Zonneschijn

Wat is het schitterend weer! Zittend op ons balkon, met de zon op mijn gezicht, kan ik mijn blogstukjes typen. De afgelopen twee dagen ben ik actief geweest in de tuin om optimaal van het mooie weer te genieten. Want ja, hoewel het warme weer totaal niet bij Februari past en het eigenlijk iets is om je zorgen over te maken, heb ik besloten om er van te genieten. Met zorgen maken zal het de natuur niet beter af gaan. Met milieubewust bezig zijn wel. Dus staat de verwarming uit en zit ik met een kleedje op het balkon in de meest milieuvriendelijke warmte van de zon.

Het warme weer van februari zorgt er voor dat er in de tuin al van alles opkomt. Tulpen, blauwe druifjes en narcissen. Een verdwaald krokusje staat in bloei en zelfs de phlox heeft een bloemetje.

De knoflook die ik in het najaar gepoot heb heeft al flinke sprieten boven de grond uitsteken.

De pol anjers heb ik moeten snoeien. Deze groeit volop en overwoekerde de paden. Bij het snoeien ontdekte ik dat ook daar al knoppen in zitten.

Het bodemleven komt ook ’tot bloei’. Tijdens mijn werkzaamheden in de tuin de afgelopen weken ben ik heel wat meer wormen tegen gekomen dan de afgelopen twee jaar bij elkaar. En dat vind ik misschien wel de mooiste bloei van de hele tuin.

Spitten

Ik sta op het punt om naar mijn volkstuin te gaan en duik nog even het internet op. Want het is de tijd om te spitten. Vrijwel alle andere tuinder zijn allang begonnen. Maar waarom werkt iedereen zich zo in het zweet? Wat is eigenlijk het nut van spitten? Voor ik mij daaraan ga wagen wil ik toch wel graag het nut ervan weten. Er staat mij namelijk vaag bij dat ik eens iets heb gelezen over schade voor het bodemleven bij het spitten. En ik ben erg zuinig op mijn bodemdiertjes die van alles voor elkaar krijgen waar ik geeneens weet van heb.

Ik vind een prachtige Belgische site over de natuurlijke moestuin: http://natuurlijkemoestuin.be. Wie geïnteresseerd is in de details moet het maar eens gaan lezen, hier de korte versie over het spitten.

Het effect van het spitten is dat je het onkruid onder de grond werkt waardoor het doodgaat. Daarnaast komt er zuurstof bij de grond waardoor micro-organismen gestimuleerd worden om organisch materiaal af te breken. Dit zorgt voor extra voeding voor de planten. Ook het kleiner maken van de brokken grond (wat het werken prettiger maakt) zorgt ervoor dat er meer voedingsstoffen vrijkomen.

Echter zijn er ook een aantal nadelen van het spitten. En dat zijn juist díe dingen die de meesten juist als voordeel zien, namelijk het sneller vrijkomen van voedingsstoffen. Doordat de grond voedingsstoffen sneller vrijmaakt zullen de planten beter gaan groeien. Altijd mooi toch? Maar het nadeel hiervan is dat de grond uitgeput raakt.

Er worden meer voedingsstoffen gebruikt dan er geproduceerd worden. Even bemesten dan maar. Maar het bodemleven gaat ook achteruit, zonder eten geen leven. Minder bodemdieren zorgt weer voor minder vrijgemaakte voedingsstoffen enzovoort.

Een andere reden om niet te spitten die ik heb gevonden wil ik jullie ook niet onthouden: bij het spitten snijd je gemakkelijk onkruid in tweeën. Met als gevolg dat er niet één maar weer twéé onkruidplantjes uit groeien. Daarnaast krijgt onkruidzaad door het licht dat erop valt tijdens het spitten een impuls om te gaan ontkiemen. En dat wil ik nou juist níet.

Voor zo meteen weet ik in ieder geval genoeg. Spitten is niet ‘alleen maar goed’. En aangezien het zwaar werk is, laat ik het mooi voor gezien. Ik kruip liever even op mijn knieën langs de vakken om het inmiddels ontsproten onkruid eruit te trekken.

Nog een site met tips hoe je wél het onkruid kunt doden voor je gaat tuinieren: www.wroeten.nl