In het najaar gezaaid, overgehouden op het balkon en inmiddels in de kas geplant: de winterbloemkool. De plantjes zijn summier, ik kan eigenlijk maar van twee plantjes spreken, nummer drie is meer steel dan blad. De slakken waren actief op een onbewaakt ogenblik. Maar goed, als ik de koolplantjes vergelijk met de pas gezaaide kool dan hebben ze een behoorlijke voorsprong. En daar gaat het natuurlijk om. Nu moet ik ze goed beschermen tegen de slakken terwijl ze hun best doen om groter te worden. Wie weet… zou ik dan dit jaar weer eens bloemkool kunnen oogsten?
Tag archieven: bloemkool
Nóg een poging
Ik probeer het toch nog maar een keer: winterbloemkool verbouwen. Het afgelopen jaar was het niet zo’n succes. Van de 6 planten overleefden er drie de winter dusdanig dat er nog kans was op een bloemkool. Van deze drie kwam er één noemenswaardige tot een kool en tegen de tijd dat deze wat volume begon te krijgen was het een aantal dagen zó heet dat de plant spontaan in bloei schoot. Weg oogst.
Dit keer had ik wat meer gezaaid en hield ik de plantjes eerst nog maar even thuis in potjes. De koolwitjes wisten ze echter snel te vinden en met enig regelmaat plukte ik er een serie gele eitjes vanaf. Leuk hoor, dat wel, maar ik vreesde voor mijn 
koolplantjes toen ik op vakantie ging. En helaas… hoewel ik de potjes netjes in een krat binnen had gezet, geen vlinders, waren er toch blijkbaar nog wat eitjes achter gebleven. Toen ik thuiskwam waren er vooral nog sprietjes te zien, en dikke rupsen… 🙁
Dit plantje heeft alles tot nu toe nog overleefd en ziet er vooralsnog goed uit. Nog twee andere plantjes beginnen ook weer mooi bij te trekken, dus er is nog kans. Al met al ben ik toch wel blij dat er bloemkolen in de supermarkt te koop zijn 🙂
Extreem weer
Heerlijk hè, die week met heet weer die we voor Pinksteren hadden. Dat vond ik wel, lekker buiten zijn en genieten van de natuur. Alleen… wel een wat extreme omslag. Van een koud voorjaar naar een week heet en erna meteen weer koud om vervolgens ergens in het midden terecht te komen. Extreem weer, het is van alle jaren en elke keer is er wel weer ergens een record van gebroken.
Het effect is meteen te merken in mijn tuin: de winterbloemkool, die ik ternauwernood heb kunnen redden van de slakkenvraat is nog voor de kool heeft kunnen groeien doorgeschoten. Helaas… een mislukte oogst! Op zo’n moment ben ik erg blij met de boeren die ons land steeds weer van mooie groenten weten te voorzien, weer of geen weer. Ze zullen er meer middelen (en vooral ook meer kennis) van hebben dan ik, maar dan nog ben je sterk afhankelijk van het weer.
Deze grote temperatuurschommeling zette me aan het denken. Uit een presentatie van een weerman begreep ik dat juist deze extremen meer gaan voorkomen door de klimaatverandering. Ik meende altijd dat die twee graden warmer in Nederland heus n
iet zo erg zijn, al is dat voor een leek misschien moeilijk te overzien. Maar dat extreme weer (met niet alleen deze grote temperatuurschommelingen maar vooral ook hevige regenval afgewisseld door lange droogte) daar merk ik wél het effect van, al meteen in mijn eigen volkstuin.
De komende jaren zal ik waarschijnlijk maar een klein beetje merken van klimaatverandering en ligt het meeste risico nog altijd bij mijn onervarenheid. Maar dit voorval heeft me er wel weer even bij stilgezet dat global warming niet enkel betekent dat je in het voorjaar wat eerder bruin bent of minder ver naar het zuiden hoeft af te reizen voor de zon. Laten we zuinig zijn op de natuur!
Winterbloemkool
Het is wat een aparte naam: winterbloemkool. De bloemkool zelf komt namelijk pas in het voorjaar. De naam duidt echter op het feit dat deze plant de winter overleefd en daarom al in het najaar gezaaid kan worden. Het afgelopen jaar deed ik dit voor het eerst en afgezien van de slakkenvraat is dit best goed gegaan. Inmiddels staan er toch aardige koolplantjes in mijn tuin terwijl de zaailingen van dit jaar nog bezig zijn met afharden en in een klein potje zitten.
Gister ontdekte ik opeens dat er zowaar al hele kleine bloemkooltjes te zien zijn bij de winterbloemkool! Hoera! Door de vele slakken die er, met name tijdens het natte winterweer wanneer ik weinig op de tuin ben, zich flink aan tegoed hebben gedaan zijn de bladeren helaas niet erg groot. Hopelijk kan ik de bloemkool op tijd nog wat afdekken tegen de zon zodat het mooie, witte kolen worden. De plant op de foto is mijn beste, de rest hobbelt er wat achteraan qua groei of voorop qua gaten 😉
Slakkenvraat
Nat weer en malse blaadjes, wat wil een slak nog meer? Blijkbaar niets, de slakken zijn helemaal in hun element zo op, onder en in mijn bloemkoolplantjes. Ai…
Elke keer als ik in mijn tuin kom strooi ik wat van die blauwe korreltjes, speciaal voor alle slakken. Heerlijk vinden ze dat en het is het laatste wat ze eten. Maar goed, de rest van de slakken begint vervolgens aan de bloemkool. Ik hoop dat de plantjes de slakkenvraat overleven nu ik waarschijnlijk niet vaak genoeg langskom om wat slakkenkorrels te strooien.
Winterplanten
Ik zeg dan wel regelmatig dat het tuinseizoen afgelopen is, maar helemaal correct is dat niet. Zo zijn er groenten die ik pas aan het eind van het zogenaamde tuinseizoen in de tuin zaai en die ik pas nog veel later kan oogsten. Een bekend voorbeeld is de boerenkool, al staat die al in de zomer in de tuin. Vorige week oogstte ik de eerste plant toen deze moest plaatsmaken voor de fundering van de kas. Nog later komt de veldsla waarvan de eerste kropjes nog te klein zijn om te eten. En dan heb ik dit jaar ook nog winterbloemkool. Dit is geen bloemkool om in de winter te oogsten maar dit soort wordt al wel vóór de winter gezaaid. De planten kunnen enige vorst verdragen. Bij koud weer staat de groei uiteraard stil, maar je hebt op deze manier wel een enorme voorsprong als het in het voorjaar weer warmer wordt. Zo kun je al voor de rupsentijd de bloemkool oogsten. 
Nu heb ik doorgaans geen last van rupsen. Ik heb natuurlijk wel rupsen maar lást ervan heb ik niet. Eten ze teveel op dan neem ik ze mee naar huis en verwen ik ze nog wat extra tot ze zich verpoppen. Ondertussen kan mijn bloemkool ongestoord verder groeien. Maar omdat mijn bloemkooloogst niet altijd goed slaagt is het wel prettig om op deze manier twee pogingen per jaar te kunnen wagen. En wat spreiding van oogst is voor mij ook altijd wel handig. Vandaar dat ik dit jaar de winterbloemkool probeer. Om, hopelijk, in het voorjaar mooie bloemkool te kunnen eten. 
Vooruitkijken
Als voorbereiding op volgend jaar heb ik enige tijd geleden weer gezaaid: winterbloemkool. Deze bloemkoolplanten kunnen enige vorst verdragen en kunnen daarom al voor de winter geplant worden. Het voordeel daarvan is dat je al veel eerder in het jaar bloemkool kunt oogsten. Niet alleen handig als oogstspreiding maar je hebt ook nog eens minder last van rupsen. Niet dat ik rupsen vervelend vind trouwens. Misschien laat ik wel een plant staan voor de rupsen, hun gezelschap in huis bevalt me wel! Wat dat betreft is deze winterbloemkool meer om mijn kansen op een goede bloemkool te vergroten. Wie weet heb ik volgend jaar weer een mooie oogst!
Nieuw leven
Met kool in je tuin kun je er zeker van zijn dat koolwitjes graag even komen aanwaaien. Het liefst laten ze een heleboel eitjes achter voor ze weer verder dartelen. Het zal enige tijd duren voor je opmerkt dat het vlindertje langs geweest is. Opeens gaten in je koolbladeren. Dan hele happen eruit. Je kijkt, je tuurt, je zoekt en hoewel je er vrijwel zeker van bent dat er dikke rupsen in de kool moeten zitten, zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. Het overkomt mij regelmatig. Het zal de vijanden van de rups ook overkomen. En dat is natuurlijk net de bedoeling!
De kleur van de rups van het koolwitje is exact dezelfde kleur als het blad van de bloemkool. Het lijkt zóveel op elkaar dat het zomaar kan gebeuren dat je een minuut lang naar het blad zit te turen en de hele dikke rups over het hoofd ziet. En zo leven de rupsen dus in alle rust verder. Etend en slapend, kruipend en etend.
Momenteel heb ik er een aantal in huis. Op mijn werk zaten de rupsen in de boerenkool en aangezien de plantjes nog erg klein waren bleef er met wat rupsen erop nog maar weinig van over. Tsja… wat doe je dan? Er moet een fijnmazig net overheen, maar dat was niet zomaar voorhanden. Met wat geduld kom je ook een heel eind weet ik uit ervaring. Dus ging ik alle aangevreten plantjes stuk voor stuk bij langs om de rupsen er vanaf te vissen. Ik zal er ongetwijfeld een serie over het hoofd gezien hebben om nog maar niet te spreken over de vele eitjes die nog moesten uitkomen. Het is niet anders. De rupsen die ik gevangen heb heb ik in een bakje mee naar huis genomen. Ze doodmaken vind ik zonde, ik ben namelijk dol op vlinders. En het proces van rups naar vlinder is ook fascinerend. Dus logeren ze nu bij mij in huis. Er zitten al minstens 3 poppen in het bakje en blijkbaar heb ik ook wat eitjes meegenomen want er lopen opeens mini-rupsjes rond. Op naar de volgende generatie.
Bloemkoolverdriet
Enkele weken geleden trok ik de voorzichtige conclusie dat mijn bloemkooloogst dit jaar mislukt was. Ik had alle spitskool al geoogst, zag al middelgrote rode kolen in de planten, had de broccoli al gerooid en de bloemkool… was in geen velden of wegen te bekennen. Enkel planten met grote bladeren maar zonder kool.
Hmm… jammer. Ik wilde de planten nog niet helemáál opgeven. Tenslotte waren ze later in de tuin gezet en nou ja… het kon toch niet zo zijn dat álle planten zonder kool zouden opgroeien?
Gelukkig heb ik de planten laten staan! Wat later ontdekte ik toch wat kleine witte kooltjes en nog weer later kon ik wat bloemkolen ‘inpakken’ om ze zo hun witte kleur te laten behouden.
Donderdag voelde ik dat de kool al bijna groot genoeg was om geoogst te worden. Iets groter zou nog best kunnen, bovendien at ik het weekend niet thuis en is de tuin de beste bewaarplek, nietwaar?
Nee, dit keer niet. Het heeft namelijk 4 dagen heel erg veel geregend. Toen ik maandag een bloemkool wilde oogsten, bleek deze niet alleen net begonnen te zijn met doorschieten, het vertoonde ook nogal wat rotte plekken. Hmm, dan nog maar eentje oogsten. Ai, óók rotte plekken… Uiteindelijk heb ik volgens mij 4 bloemkolen geoogst waarvan er qua maaltijd nog 2 overbleven. O, en nummer 5 oogstte ik ook maar meteen, die zag er tenminste nog wit uit. Die bleek alleen veel te vroeg geoogst, ongeveer ter grootte van een dikke vuist. Wel hagelwit en prachtig wolkig.
Ik denk nog regelmatig jaloers terug aan die ene bloemkool. Het was vast beginnersgeluk.
Volgende generatie bloemkool
Ter
wijl de bloemkool net zichtbaar begint te worden in de grote koolplant, staat er thuis alweer een kweekbakje met nieuwe plantjes. Alvast voor de volgende generatie! Het gaat hier om een andere soort, namelijk de winterbloemkool. Deze zaai je in de zomer, overwintert en oogst je in het voorjaar. Als het alles overleeft natuurlijk. Het voordeel is dat je minder last hebt van de rupsen en al veel eerder kunt oogsten.
En weer wat nieuwe slaplantjes kon ik ook wel gebruiken (links in de bak). Door ze thuis te zaaien kan ik ze beter in de gaten houden, juist met het warme weer houden ze wel van wat extra aandacht in de vorm van water.