Aardappels rooien

Vorige week ben ik aan het aardappels rooien geweest. Jaja, in mei, ik zal zeker de eerste zijn van het complex. Ik kwam geweldig grote aardappels tegen, zulke waarvan je aan één al genoeg hebt voor je maaltijd. Ik vind het dan ook heel bijzonder dat ik zulke dikkerds vorig jaar bij het oogsten niet tegengekomen ben. Je kúnt ze eenvoudigweg niet over het hoofd zien. Blijkbaar wel. Vorig jaar heb ik genoeg aardappels in de grond laten zitten om nog een maand van te kunnen eten. Aardappels rooien is niet mijn sterkste kant.

Dit jaar ga ik maar verder met rooien, al gaan de piepers nu wel bij het afval. Overal komen namelijk aardappelplanten op, het onkruid is er niks bij. Van sommige stukken wist ik dat er nog wat in moest zitten. Vorig jaar was ik druk bezig met het rooien en tegelijkertijd probeerde ik de wortels van de pispotjes uit de aarde te vissen. Op den duur was ik de draad kwijt en wist ik niet meer waar ik precies gebleven was. Als er dan óók nog eens twee weken voorbij gaan voor je weer verder kunt… Nou ja, vandaar dus.

Inmiddels is er weer heel wat gerooid en hopelijk blijven de aardappelplanten nu weg. De phacelia die overal opkwam moet ook steeds meer terrein inleveren. Zolang ik er niks voor in de plek zetten kan mag het blijven staan voor de bijen. Ze maken er druk gebruik van. De rest wordt gerooid, klein gemaakt en over de tuin verspreid. En dan is een stukje tuin heel snel netjes te maken. Wat dat betreft heb ik liever wat teveel phacelia dan aardappels 😉

Laatste exemplaar

Daar gaat ‘ie dan, de allerlaatste aardappel uit eigen tuin. Uit de nieuwe volkstuin nog wel. Samen met de ‘nieuwe’ aardappelen uit de supermarkt gaat het de pan in. Gekookt en wel wordt ‘ie fijngestampt voor de stamppot andijvie.

De spruiten die het al had zijn niet groter dan die van de aardappels uit de supermarkt. Dat vind ik een hele kunst aangezien de aardappels bij mij gewoon in een kistje op zolder liggen. Een klein aardappeltje, maar ondertussen wel de meest beroemde aardappel van de hele oogst.

Aardappelfeestje

M&M-tuin

Afgelopen weekend had ik een feestje omdat mijn pake jarig was. Op zo’n feestje kom je familieleden tegen die je normaal niet zo vaak ziet. Verschillende generaties komen met elkaar in contact en dat geeft een boel gezelligheid. Met mijn liefde voor tuinieren is er genoeg stof voorhanden om in gesprek te gaan. Wat heerlijk om met andere tuinders op zo’n feestje tips te kunnen uitwisselen. Naast de mannen die al 30 jaar een moestuin hebben voel ik me nog maar een groentje. Ze vertellen me met plezier hun tips en trucs. En zo kwam het speelgoed van mijn neefje (bijna 2 jaar) goed van pas toen iemand mij wilde uitleggen hoe hij altijd de bonenstaken zonder tiewraps in elkaar knutselt. Even later werd ik mee getrokken naar de auto om een handje pootaardappelen in ontvangst te nemen. Het is maar goed dat niet iedereen zijn pootaardappelen bij zich had die dag, anders zou ik waarschijnlijk met mijn handen vol weer naar huis zijn gegaan.

Maandag werden de aardappelen meteen gepoot in de M&M-tuin. Het is de soort ‘Anaïs’, een ras dat al na 80 dagen oogstbaar is. Redelijk vastkokend. Dat klinkt goed.

Lekker uit eigen tuin

rode koolGisteravond kon ik weer eens compleet uit eigen tuin eten: rode kool met aardappeltjes uit de oven. Alle kleine aardappeltjes houd ik al bij het rooien apart. Tenslotte zijn ze minder lang houdbaar, vallen ze door de kieren van de aardappelkist én zijn ze heel handig om in de oven klaar te maken. Ik hoef ze niet te schillen, slechts even schoon te maken met een borsteltje, en doe ze met wat olie en rozemarijn in de oven. De rode kool is een stuk bewerkelijker, maar als het eenmaal fijn geraspt is, is het meeste gedaan. En binnenkort kan ik er nog wel eens van eten, dan is het heerlijk alleen een kwestie van opwarmen 🙂

Aardappels rooien

DSCN0120DSCN0134DSCN0122Vandaag heb ik weer aardappels gerooid. Er zijn nog maar een paar planten over maar deze hebben nog groene bladeren dus die laat ik nog even zitten. De oogst van de late aardappels valt nogal tegen, van het veldje van vandaag vult nog geen bodem van een aardappelkratje. Jammer! De droge periode in het voorjaar zou best wel eens de oorzaak kunnen zijn. Ik heb de aardappels vrijwel geen water gegeven en hoewel sommige soorten daar prima tegen kunnen lijkt deze daar onder te lijden.

Terwijl ik hard aan het werk was liep er om mij heen iemand met een camera dus mijn geploeter staat deze keer op de foto. DSCN0137

TomTato

In mijn tuinlogboek kom ik net het artikel over de TomTato tegen. Eens gekregen van iemand die het uit de krant had geknipt en daarbij aan mij had gedacht. De TomTato is een plant waaraan zowel tomaten als aardappels groeien. De plant is niet met genetische trucjes in elkaar geknutseld maar is ontstaan door een tomatenplant op een aardappelplant te enten. Zo’n plant lijkt me wel wat! Het is weer eens wat anders en het is natuurlijk wel erg efficiënt qua ruimte. Niet dat ik daarvan straks te weinig heb, maar goed, ik ben altijd wel in voor wat nieuws. En wie weet is het wat voor mijn lezers die het met een balkon moeten doen.

Op het moment dat zoiets in het nieuws komt is het vaak nog niet zo gemakkelijk verkrijgbaar. Daarom had ik het artikel goed bewaard om er later nog eens naar op zoek te gaan. En met één keer googlen op TomTato krijg ik al een heleboel hits. Om een beeld te krijgen van deze bijzondere plant verwijs ik jullie even door naar de site van de bedenkers van deze combinatie. Tomphson&Morgan

Nu is nog even de vraag hoe ik aan zo’n TomTato kom. Bij Thomphson&Morgan kun je de plant wel bestellen maar ze leveren alleen in Engeland. Na wat zoeken begrijp ik dat ik bij Beekenkamp zal moeten zijn. Op hun site kan ik het plantje niet vinden maar aangezien het er ook helemaal niet de tijd voor is vind ik dat nog niet zo vreemd. Op één site heb ik vermeld zien staan dat het plantje in 2015 via tuincentra verkrijgbaar zou moeten zijn. Wat dat betreft heb ik goede hoop dat ik er dit voorjaar wel aan zal kunnen komen. Wie weet!

Voor wat beeldmateriaal over het enten van de plant kun je een filmpje bekijken.

www.beekenkamp.nl

www.thompson-morgan.com

vrolijk?

Vandaag even een flitsbezoekje aan de tuin gebracht. Even de zaadjes water geven evenals de nieuwe bessenstruikjes. Verder had ik niet zoveel tijd, anders had ik de aardappels die ik de vorige keer had gepoot er weer uitgehaald. Ik kwam er te laat achter dat ik ze precíes op het verkeerde plekje heb gepoot. Vorig jaar stonden daar namelijk de tomatenplanten. En die waren ziek. O ja… de meest verontrustende toestand om aardappels in te laten opgroeien…

Ondertussen groeit de rabarber als een dolle en de slakken groeien er vrolijk op mee. Ik wilde dat ze wat minder vrolijk meededen want dit kan wel eens een hele slakkenplaag worden. De bladeren van de rabarber die ik heb geoogst konden op de composthoop, samen met de dikke bladetende vriendjes. Op de composthoop kunnen ze hun buikje rond eten. Als dáár maar blijven… Een slak mag dan maar langzaam glijden, ik weet zeker dat ze de rest van de tuin wel weten te vinden. Het is een altijd durende strijd tussen plant en dier. Bij de rabarber is het duidelijk wie er wint. Straks de oogst even schoonmaken en dan kan het in de vriezer, wachtend op een beslag voor een overheerlijke rabarbercake waar het bij kan.