Categoriearchief: Blog

Bijna elke dag een berichtje over de vorderingen van mijn (volks)tuin

Witte klaver en de aardappelen

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Witte klaver is een groenbemester. Vorig jaar heb ik deze gezaaid op een stukje braakliggende tuin. Begin dit jaar heb ik deze enigszins door de aarde gewerkt. Aangezien ik liever niet wil spitten in mijn tuin om het bodemleven niet te verstoren, was de klaver dus niet goed ondergewerkt. Ik wist dat deze weer opnieuw zou gaan groeien en dat is inderdaad gebeurd.

Ik had echter wel aardappels gepoot in dit veldje. Het leek me niet verkeerd dat de klaverplantjes de bodem zouden bedekken en zo het onkroud tegen zouden houden. Maar, de klaver doet het erg goed en de aardappelen raakten wat verstopt tussen alle klaver.

De klaver bloeit inmiddels volop, een mooi gezicht. Maar de aardappelplanten vind ik toch wat belangrijker dus ben ik zaterdag maar begonnen met het weghalen van de klaver. Niet alle aardappelplanten waren groot genoeg om boven de klaver uit te komen.

Het veldje aardappelplanten is inmiddels weer een aardappelveldje geworden. De witte klaver heb ik bewaard want een groenbemester is juist goed voor mijn tuin. Alleen de vraag is nog even: hoe krijg ik het dusdanig goed onder de grond dat het gaat verteren in plaats van weer verder groeien?

Ik zit te overwegen om een kuil te graven en het daar in te gooien. Maar misschien kan het ook wel gewoon op de composthoop. Terwijl ik me zit af te vragen hoe je de stikstof het meest efficiënt in de tuin krijgt ligt de klaver op een berg op een kaal stukje grond. Nog even wachten en het probleem is gewoon een vakje verplaatst.

Ik herinner me dat ik dit probleem al eens eerder gehad heb. Een paar jaar geleden bleef de klaver ook maar weer terugkomen en ik had me bedacht dat ik beter een andere groenbemester kon kiezen.

Op zo’n moment als deze, waarin een grote berg klaver me ligt aan te staren vraag ik me af waarom ik tóch weer klaver heb gezaaid. Klaver is een sterke plant die vrolijk verder groeit als er nog wat groen boven de aarde uitpiept. Goed spitten dus om het door de aarde heen te werken. Het lijkt niet echt geschikt voor iemand die niet wil spitten. En toch heb ik het weer gekocht en gezaaid. Klaver bindt namelijk stikstof uit de lucht en slaat dit op in zijn wortels. En die voedingsstof wil ik meer in mijn tuin hebben. Nou, de stikstof ligt dus opgeslagen in de wortels van de klaver, op een berg in de tuin. Het moet alleen nog even op de juiste manier verwerkt worden zodat er plantjes profijt van gaan hebben. Tips zijn van harte welkom.

Gehalveerde appelboom

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

In januari schreef ik dat ik de appelboom had gesnoeid. De appelboom staat op de rand van mijn tuin, als afscherming van de sloot, en heeft vorig jaar geen vrucht gegeven. Omdat er twee dikke stammen vrijwel tegen elkaar aan groeiden heb ik heel rigoureus één stam afgezaagd en zo de boom bijna gehalveerd.

De boom heeft het overleefd en doet het zelfs heel goed. Deze week zag ik dat er een heleboel appels in zitten! Ik heb geen idee wat voor soort het is en of het lekkere appels zijn. Ik ben van plan de appels nog flink uit te dunnen in de hoop dat de appels dikker worden. Maar misschien is de appelsoort ook wel klein, dat is natuurlijk even afwachten. Mocht nog iemand me kunnen vertellen hoe je ziet welke soort dit is, dan hoor ik het graag. En anders wordt het misschien wel duidelijk als de appels rijp zijn voor de oogst.

Lief

Geplaatst op door — 2 reacties ↓

Terwijl ik lekker aan het tuinieren was en het onkruid tussen de plantjes verwijderde kreeg ik gezelschap van twee lieveheersbeestjes. Twee verliefde lieveheersbeestjes. Zo zagen ze er in ieder geval wel uit. Of misschien was de verliefdheid al overgegaan in duurzame liefde. Of misschien waren ze gewoon uit op voortplanting. In ieder geval, ze liepen boven op elkaar over de tegels tussen mij en mijn onkruidemmer. Aangezien ik een liefhebber ben van lieveheersbeestjes sinds ik weet dat ze luizen eten, deed ik erg mijn best om ze niet te pletten. En daarvoor moest ik wel goed opletten want ze renden nogal enthousiast heen en weer. Maar op een gegeven moment was ik ze kwijt en ik hoopte maar dat ze niet plat onder mijn slippers zaten. Of gespietst aan mijn schepje. Of… ja, wat kan een lieveheersbeestje toch niet allemaal aan gevaren tegenkomen in zijn leven. Ik mijmerde over de kwetsbaarheid van deze kleine diertjes en tuinierde maar wat verder.

Opeens voelde ik wat gekriebel op mijn been. De lieveheersbeestjes waren nog niet klaar en banjerden vrolijk verder. Geen obstakel was hun te hoog, geen plaats te gek. Ik hield maar even pauze en even later waren ze alweer andere ‘bergen’ aan het beklimmen.

Ik hoop dat ze vele kleintjes voortbrengen en nog vele luizen zullen verorberen.

Hoe snoei ik de meloenplant?

Geplaatst op door — 2 reacties ↓

Dit jaar is het de derde of misschien al de vierde keer dat ik zelf meloenen ga kweken. En zo langzamerhand begin ik een beetje door te krijgen waar ik op moet letten. In mijn notitieboekje staat bij de aantekeningen van de meloenen heel dik onderstreept: “Bij meloenen is de snoei het belangrijkste!!” En dat is niet voor niets. Het is me al twee keer overkomen dat ik zat te wachten op beginnende vruchten en te laat bedacht dat ik daarvoor eerst nog de plant moest toppen. Speciaal voor jullie een blogstukje over: hoe moet ik een meloenplant snoeien?

Mocht je je afvragen of het mogelijk is om meloenen te kweken in een koude kas: ja, dat is het zeker. Vorig jaar had ik 15 overheerlijke galiameloenen. Je kunt ze later oogsten dan de meloenen die in de winkel liggen en ze waren zo rijp dat we de schil er zo vanaf konden trekken. De meloen smolt op je tong, zo lekker. Het is dus zeker een aanrader. Maar, dan moet je wel even weten hoe je ze moet snoeien.

Snoeien

Meloenplanten hebben mannelijke en vrouwelijke bloemen, net als de courgetteplant. De vrouwelijke bloemen komen echter niet zomaar tevoorschijn. De meloen moet zijtakken maken en vervolgens ook nog eens zijtakken aan deze zijtakken. Om te voorkomen dat je met een héle grote meloenplant zit zonder vruchten is het dus belangrijk dat je op tijd de plant topt. Als de plant 4-5 bladeren heeft, breek je de top eraf. Hierdoor gaat de plant zijtakken maken. Deze zijtakken ga je ook nog een keer toppen, na het 6e blad. Zo komen er aan de zijtakken nog dunnere zijtakken. Aan deze laatste, dunne, zijtakjes komen vrouwelijk bloemen. Je kunt ze herkennen aan het ieniemienie vruchtje wat er al aan zit.

De meloenplant is getopt, de vier zijtakken zijn gemarkeerd met binddraad

Om het te verduidelijken heb ik voor jullie even foto’s gemaakt na het snoeien. Op de gemarkeerde foto zien jullie met rood de hoofdtak aangestreept. Met blauw is een zijtak gemarkeerd en paars is een zijtak van een zijtak.

Het ziet er misschien als een wirwar aan takken uit en in werkelijkheid is het dat ook. Terwijl ik krampachtig mijn best deed om nergens op een meloentak te gaan zitten deed ik zorgvuldig mijn best om de boel wat te ordenen zonder een tak te gaan breken. Ik vermoed dat ze bij de professionele kwekers de meloenen de lucht in laten groeien want dat houdt het een stuk overzichtelijker. Maar met wat geduld en goed kijken kom je er zo ook wel. Bij de hoofdtak heb ik elke nagelopen zijtak gemarkeerd met een binddraadje. Zo weet ik welke zijtak alweer getopt is en hoef ik die binnenkort niet nog eens uit de knoop te halen.

Bestuiven

Het was nog te vroeg om de vrouwelijke bloemen te bestuiven maar ik heb de kas iets opengelaten en hoop dat de bijen hun werk doen zodra het kan. Binnenkort ga ik met een kwastje aan de slag voor de eventuele onbestoven bloemen. Hierbij moet je de mannelijke bloem over de vrouwelijke bloem wrijven. De vrouwelijke bloem is te herkennen aan het hele kleine vruchtbeginsel dat er zit en het groeit dus aan de zijtak van de zijtak.

Miezerregen

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Ik had vandaag heerlijk een dagje voor mijzelf en was van plan lekker in de tuin aan de gang te gaan. Net nadat ik met mijn vriendin had afgesproken hoe laat we op de tuin zouden zijn, zag ik dat het buiten heel hard miezerde. Ai, dat had buienradar niet gezegd, want dan moet je de miezerregenradar bekijken. Maar mijn vriendin vond het niet erg dus ik vond dat ik dan ook niet thuis kon blijven. En met geschikte kleding is het ook wel te doen.

Mijn regenbroek is al een aantal decennia oud en niet meer al te florisant. Ideaal dus voor een dagje tuinieren in de regen. Mijn tuinjas kan evengoed tegen de modder en de laarzen stonden al klaar. Vooruit dan maar.

100 meter van huis keerde ik maar weer om, mijn regenhoedje moest ook mee, anders had ik de hele tijd regendruppels op mijn bril.

Mijn vriendin heeft haar volkstuin achter die van mij zitten en we hebben allebei nogal last van de pispotjes die over en weer groeien. Tijd om dat eens aan te pakken. Het grootste probleem is het randje met wat frambozenstruiken die al in mijn tuin stonden toen ik de tuin kreeg. Er groeien een heleboel pispotjes tussen de wortels door. Als je de frambozen niet wilt beschadigen kun je de pispotjes hooguit steeds lostrekken terwijl de wortels uitgraven een veel groter en langduriger effect heeft. Ik besloot het rigoureus aan te pakken en alle frambozen eruit te halen. Eigenlijk had ik het al willen doen toen ik de tuin net kreeg maar mijn eigen frambozen waren nog maar net verhuisd en moesten nog gaan wortelen dus ik wilde graag de bestaande frambozen nog even houden als reserve.

In mum van tijd hadden we de frambozen eruit en een groot deel kon nog wel overgeplant worden nadat we de wortels zorgvuldig hadden gecheckt. We hebben de aarde zorgvuldig nagelopen om alle resterende wortels eruit te halen. Wat een voldaan gevoel geeft het toch als je dan weer een flink stuk dikke witte wortel van het pispotje uit de aarde kunt vissen en je weet dat je Team Pispotje een flinke slag toebrengt.

Het was erg gezellig zo samen en de miezerregen hield al snel een pauze. Tegen de tijd dat we zelf pauze hielden met een kopje thee zag het er al heel wat beter uit. De tuin dan. Zelf zaten we nogal onder de modder. Net zoals het tuingereedschap, de handschoenen die 3 mm dikker waren geworden en het tegelpad.

Na bijna 3 uur tuinieren vonden we het wel weer welletjes. Tijd om de boel schoon te maken en naar huis te gaan voor een douche.

Rode bessen

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het is bijna tijd om de rode bessen te oogsten. Twee struiken hangen helemaal vol. Ik laat ze het liefst zo lang mogelijk hangen, mijn ervaring is dat ze dan zoeter en soms ook nog wat dikker zijn. Maar het is opletten geblazen want verrotte besjes smaken helemaal niet.

Ik heb dit jaar ook voor het eerst (rode) kruisbessen geoogst. Ik heb het struikje gekocht omdat ik zulke lekkere kruisbessentaart had gehad bij mijn moeder. Misschien niet het meest voor de hand liggende argument voor het kweken van kruisbessen, maar ach, soms hoeft het ook niet logisch te zijn. Ik heb ze al geproefd maar erg bijzonder smaakvol vond ik ze niet. Wat dat betreft is het ook nog even zoeken naar het beste moment om te oogsten. Maar goed, ik heb nog even om dat uit te proberen want voor de taart er is heb ik nog wel één (of twee) jaar.

Planten

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Momenteel ben ik flink wat plantjes in de tuin aan het zetten. Na de vele regen is de tuin goed nat. Met het zonnige weer op komst zullen de slakken zich wel wat minder laten zien en is de kans op vraatzucht wat kleiner. Vrijdag en zaterdag heb ik een hele serie zinnia’s en asters in de tuin geplant. Als ze allemaal goed doorgroeien, en op het eerste gezicht lijken ze geen last te hebben van de warme zon, dan belooft dat heel wat bossen bloemen. Verder staan de bonen er in, mijn favoriete stokboon is cobra. Deze geeft heerlijke lange sperziebonen en een royale oogst. Er zit geen draad in en het moment van plukken komt niet al te precies. Ideaal.

Inmiddels staan de laatste doperwten in de tuin en hebben de eersten al peultjes. De tomatenplanten zijn allemaal geplant. Alleen de komkommerplanten staan nog thuis, maar die willen dit jaar niet zo. De meesten kwamen niet op, een deel ging dood en van het resterende deel kregen de meesten luis. Het is niet allemaal een succesverhaal. Maar in tegenstelling tot de meloenplantjes kunnen komkommerplantjes wél op veel plekken gekocht worden. Dus, om het mezelf makkelijk te maken ga ik binnenkort nog even langs een tuincentrum. Want komkommers eten we hier graag en veel.

Meloenplanten

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Gister schreef ik over mijn opgevreten meloenplanten en ik verzuchtte dat ik te laat ben om nogmaals te zaaien maar dat deze plantjes ook niet in de winkel staan. Daar moet ik even op terugkomen. Want toen ik vandaag in de Intratuin was zag ik daar zowaar prachtige Galia-meloenplanten staan! Jullie begrijpen dat ik daar meteen een stel van gekocht heb. Ze staan inmiddels al in de kas in de tuin. Nu is het hopen dat ze niet opgegeten worden. In ieder geval zijn ze een stuk groter dan de plantjes die ik er een paar weken geleden in gezet had. Dus… mocht er een slak honger hebben dan krijgt ‘ie de plant misschien niet op. En zijn er vijf hongerige slakken dan blijft er nog een plant over. Het blijft natuurlijk afwachten maar ik heb in ieder geval goede moed.

Verder heb ik ook twee komkommerplanten gekocht. Sommige komkommerplanten kunnen in de volle grond, maar bij deze stond dat ze in de kas moeten staan. Nou, vooruit, er is nog wel plek naast de meloenen. En zo zit de kas opeens vol met belofte van lekkere komkommers en meloenen.

Vraatzucht

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

Ik was lekker bezig in mijn tuin. Thuis had ik een hele serie plantjes al opgekweekt en stukje bij beetje verdwenen ze naar de tuin. De koolplanten zijn goed aangeslagen en groeien… nou ja, als kool eigenlijk. De meloenen stonden ook mooi op tijd in de kas en leken al gesetteld. Maar toen kwam de week met heel veel regen. En met de regen kwamen ook de vraatzuchtige, glibberige slakken. In grote getalen.

Ik had verwacht dat het in de kas wel mee zou vallen. Tenslotte blijft het daar vrijwel droog. Maar helaas. Opeens waren drie prachtige meloenplantjes tot het laatste blaadje opgevreten. Ik kon wel huilen. Met het opkweken kwamen ze al niet zo goed op en met moeite had ik drie gezonde plantjes opgekweekt. Er stond nog een vierde in de vensterbank maar die had luis gekregen, een kwetsbare start. Maar goed, dit kwetsbare meloenplantje is misschien wel de enige kans op vruchten. Want ik ben wel van plan om nogmaals te zaaien, maar met zo’n enorme achterstand is het nog even de vraag hoe goed de meloenen nog rijpen. En waar koolplanten, sla en tomatenplanten overal te koop zijn in tuincentra, is dat met meloenplanten een schaarser verhaal. Ik heb er zelfs nog nooit eentje in de winkel gezien.

Het laatste meloenplantje staat inmiddels in de kas, bedolven onder een berg slakkenkorrels. Ook dan nog liggen de slakken alweer op de loer. Het blijft dus nog even spannend. De berg slakkenkorrels is vandaag weer even aangevuld en verder is het afwachten.

Naast het nuttigen van de meloenplanten hebben de slakken zich ook tegoed gedaan vele kropjes sla (daar hoeven we ons in ieder geval niet meer scheel aan te eten, al zou het fijn zijn als er nog wat overblijft), de enige pompoenplant en de beide courgetplanten. Hmmm. De laatste kan ik nog wel eens zaaien. Met een beetje aanmoediging komt dat nog wel goed. Want tegen deze bestorming kan geen gezonde plant tegenop:

Thuis: een tuin vol leven

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

Als je een grote tegelvlakte omtovert in een tuin vol bloemen en planten zal het niet lang duren voor er beestjes op af komen. Nu waren er al veel vogels in de buurt met alle bomen en struiken achter onze tuin. Maar nu er in onze tuin ook allemaal struikjes staan komen de vogels een stuk dichterbij. Ze hippen door de tuin, pikken in het gras (ik moest niet voor niets twee keer inzaaien dit voorjaar), kruipen onder de Acanthus, rusten uit in de rozenstruik en vliegen weer op om onder de veranda wat te gaan neuzen. Eigenlijk is er de hele dag wel leven in de tuin.

Mijn man kreeg voor zijn verjaardag een vogelvoederhuisje met vogelvoer erbij en dat houden de vogels goed in de gaten. Als je ’s ochtends wat nieuw voer erin legt vliegen de mussen je nog net niet om de oren. Vooral de gedroogde meelwormen zijn geliefd, deze zijn steevast als eerste op. De vogelbolletjes worden ook vlot opgegeten. De laatste twee bolletjes zijn nog maar twee dagen geleden opgehangen. Je zou gerust kunnen zeggen dat ze worden bestormd, de hele dag hangen er mussen aan.

Van mijn pake kregen we een mussenhotel. Met zoveel mussen in de tuin zou het wel heel erg leuk zijn als ze in dit hotel willen gaan nestelen. Voor dit jaar zijn we misschien al wat te laat, bovendien moet het hotel concureren met een mooie groene struik waar de mussen al hun hele leven in nestelen. Maar wie weet. Ook ongebruikt is het een pronkstuk in de tuin.

Naast alle vogels komen er ook bijen, vlinders, kevertjes en torretjes. Ze moeten wel opletten want ons zoontje vond dat maar reuze interessant. Met zijn kleine vingertje wilde hij een klein torretje wel even beter ‘bekijken’. Het torretje was gelukkig sneller dan de nog niet zo fijne motoriek en kon tijdig een veilig heenkomen zoeken. Hij is nu gewaarschuwd.