In januari schreef ik dat ik de appelboom had gesnoeid. De appelboom staat op de rand van mijn tuin, als afscherming van de sloot, en heeft vorig jaar geen vrucht gegeven. Omdat er twee dikke stammen vrijwel tegen elkaar aan groeiden heb ik heel rigoureus één stam afgezaagd en zo de boom bijna gehalveerd.
De boom heeft het overleefd en doet het zelfs heel goed. Deze week zag ik dat er een heleboel appels in zitten! Ik heb geen idee wat voor soort het is en of het lekkere appels zijn. Ik ben van plan de appels nog flink uit te dunnen in de hoop dat de appels dikker worden. Maar misschien is de appelsoort ook wel klein, dat is natuurlijk even afwachten. Mocht nog iemand me kunnen vertellen hoe je ziet welke soort dit is, dan hoor ik het graag. En anders wordt het misschien wel duidelijk als de appels rijp zijn voor de oogst.
Er is de laatste weken weer genoeg gedaan in de tuin. En nu regent het, wat heerlijk! Alle gezaaide stukjes krijgen voldoende water en we hebben ’s avonds opeens weer meer tijd om lekker op de bank te zitten. Al heeft het ook wel wat gezelligs hoor, elke avond samen naar de tuin om water te geven en even te kijken hoe alles groeit.
Want het groeit goed allemaal! We kunnen duidelijk effect zien van het trouwe water geven aan de hele fruithoek. De bodembedekkers die in het begin van het jaar nog wat zielig waren beginnen nu volop te groeien. Ze bedekken de grond en houden zo niet alleen het onkruid tegen maar zorgen er ook voor dat de grond minder snel uitdroogt.
De aardbeiplanten staan er fris bij en zitten vol met bloemen. Daar zal mijn man straks lekker van kunnen smikkelen.
De kapucijners zijn bijna allemaal opgekomen en er staan inmiddels stokken bij. Helaas, zoals wel vaker, zijn de doperwten niet opgekomen. Zouden ze het toch nog te koud hebben gevonden? Ik weet het niet, volgens het zakje mochten ze gezaaid worden maar volgend jaar zal ik ze toch maar thuis voorzaaien. Of in de koude kas. Ik heb ze nogmaals gezaaid en hoop dat ze nu beter ontkiemen.
De prei komt massaal op, zowel de eerste als de tweede keer zaaien. Ik was wat te ongeduldig. Of beter gezegd: ik was bang dat ze wat te weinig water hadden gehad op een cruciaal moment en dat er daardoor niets opkwam. Net naast de gezaaide rijtjes had ik nog een keer rijtjes gezaaid. Nu staan er vier rijtjes met preisprietjes. 🙂
In de kas groeit de sla erg goed en binnenkort kunnen we wel een kropje oogsten. Met radijsjes erdoor, die doen het ook al erg goed.
Inmiddels heb ik ook wortels en bietjes gezaaid en een heleboel bloemen. Met de gestage regen van de afgelopen dagen hebben ze een mooi vochtige grond om in te ontkiemen. Al zal het nog even duren, zo lang zit het zaad nog niet in de grond.
De groenbemester onder het zeil is massaal opgekomen en bedekt het hele vak met een groene waas. Ik moest alweer flink onkruid trekken want ook dat groeide er welig. Met name heermoes en pispotjes zitten er veel. Helaas kan ik het nu niet uitgraven dus zal ik het regelmatig moeten onderhouden om te voorkomen dat het gaat woekeren. Het zij zo. Volgend jaar maar weer even met de spitvork erdoor, dat scheelt vaak enorm in het wortelonkruid. Het zeil is er inmiddels af, er kunnen geen zaadjes meer gesnoept worden, de plantjes kunnen nu wat meer hebben en inmiddels groeien ze de lucht in. Er is zelfs een phacelia overgebleven van deze winter, leuk!
De appelboom heeft een ziekte. De boom stond prachtig in bloei toen ineens alle bloemetjes verdorden. De groene blaadjes begonnen om te krullen en een week later werden de puntjes zwart. Ik heb nog niet helemaal kunnen ontdekken wat de boom heeft, maar de ziektes die erop lijken voorspellen weinig goeds. De kans is groot dat de boom het niet overleefd… Erg jammer!
De pruimenboom doet het gelukkig wel erg goed, er zitten al ieniemini-pruimpjes aan en de boom heeft mooi fris groen blad. Die heeft de verhuizing goed doorstaan.
Terwijl ik dit blogstukje typ en geniet van de tikkende regen op het dak begint het plots fiks te hagelen. Ai! Stonden de kapucijners nog maar veilig onder het net in plaats van naakt naast de bonenstaken… De hagelbui is van korte duur, binnenkort de schade maar opnemen in de tuin. Gelukkig staan de meeste plantjes nog veilig thuis, te wachten op IJsheiligen.
Mijn man komt een middag in de tuin helpen. Met zijn spierkracht kunnen we mooi wat zware dingen aanpakken en ik besluit dat het tijd is om de bomen te verhuizen. Zo’n twee maanden geleden heb ik rondom de bomen de wortels doorgestoken. Door de bomen vervolgens nog een tijdje te laten staan krijgen ze de tijd om kleine wortels te maken, dichterbij de stam. Dit helpt ze om de verhiuzing beter te doorstaan. En hoewel het de vorige keer heel goed gelukt is, blijft het spannend om bomen te verhuizen.
De pruimenboom is de laatste twee jaar lekker gegroeid en heeft afgelopen zomer een prachtige oogst gegeven. Het zou jammer zijn als de boom de verhuizing niet overleeft. Dat zal even afwachten zijn.
We beginnen maar met de appelboom. Een mooi compact boompje die redelijk snel uitgegraven is. De bodembedekker, een phlox, die eronder groeit verhuist ook mee. Al die bodembedekkers zijn ideaal in de fruithoek, het scheelt een heleboel onkruid en vertraagt het uitdrogen van de grond in de warme zomer.
De pruimenboom is meer werk. Niet alleen is de boom breder en moet er meer gegraven worden. Ook de takken hangen breder en vooral: laag. Het kostte heel wat zweetdruppels. Maar ook die klus is uiteindelijk gelukt en de boom heeft een mooi plekje gekregen naast de bessenstruiken.
In de oude tuin beginnen nu gaten te vallen. Op de oude plek van de pruimenboom is dat letterlijk een flink gat, die moet nog even dicht gegooid worden. Het voordeel is dat het onkruid zo ook flink omgewoeld wordt en straks gewoon in de aarde verdwijnt. Daar heeft de volgende huurder in ieder geval geen last van.
Na deze flinke verhuizing hebben we nog wat tijd en een beetje energie over. Mijn man begint met het klaarmaken van de nieuwe plaats voor de kist. Na de vele regen van de dagen ervoor is de kleigrond erg nat. De aarde even vlak maken is dus niet heel gemakkelijk. Maar globaal lukt het nog wel en met een worteldoek en wat tegels erop is de basis gelegd. Als de kist straks zelf maar goed gesteld wordt en waterpas staat.
Terwijl mijn man met deze klus bezig is, houd ik mij bezig met het planten van de bodembedekkers en gladiolen. Eigenlijk kunnen gladiolen niet tegen vorst, maar mijn ervaring is dat ze na een beetje wintervorst toch in het nieuwe jaar weer opkomen. Terwijl ik bloembollen nogal eens in het voorjaar beschimmeld of juist uitgedroogd weer tegenkom als ik deze thuis probeer te bewaren. Dan bewaar ik ze toch liever in de tuin.
Er is flink wat werk verzet en aan het eind van de middag fietsen we voldaan naar huis. Net op tijd, thuis vallen de eerste regendruppels al.
Vorig jaar was de appeloogst slecht. Niet alleen die van mij (volgens mij had ik welgeteld nul goeie appels) maar zelfs landelijk was de oogst zeer slecht. Dit jaar gaat het beter. Hoewel de droogte dit jaar zeker invloed zal hebben gehad, viel mijn oogst niet tegen. Beestjes wisten mijn appels ook te vinden en op een gegeven moment heb ik de hele boom maar ingepakt met een net. Het heeft erger voorkomen. Volgend jaar is het een goed idee om daar vroeg mee te beginnen. Nu bevatten de meeste appels wat lelijke plekken. Desondanks smaken ze prima. Welke appelsoort dit is weet ik helaas niet. Het is een friszure appel, redelijk groen met een rode blos. De eerste zijn al verorberd.
Afgelopen winter zijn er twee fruitbomen verhuisd van mijn oude tuin naar mijn nieuwe tuin. Met het begin van het voorjaar kon ik al zien dat ze goed aangeslagen waren. Overal gingen groene knoppen open en kwamen er weer nieuwe blaadjes tevoorschijn. Beide bomen hebben gebloeid en inmiddels is ook daar het resultaat van zichtbaar. Talloze mini-vruchtjes hangen er aan de takken. Er zal nog heel wat af vallen, met name in juni komt er nog een rui. Maar duidelijk is dat er potentie in de bomen zit en dat de verhuizing goed gegaan is. Op de foto’s zien jullie links de pruimenboom en rechts de appelboom.
Het is alweer even geleden dat ik in mijn tuin aan het werk was. Om precies te zijn: 7 april. Eindelijk een dag met mooi weer én tijd. En ik was ook nog eens in mijn nieuwe bijna-woonplaats. Er zijn momenteel wel wat veel factoren die goed moeten zijn om te kunnen tuinieren. Maar dat is nog maar even en dan kan ik eindelijk zo vaak ik wil aan de slag in mijn eigen stukje grond.
Voordat de foto’s op mijn laptop stonden was nóg eens zoveel factoren die moesten samenvallen. Dat heb je als de helft al verhuisd is en de andere helft nog niet 😉 Maar nu kan ik jullie eindelijk laten zien hoe mijn tuin er momenteel uitziet.
Ik werd warm verwelkomd door een randje bloeiende narcissen vooraan in de tuin. Halverwege de tuin bloeiden wat blauwe druifjes, achter de kist nog wat narcissen en helemaal achterin de tuin bloeide van allebei wat. Tulpen komen her en der boven de grond en verder zijn het de vaste planten die de aandacht vragen.
De rozenstruik loopt alweer volop uit en kleurt donkerrood door de nieuwe blaadjes. Van de appelboom zijn de eerste blaadjes ook al zichtbaar en nu, een week later, zal het wel een mooie groene waas hebben.
De pioenroos moest ik nog uit de pot in de aarde zetten terwijl de eerste knoppen al boven de grond waren. Het lijkt erop dat dit goed gegaan is, maar het is altijd even afwachten. O, en de rabarber groeit natuurlijk ook alweer als een malle. Daar zou je in deze tijd van het jaar toch zo een camera op zetten.
Zo is er zo vroeg in het jaar alweer van alles te ontdekken in de tuin, terwijl het zaaien nog moet beginnen. En dat terwijl ik er nog niets voor hoefde te doen.
Ik heb getwijfeld of ik mijn fruitbomen wel wilde verhuizend. Er zit best een risico aan dat de boom het niet overleefd en het uitgraven en planten leek me veel werk. Ik wilde het toch proberen, als ik ze niet zou meenemen zou ik ze tenslotte ook kwijt zijn (helemaal nu er nog geen volgende tuinder bekend is).
Het uitgraven viel me alles mee. De appelboom paste met zijn wortels zelfs nog gewoon in een flinke emmer. De pruimenboom vervoerden we met de wortels in een vuilniszak. De boom moest dus dezelfde dag weer in de aarde gezet worden maar daar bleken we gelukkig ruim de tijd voor te hebben. Terwijl de mannen de aanhanger leeghaalden begon ik met het planten van de bomen.
Met deze nieuwe start wil ik graag wat meer structuur in de tuin aanbrengen. Vooral bij het planten van (grote) vaste planten houd ik er rekening mee. Een goed begin is het halve werk. En zo hebben de pruimenboom en appelboom een mooi centrale plek gekregen in het midden van de tuin. Er tussen komt nog de pioenroos. Het vak dat ik ervan maak kan verder vaste planten/bloemen bevatten. In mijn hoofd zie ik het al helemaal voor me.
In tegenstelling tot de, hoewel klein, pruimenoogst is er dit jaar geen oogst van mijn appelboom Cox. De boom begon enthousiast met aardig wat vruchten. Na het uitdunnen waren er nog zo’n 12 over. Helaas viel de een na de ander van de boom. Er bleven nog twee met potentie over. Maar helaas, ook de laatste twee zijn inmiddels van de boom gevallen. Ik had nog de hoop dat ze misschien klein maar al wel bijna rijp waren. Ook dat viel tegen. De appels waren zuur en hadden beschadigingen. Langer laten liggen kon niet meer. Zelfs voor appelmoes leken ze me niet geschikt.
Het troost me dat ik niet de enige ben die dit jaar een slechte appeloogst heeft. Juist in de afgelopen week las ik een artikeltje in de krant dat er professionele tuinders zijn die tot wel 80% procent minder vruchten aan een boom hebben. Ik hoop voor ze dat het gemiddelde daarbij ver uit de buurt blijft.
Wat is het heerlijk om in je tuin te komen en te zien dat er van alles in bloei staat. Sinds ik een volkstuin heb ben ik bloembollen nóg meer gaan waarderen. Elk jaar komen ze weer op en verblijden mij met hun vrolijke kleuren. Ik hoef er niets voor te doen, juist in de periode dat ik druk ben met zaaien en planten.
Niet alleen de bloembollen zorgen voor vrolijkheid. Ook de fruitbomen wisselen elkaar momenteel af met prachtige bloesem. De pruimenboom is net uitgebloeid. De perenboom staat nu volop in bloei. De appelbomen kondigen met hun roze knoppen hun bloei alvast aan. Mooie bloemen, prachtige kleuren, en óók nog eens heel functioneel. Het belooft de oogst in het najaar en geeft zo dubbel plezier.
De twee appelbomen in mijn tuin zijn inmiddels onder handen genomen. Met veel zorg heb ik de overtollige appeltjes uit de bomen verwijderd. Ondanks de instructie vooral het takje van de appel te laten hangen (om te voorkomen dat andere vruchten erna alsnog loslaten) is het me bijna niet gelukt om de appels stokloos te plukken. Ik hoop dan ook maar dat dit niet teveel vruchtval veroorzaakt, dat zou wel erg jammer zijn.
En wat doe je dan met die lieve, schattige appeltjes? Erg zoet zien ze er nog niet uit… Mijn tuinmaatje en ik hebben er maar een kunstwerkje van gemaakt tijdens de theepauze. Met het publiceren van deze foto zijn de appeltjes niet voor niets gegroeid 😉
