos geworden. Ook de eerste gladiolen stonden in bloei. Ze staan te pronken in een vaas op de eettafel.
De eerste boontjes kunnen we deze week ook eten en ik hoop ze zelf te kunnen plukken. Zo langzamerhand begint het steeds meer te kriebelen om weer lekker aan de slag te gaan maar ik moet nog even rustig aan doen. Dan maar beginnen met wat rondkijken en lichte werkzaamheden. Het plezier is er niet minder om!
Hieronder een serie foto’s van de tuin om een indruk te krijgen van mijn ‘nieuwe’ tuin. Als eerste een foto van hoe de tuin eruit zag een week voor de bevalling.
Momenteel is er weinig nieuws op mijn blog te lezen. Gelukkig heeft dat een leuke reden. 2 juni ben ik van een gezonde zoon bevallen. Momenteel kom ik weinig op mijn tuin. Gelukkig is er een vriendin die ook een volkstuin heeft en die heel actief is om mijn tuin netjes op orde te houden. Regelmatig worden we weer verwend met verse oogst uit eigen tuin. De rode bessen zijn allemaal geoogst. We hebben lekker zitten snoepen en de rest zit in de vriezer. Voor als er weer wat tijd is om jam te maken. De tijd van de kapucijners is helaas alweer voorbij, ze waren erg lekker. En de courgettes komen inmiddels flink op ‘stoom’.
Naast al het tuinierwerk en het brengen van de oogst laat ze me ook nog eens regelmatig foto’s zien van hoe het er momenteel uit ziet. Ontzettend leuk. Zo staan er prachtige bloemenveldjes op de tuin, waar begin juni nog enkel wat groene blaadjes stonden. De tomaten beginnen al te kleuren en er groeien zelfs al meloenen in de koude kas. Dankzij deze vriendin kunnen jullie ook weer meekijken.
Het gaat lekker in de volkstuin. In steeds meer vakken is wat gezaaid of staan de geplande plantjes thuis nog wat te groeien in een kasje. De hagelbui heeft voor zover ik kan zien niet voor schade gezorgd en de regen heeft alles lekker opgefrist. In de fruithoek groeien de bodembedekkers behoorlijk en dat scheelt straks enorm in het onkruid wieden.
De uien schieten de lucht in, een mooi gezicht zo al die groene sprietjes! Verder groeit er prei en wat sla in het vak. En er zijn wat Parijse wortels gezaaid.
16 april 2020
6 mei 2020
De aardbeienplantjes staan er fris bij en zitten boordevol met bloemen. De kapucijners groeien gestaag maar worden helaas aangevreten. Ik vermoed door een of ander kevertje, ik heb er jaarlijks last van. Met een beetje geluk groeien ze harder dan dat ze opgegeten worden en tot nu toe lijkt het daar wel op.
De pruimenboom heeft gebloeid en er groeien inmiddels een heleboel piepklein pruimpjes in de boom.
De japanse wijnbes is nog niet uitgelopen en ik vraag me af of dat nog gaat gebeuren. Eens even rondvragen of die al in blad moet staan op dit moment. Mogelijk heeft deze de verhuizing niet overleefd. Ook de ene braam is nog niet uitgelopen, maar deze is sowieso later dan de andere braam die in de tuin staat. Ik wacht het nog maar even af.
Inmiddels weet ik ook waarom de rabarber zo slecht is opgekomen. Twee van de vier planten zijn verrot. Van de planten die wel zijn opgekomen is er eentje nogal zielig. De planten staan te diep in de grond. Het zou kunnen dat ik ze niet goed geplant heb maar ik vermoed dat ik er teveel mest op gegooid heb waardoor ze dus niet boven de grond zijn gekomen. Erg jammer. Maar nu weet ik tenminste waar het aan ligt. Volgend jaar maar nieuwe plantjes kopen. Dit jaar heb ik dan wat extrra plek voor de vele koolplanten die ik thuis heb voorgezaaid.
Het vak dat ik volgezaaid heb met groenbemester is helemaal groen. Het is nog niet helemaal te zien wat het onkruid is en wat de groenbemester. De witte klaver kan ik er wel in ontdekken maar hoe de Esparette eruit ziet weet ik niet. Ik laat alles nog maar even lekker opkomen. De heermoes en pispotjes heb ik er al eens uitgeplukt, maar die blijven stug terugkomen. Het zij zo. Eerst moeten de kleine plantjes wat meer kunnen hebben voor ik grondiger te werk kan gaan.
Afgelopen week hebben we voor het eerst groente van eigen tuin gegeten. Een kropje sla. Eigenlijk nog wat te klein om al te oogsten, maar met 5 slaplanten die even groot zijn is dat niet erg. Het was heerlijk om weer eens lekkere, verse, knapperige sla uit eigen tuin te kunnen eten! De radijsjes was ik vergeten mee te nemen, die staan er nog voor de volgende krop sla.
Er is de laatste weken weer genoeg gedaan in de tuin. En nu regent het, wat heerlijk! Alle gezaaide stukjes krijgen voldoende water en we hebben ’s avonds opeens weer meer tijd om lekker op de bank te zitten. Al heeft het ook wel wat gezelligs hoor, elke avond samen naar de tuin om water te geven en even te kijken hoe alles groeit.
Want het groeit goed allemaal! We kunnen duidelijk effect zien van het trouwe water geven aan de hele fruithoek. De bodembedekkers die in het begin van het jaar nog wat zielig waren beginnen nu volop te groeien. Ze bedekken de grond en houden zo niet alleen het onkruid tegen maar zorgen er ook voor dat de grond minder snel uitdroogt.
De aardbeiplanten staan er fris bij en zitten vol met bloemen. Daar zal mijn man straks lekker van kunnen smikkelen.
De kapucijners zijn bijna allemaal opgekomen en er staan inmiddels stokken bij. Helaas, zoals wel vaker, zijn de doperwten niet opgekomen. Zouden ze het toch nog te koud hebben gevonden? Ik weet het niet, volgens het zakje mochten ze gezaaid worden maar volgend jaar zal ik ze toch maar thuis voorzaaien. Of in de koude kas. Ik heb ze nogmaals gezaaid en hoop dat ze nu beter ontkiemen.
De prei komt massaal op, zowel de eerste als de tweede keer zaaien. Ik was wat te ongeduldig. Of beter gezegd: ik was bang dat ze wat te weinig water hadden gehad op een cruciaal moment en dat er daardoor niets opkwam. Net naast de gezaaide rijtjes had ik nog een keer rijtjes gezaaid. Nu staan er vier rijtjes met preisprietjes. 🙂
In de kas groeit de sla erg goed en binnenkort kunnen we wel een kropje oogsten. Met radijsjes erdoor, die doen het ook al erg goed.
Inmiddels heb ik ook wortels en bietjes gezaaid en een heleboel bloemen. Met de gestage regen van de afgelopen dagen hebben ze een mooi vochtige grond om in te ontkiemen. Al zal het nog even duren, zo lang zit het zaad nog niet in de grond.
De groenbemester onder het zeil is massaal opgekomen en bedekt het hele vak met een groene waas. Ik moest alweer flink onkruid trekken want ook dat groeide er welig. Met name heermoes en pispotjes zitten er veel. Helaas kan ik het nu niet uitgraven dus zal ik het regelmatig moeten onderhouden om te voorkomen dat het gaat woekeren. Het zij zo. Volgend jaar maar weer even met de spitvork erdoor, dat scheelt vaak enorm in het wortelonkruid. Het zeil is er inmiddels af, er kunnen geen zaadjes meer gesnoept worden, de plantjes kunnen nu wat meer hebben en inmiddels groeien ze de lucht in. Er is zelfs een phacelia overgebleven van deze winter, leuk!
De appelboom heeft een ziekte. De boom stond prachtig in bloei toen ineens alle bloemetjes verdorden. De groene blaadjes begonnen om te krullen en een week later werden de puntjes zwart. Ik heb nog niet helemaal kunnen ontdekken wat de boom heeft, maar de ziektes die erop lijken voorspellen weinig goeds. De kans is groot dat de boom het niet overleefd… Erg jammer!
De pruimenboom doet het gelukkig wel erg goed, er zitten al ieniemini-pruimpjes aan en de boom heeft mooi fris groen blad. Die heeft de verhuizing goed doorstaan.
Terwijl ik dit blogstukje typ en geniet van de tikkende regen op het dak begint het plots fiks te hagelen. Ai! Stonden de kapucijners nog maar veilig onder het net in plaats van naakt naast de bonenstaken… De hagelbui is van korte duur, binnenkort de schade maar opnemen in de tuin. Gelukkig staan de meeste plantjes nog veilig thuis, te wachten op IJsheiligen.
Met mijn man ben ik afgelopen maandag lekker aan de slag gegaan in de tuin. Hij sloeg de palen in de grond en ik draaide er oogjes in. Met een groen ijzerdraad werden de palen met elkaar verbonden. Het net van vorig jaar (de grootste die ik toen kon vinden in de winkel) haalde het net van de ene rij palen tot de andere. Een wit vlies zit alleen aan de bovenkant permanent vast, de rest is zo los te maken zodat ik nog onkruid kan verwijderen en straks natuurlijk de besjes kan oogsten. Voorlopig hoef ik hier niets meer aan te doen. Dacht ik maandag.
Vandaag kwamen we er helaas achter dat er een gat in het net zit. Mogelijk heeft het net wat te strak gezeten, of hebben we het gat over het hoofd gezien. Gelukkig heb ik nog tijd om het te repareren voordat de vogels nieuwsgierig op de struiken met malse besjes af komen. Morgen maar met naald en draad aan de slag. Ik hoop dat het voldoende is, anders moet er al na een week een nieuw net overheen…
