Categorie archieven: Archief 2022

Tunnelkas

Geplaatst op door — 5 reacties ↓

Vorig jaar is mijn complete aardbeienoogst mislukt. Terwijl er al prachtige trossen dikke aardbeien aan de plantjes hingen, bleef het weer koud en nat. De aardbeien verschrompelden en verrotten. Weg oogst. Het is me nog nooit eerder overkomen en hopelijk was het de laatste keer.

Dit jaar probeer ik wat nieuws, namelijk een tunnelkas over de aardbeiplantjes. Omdat ze zo iets warmer en beschutter staan hoop ik de oogst wat te kunnen vervroegen en in ieder geval de aardbeien te beschermen tegen teveel kou. Aangezien het plastic voor de kas net niet groot genoeg is kan ik meteen het verschil zien met de planten die níet beschermd worden.

En ja, ik begin al verschil te zien. De plantjes in het kasje (er zitten overigens gaatjes in het plastic dus helemaal dicht is het niet) groeien al beter dan de plantjes ernaast.

Behalve de warmte die het kasje vasthoudt en het vocht dat iets langer blijft hangen heeft het kasje nog een voordeel: je hebt geen net nodig tegen de vogels. En zo heb ik straks óók bij de aardbeien geen net nodig. Weer eens wat anders dan een gaaswerk bouwen.

Gaaswerk vervangt net

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

Zo, hier is dan weer eens wat geluid vanuit de volkstuin. Ik wilde een afscheidsbericht typen maar het blijft toch een beetje kriebelen om wat te vertellen over de tuin. Dus bij deze: de blog zal niet meer regelmatig wordeng geüpdate maar zo nu en dan laat ik nog wel even wat van me horen.

Afgelopen winter ben ik in de tuin bezig geweest om het net rondom de bessenstruiken te vervangen voor een vogelvriendelijke variant namelijk: gaas. De tijd zal het leren of het veilig genoeg is, maar de vastgedraaide vogeltjes uit een net peuteren vond ik zo verschrikkelijk dat ik dat graag wil voorkomen. In gaas kunnen ze tenminste niet verstrikt raken als ze in paniek weg proberen te komen.

Bij deze langdurige klus die ik graag voor mij uit wilde schuiven kreeg ik gelukkig wat hulp. Ons kleine ventje is dol op boormachines. Hij heeft er dan ook altijd één bij de hand; met een grote fantasie kun je van alles wel een boormachine maken. Mama helpen met schroeven en boren was dus ook geen probleem. We zaten dus gezellig in het zonnetje te werken.

Echter: gaaswerk is niet zomaar geplaatst. Ik ben al aardig wat uurtjes bezig geweest en het is nog niet helemaal af, maar gelukkig is het einde in zicht. Ik heb nieuwe palen geplaatst en met twee extra palen kon ik zo een vaste opening maken in het gaaswerk. Daar komt een vliesdoek te hangen dat ik er makkelijk vanaf kan halen. Tenslotte moet het onkruid nog steeds verwijderd kunnen worden. Het gaaswerk rondom is verder klaar, aan de bovenzijde ben ik op de helft. Nog één keer moed verzamelen en het geduldwerkje van ijzerdraad rijgen uitoefenen en ik heb het gaaswerk vast.

Hopelijk geen gewonde of zieke vogels meer en goed beschermde bessen.

Mijmering

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Ik heb heel wat beleefd op de tuin en ook mijn leven is heel erg veranderd sinds ik begon met tuinieren. Begon ik in mijn eentje onwennig op een flink stuk kleigrond met wat tegels leggen (want ja, al die kleigrond is zo vies aan je schoenen), negen jaar later staan we met z’n drieën op de tuin om palen te slaan voor de fruithoek. Ik boor de gaten, mijn man slaat de paal erin en zoonlief gaat met de grondboor aan de haal. Tot hij even later met zijn gezicht uit de modder gevist mag worden. En zo verschuift ook mijn aandacht. Van perfecte oogst naar een tevreden gezin. We hebben er veel lol aan, om zo met z’n allen in de tuin bezig te zijn. Maar vooral is het een plek waar ik regelmatig even me kan terugtrekken, mijn gedachten kan laten gaan even weer even kan opladen in de frisse buitenlucht. Hoe alles groeit en bloeit blijft mijn aandacht houden, maar het is niet meer het belangrijkste. Mijn volkstuin is een plek geworden waar ik mijzelf ben en waar ik graag mijn gezin deelgenoot van maak. En waarbij ik ook zo nu en dan mijn gezin thuis laat om even ‘zelf te doen’.