Vorig jaar had ik vrijwel de hele zomer een bos bloemen uit eigen tuin in huis staan. Dit jaar ook bijna, maar het lijkt veel minder. Hoe kan dat toch? Ik had heel wat gezaaid meende ik.
Na een rondje door de tuin wist ik het: ik heb heel wat twee-jarigen gezaaid. Die staan er overigens prachtig bij, mooie, frisse groene of blauwgrijze bladeren. Maar op de bloemen moet ik dus nog even wachten.
Daarnaast had ik zinnia’s gezaaid zoals elk jaar maar er was er één ontworteld bij een storm, één heeft steeds veel te kleine bloemen die het niet houden in de vaas en eentje staat op mijn balkon. Blijkbaar had ik er niet meer.
De meeste gladiolenbollen liggen nog steeds op zolder maar verrassend genoeg heb ik al minstens 15 gladiolen uit de tuin gehaald om van te genieten. Allemaal vergeten bollen of kleine bolletjes die inmiddels groot genoeg zijn om een bloeiende plant voort te brengen.
Als laatste heb ik nog dahlia’s. Die zijn prachtig om in een vaas te hebben. In ieder geval de roze die jullie links van het midden op de onderste foto zien. Schitterend zijn ze! En hoe meer ik ervan pluk, hoe meer bloemen er komen. Daar geniet ik dus volop van. De twee andere dahlia’s, gele, hebben kleine bloemetjes. Ze bloemen heel mooi, maar om ze mee te nemen voor in een vaas zijn ze ongeschikt. Tegen de tijd dat ik thuis ben is de helft van de bloem al afgevallen door het vervoeren en tegen de tijd dat ze een dag in de vaas staan is er nog maar een kwart van over. Geen succes. Ook de zonnehoed vind ik niet zo geschikt om in een vaas te doen. Desalniettemin geniet ik er erg van, helemaal daar deze aan het begin van het jaar helemaal kaal gegeten was door de slakken en ik teleurgesteld maar weer nieuw zaad had gevraagd. En dan nu zoveel bloemen! (op de foto midden rechts, roze/paars) Weinig echte snijbloemen dus dit jaar, maar gelukkig toch nog regelmatig wat moois voor in een vaas. En volgend jaar zaai ik maar weer wat méér snijbloemen zoals de zinnia’s en de zomerasters.