Momenteel is er weinig nieuws op mijn blog te lezen. Gelukkig heeft dat een leuke reden. 2 juni ben ik van een gezonde zoon bevallen. Momenteel kom ik weinig op mijn tuin. Gelukkig is er een vriendin die ook een volkstuin heeft en die heel actief is om mijn tuin netjes op orde te houden. Regelmatig worden we weer verwend met verse oogst uit eigen tuin. De rode bessen zijn allemaal geoogst. We hebben lekker zitten snoepen en de rest zit in de vriezer. Voor als er weer wat tijd is om jam te maken. De tijd van de kapucijners is helaas alweer voorbij, ze waren erg lekker. En de courgettes komen inmiddels flink op ‘stoom’.
Naast al het tuinierwerk en het brengen van de oogst laat ze me ook nog eens regelmatig foto’s zien van hoe het er momenteel uit ziet. Ontzettend leuk. Zo staan er prachtige bloemenveldjes op de tuin, waar begin juni nog enkel wat groene blaadjes stonden. De tomaten beginnen al te kleuren en er groeien zelfs al meloenen in de koude kas. Dankzij deze vriendin kunnen jullie ook weer meekijken.
In mijn volkstuin groeien natuurlijk niet alleen maar mooie bloemen, al zou je het soms denken. Tussen de uit de kluiten gewassen Acanthus, de rijkelijk uitgezaaide phacelia, de vele papaver en de explosief groeiende anjers, groeien ook nog ergens wat groenten. En deze groeien minstens zo hard als de bloemen, zo niet nóg harder.
De wortels staan in mooie rijtjes naast de prei. Hoewel de meeste wortels er goed uitzien, lijkt de rode soort het dit jaar nog slechter te doen dan vorig jaar. Het zal wel erg gevoelig zijn voor warmte en droogte want de één na de ander schiet in bloei.
Een paar preiplantjes die ik in het voorjaar heb gekocht om de oogst te spreiden zijn klaar om geoogst te worden. Grote planten, dacht ik. Tot ik er eentje uittrok en ontdekte dat ik ze vergeten ben te ‘zetten’. De onderkant van de schacht is bijna niet wit omdat er maar een paar centimeter onder de grond heeft gezeten. O ja… 😀 Ach, de prei was groot genoeg. Binnenkort de nieuwe, jonge planten maar eens met de pootstok in de grond zetten.
De tomatenplanten groeien goed, ik moet regelmatig dieven. In één week heb ik zo een dief van 20 cm. Dat gaat wel snel met dit weer.
De bonen moest ik tussen het onkruid vandaan vissen en hadden een achterstand opgelopen. Wat wil je ook als het onkruid ze boven de pet groeit. Gelukkig staan ze nu weer vrij, volop in de zon en groeien ze lekker hard. Een paar planten zijn doodgegaan of het zaad is niet opgekomen. Tsja, het was even in een drukke periode. Ik heb er nog wat bij gezaaid en er is best kans dat die boontjes de achterstand wel weer inlopen.
De andijvie is inmiddels op. Drie mooie, dikke kroppen andijvie, mooi na elkaar klaar. Ik heb alweer nieuwe gezaaid en deze plantjes zijn nu zo’n 7 cm.
Aan de kapucijners heb ik dit jaar weinig gedaan. Tegen de tijd dat ik aandacht aan ze wilde besteden waren de eersten al rijp voor de oogst. We hebben er al een paar keer van gegeten en de laatsten zitten in de vriezer. Ik vermoed dat er van mijn oude, zelf gevangen zaad, toch wat opgekomen is en dat daar doperwten tussen hebben gezeten. Tsja, als het zaad eenmaal gedroogd is zie ik het verschil niet meer zo goed. Tussen de paarse kapucijners groeiden groene peulen: doperwten. En er groeiden paarsgroene peulen: dopcijners. Of kaperwten.
De eerste courgetteplant begint courgettes te produceren. We hebben er al twee op en er zaten alweer genoeg nieuwe aan. De andere courgetteplant is nog niet zover. Met het zaaien was er de eerste keer maar eentje opgekomen. De twee die ik erna zaaide kwamen allebei op. Gelukkig kon ik er een andere tuinder blij mee maken. Eén plantje slijten is makkelijker dan 30 courgettes 😉
Het is maar goed ook dat er weer courgettes zijn. De zoetzuur die ik er van maak is bij ons favoriet en inmiddels is de voorraad van vorig jaar bijna op. Waarschijnlijk komt het precies uit.
Als laatste nog even over de rabarber. Want ó, wat heb ik daar dit jaar veel oogst van! Ik geloof dat ik de 15 kilo wel haal. Ik gaf dan ook graag wat weg (1/3 van de vriezer zit nu vol rabarber) en gelukkig zijn er altijd wel liefhebbers voor. Aan het eind van het tuinjaar zal ik ook wat planten eruit halen, de eerste liefhebber heeft zich al gemeld.
Met al die courgettes die momenteel in de tuin groeien, werd het alweer hoog tijd om een voorraad zoetzuur te maken. Mijn man en ik eten het allebei graag door de salade of bij de nasi. En zo waren de potjes van vorig jaar zowaar allemaal al op. Gelukkig wordt het recept in onze familie door meer mensen gemaakt en konden we zo nog wat potjes krijgen. Ik moest het maken van de zoetzuur een paar dagen uitstellen omdat het een paar dagen nóg warmer was dan de afgelopen maanden. Maar inmiddels hebben we weer een nieuwe voorraad. Ik had genoeg courgettes om meteen nóg eens twee keer het recept te maken, maar we hadden niet genoeg grote lege potjes meer op voorraad.
Zo nu en dan hoor ik van mensen in mijn omgeving dat ze het recept voor deze zoetzuur ook hebben gemaakt. En dan blijkt het soms lastig om de potjes goed vacuüm te krijgen. Daarom nog even een tip. Het vacuüm in de potjes ontstaat als de potjes op de kop staan en het gloeiend hete vocht afkoelt. Omdat de inhoud minder ruimte inneemt als het is afgekoeld, trekt het deksel vacuüm. Hierdoor kun je het veel langer bewaren. Hoe minder lucht er in het potje zit, hoe beter het potje vacuüm trekt. Daarom is het belangrijk om de potjes tot aan de rand te vullen. Doordat bij de zoetzuur er veel ‘stukjes’ zijn, lijkt het potje al snel vol, terwijl er her en der nog luchtbellen zitten. Wat daarom kan helpen is om de inhoud even met een lepel aan te duwen en het laatste stukje nog op te vullen met het sap van de zoetzuur. Mijn ervaring is dat er dan minder luchtbellen in de potjes achterblijven. Overigens garandeert ook dit niet dat alle potjes vacuüm zijn. Soms weet je gewoon niet hoe het komt.
Heb ik een potje dat niet vacuüm geworden is, dan zet ik met een stift een vraagteken op het deksel. Is het potje de keer erna wéér niet vacuüm, dan weet ik dat het aan het deksel ligt en wordt het tijd om het weg te gooien.
Een foto van het vooraanzicht van de tuin. Momenteel lijkt er alleen pompoen te groeien als je deze foto zo ziet. En die pompoen groeit inderdaad explosief. Elke twee dagen is er weer een paar meter bijgekomen. Ik had dit jaar bewust niet dezelfde soort als vorig jaar gezaaid. De muskaatpompoen van vorig jaar groeide zó snel, met zúlke grote bladeren dat ik al wist dat het dit jaar niet in mijn tuin ging passen. Maar deze pompoenplanten kunnen er ook wat van. Ik mag wel goed oppassen dat er straks geen pompoen tussen de pruimen hangt, of om de tomatenplanten gewikkeld is. De pompoenen beginnen ook al te komen.
Rechts op de foto zien jullie nog twee courgetteplanten. Ook deze kunnen er wat van. Elke twee dagen kan ik weer vier nieuwe courgettes meenemen. Het recept van de zoetzuur is alweer opgezocht en binnenkort staat er weer een lading zoetzuur in de kast. En de rest van de (almaar groeiende) voorraad courgettes? Elke bezoeker krijgt er minimaal twee mee. Aan het eind van de zomer kunnen we waarschijnlijk het hele dorp uitnodigen.
Er valt steeds meer te oogsten in de tuin. Zaterdag oogstte ik de eerste courgette, vandaag oogstte ik al nummer twee en drie. Van de rabarber haalde ik nog een laatste oogst, het bleek meer te zijn dan ik dacht: twee kilo rode rabarber. De worteloogst komt ook op gang. Vandaag aten we ons eerste maaltje gemengde wortels: oranje, gele en één lichtrode die niet meer te onderscheiden was van de oranje 😉 Ik had wat doperwtjes opgespaard (die willen dit jaar nog niet zo) en zo aten we zelfs wortels met doperwtjes uit eigen tuin. Heerlijk!
Ondertussen zijn er ook kapucijners aan de klimplanten verschenen, staat de snijbiet klaar om geoogst te worden en krijgen de rode bietjes al enig formaat. Het is overduidelijk zomer.
Er komt steeds meer ruimte in de tuin voor de thuis opgekweekte planten. Met name de tomatenplanten groeien hun potje uit en verlangen naar de volle grond. Met het mooie weer ben ik regelmatig op de tuin te vinden en elke keer gaan er een paar mee in de fietstas. En zo begint het balkon al wat leger te worden en de tuin groener.
Waar de tomatenplanten rijp zijn voor de tuin, moeten andere soorten nog gezaaid worden. Ach, alles gaat wat later dit jaar en dan blijkt het ook wel goed te komen. Door het warme weer halen de laat gezaaide planten de vroeg gezaaide soms bijna weer in. Maar zover is het nu nog niet. In de kweekbak komen de kiemblaadjes tevoorschijn van de boontjes, pompoenen, courgette, zinnia en basilicum. De sla is een koude kiemer en die wil niet zo goed met dit weer. Ach, als de bak verder leeg is kan ik het altijd nog even in de koelkast zetten. En het lijkt me een goed idee om weer één van de slakroppen te laten bloeien en zaaien, het bevalt me goed, die prachtige kroppen sla.
Elke keer lijken de druiven dikker en donkerder als ik op de tuin kom. Terwijl ik laatst al drie kilo had geoogst worden de druiven eigenlijk nog steeds beter. Zo langzamerhand beginnen ze qua dikte aardig in de buurt te komen van de “professionele” druiven. Zo leuk!
Verder gaan de bramen en de gele framboos momenteel hard, al is de braam al over zijn hoogtepunt heen. Ik eet sla van de spinazie, eet komkommertjes, cherrytomaten, tros- en vleestomaten. En courgette, uiteraard.
Enige tijd geleden hadden mijn vriend en ik een bruiloft. Het trouwende stel neemt wel eens groente af en het leek ons leuk om (ook) iets van de tuin te geven. Met wat aandacht voor de uitstraling is het geheel een leuk presentje geworden.
Het tasje was oorspronkelijk een cadeau met 6 bierflesjes. Toepasselijk want mijn vriend drinkt wel graag eens een biertje met de bruidegom. De vakjes erin hebben we zo gelaten en gevuld met twee courgettes (of het goed blijft tot na hun huwelijksreis is natuurlijk de vraag, maar ter decoratie doen ze het goed) en een opgerolde brief. In de resterende vakjes kwamen drie potjes met een vrolijk doekje om het deksel. Jam, zoetzuur en rabarber, allemaal uit eigen tuin. Die kunnen ze gerust nog een jaar bewaren.
Het is oogsttijd. Terwijl ik met enig regelmaat naar de kas ga om water te geven ben ik inmiddels ook steeds meer bezig met oogsten. Gister heb ik dan ook weinig meer gedaan dan water geven en oogsten. Het leverde me twee tassen vol oogst op. Dankzij mijn beleid van ‘kleine beetjes, vele soorten’ kan ik er gevarieerd van eten.
Als een courgetteplant eenmaal op gang is gekomen kun je zo om de dag wel een courgette oogsten. Wat doe je dan met al die courgettes de hele zomer? Courgettesoep, courgette door de macaroni, gevulde courgette, zoetzuur van courgette… er zijn heel wat mogelijkheden. Aan het eind van de zomer heb je de meeste wel uitgeprobeerd waarschijnlijk. Hierbij nog een idee: courgettecake.
Net als worteltjestaart proef je ook in deze cake de courgette niet. Leuk om je gasten mee te verrassen en ze achteraf te vertellen wat ze hebben gegeten. Kleine kans dat ze het geraden hadden of ze moeten een trouwe lezer zijn van deze blog 😀
Ingrediënten
2-3 kleine courgettes (600 g na raspen)
115 mL zonnebloemolie
3 eieren
360 g bloem
1,5 zakje bakpoeder
2 zakjes vanillesuiker
180 g kristalsuiker
2 theelepels kaneel
2 theelepels kardemom
2 theelepels koekkruiden
125 g grofgehakte walnoten
Bereiding
Snijd de courgettes in de lengte door en verwijder het zachte gedeelte. Rasp vervolgens de courgettes tot je 600 gram hebt. Voeg hierbij de eieren en de olie en roer dit door elkaar.
Meng alle droge bestanddelen (bloem, bakpoeder, kruiden, suiker, noten) en roer dit door het courgettemengsel. Doe het beslag in een springvorm en bak de cake in 65 minuten op 180 graden.
NB: mocht de cake niet goed gaar worden dan kun je ervoor kiezen wat minder beslag te maken of om een deel van het beslag in een klein vormpje erbij te doen. Zo maak ik doorgaans één grote cake en 4 kleine. De kleine bak ik zo’n 30-35 minuten.
Als een courgetteplant eenmaal op gang is gekomen kun je zo om de dag wel een courgette oogsten. Wat doe je dan met al die courgettes de hele zomer? Courgettesoep, courgette door de macaroni, gevulde courgette, zoetzuur van courgette… er zijn heel wat mogelijkheden. Aan het eind van de zomer heb je de meeste wel uitgeprobeerd waarschijnlijk. Hierbij nog een idee: courgettecake.