Tag archieven: druivenstruik

Ruimte maken

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

In november wordt er bij ons volkstuincomplex gezamenlijk mest besteld bij een boer met een potstal. Mooie mest die door velen wordt besteld. Zo wil ook de volgende eigenaar graag alvast mest bestellen voor zijn toekomstige tuin. Nu had het bestuur wel een oplossing als er nog geen ruimte zou zijn in mijn tuin, maar als het een beetje kan maak ik graag een plekje vrij. En dat is gelukt.

Het achterste vak van de oude tuin was al aardig opgeruimd. De fruitstruiken waren allemaal al verhuisd, er stond alleen nog een druivenstruik die eruit moest en de composthoop lag er nog. Nou ja, en nog wat rommeldingen. Om het voor mezelf overzichtelijk te houden wat er nog wel en niet gedaan is, leek het me wel prettig om dit vak helemaal op te ruimen en vrij te maken voor de volgende huurder.

Na het uitgraven van de stronk van de druif was ik in ieder geval opgewarmd. Wat dat betreft is het niet erg om in de tuin te werken als het koud weer is. De composthoop heb ik omgezet en de compost die klaar was heb ik meegenomen. Weer een beetje mooie losse aarde voor de stevige natte kleigrond. Het is heel bijzonder om te zien hoeveel de grond van samenstelling verschilt terwijl de tuinen zo dichtbij elkaar liggen. Het lijkt wel een totaal andere tuin. Het biedt weer nieuwe uitdagingen en dat vind ik wel leuk.

De laatste bodembedekkers werden ook verhuisd en zo kwam er één groot vak leeg. De nieuwe huurder kan straks zijn mest kwijt.

Ik werk graag met tegelpaadjes in mijn tuin. Het geeft overzicht, scheelt vieze schoenen als je maar eventjes langkomt en met natte kleigrond scheelt het ook nog eens glibberen. Bij de nieuwe tuin lag een stapel met stenen en ik moest weten of ik daar genoeg aan had. Ik heb nu geen tijd om al strakke tegelpaadjes te leggen, maar door de tegels losjes op de aarde te leggen kan ik wel zien hoeveel ik er nodig zal hebben. Het bleek een leuke klus te zijn. De tuin veranderde van een kale, leeg stuk grond in een overzicht van vakken.

Ik kwam er al snel achter dat ik bij lange na niet genoeg had. De tuin is een flink stuk groter en ik moest de tegelpaadjes uit de oude tuin gaan slopen. En zo verandert de oude tuin steeds meer in een kale vlakte en krijgt de nieuwe tuin stukje bij beetje structuur.

Ik moet de volgende keer wel iets minder fanatiek met die tegels gaan sjouwen, ik had twee dagen spierpijn. Maar ach… het was zo leuk.

Grondboren

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

Met een vriendin ging ik in de tuin aan de slag om de braam te verplaatsen en de pergola er “omheen” te plaatsten. De druivenstruiken werden gerooid. Ze waren dit jaar beide ziek en om ze nóg eens te verplaatsen zou ze zeker geen goed doen. Misschien komen er nog wel weer eens nieuwe druivenstruiken, maar voorlopig is de pergola voor de braamstruik.

Het was de afgelopen week heerlijk weer om buiten te zijn, het leek wel zomer. Het was dan ook erg leuk om zo in de tuin bezig te zijn. De werkzaamheden waren niet zwaar. Het waren vooral klusjes die ik niet in mijn eentje kan doen, zoals het net voor de fruitstruiken oprollen en de pergola netjes recht plaatsten.

Toen de steunpunten voor de pergola eenmaal uit de grond waren (dat was wel even graven) kon het verhuizen weer beginnen. De braam kwam in het midden van de strook tuin en er was precies genoeg ruimte om beide palen van de pergola aan weerszijden te zetten. Dat was even geluk hebben. Met de grondboor had ik in een mum van tijd het eerste steunpunt in de grond. Met elk aan één kant van de pergola konden we de positie van de andere punt bepalen. De nieuwe grondboor werkt fantastisch. Hij is nog lekker scherp en had totaal geen moeite met de zware natte kleigrond. Binnen vijf minuten stond de pergola op zijn nieuwe stek. Mooi waterpas. 🙂

De fruithoek in de “oude” tuin begint nu al kaal te worden. Mooi zo, je weet maar nooit wat voor weer er nog op komst is.

Pergola

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Al sinds het verhuizen van de tuin heb ik de wens om een pergola in de tuin te maken voor de druivenstruiken. In de vorige tuin stond er een metalen boog van slechte kwaliteit. Na een enorme groei van de druivenstruik kon ik zelfs met het stutten van de boog de boel niet meer redden. Ik nam me voor om in de nieuwe tuin een stevige constructie neer te zetten zodat ik niet na elke storm in het najaar in de tuin weer spoedreparaties hoef te verrichten.

Stukje bij beetje begon alles vorm te krijgen. Een verzoek indienen bij het bestuur. Nadenken over een constructie. Funderingsstukken aanschaffen. Palen op maat laten zagen en naar de tuin brengen. En toen bleef alles een beetje liggen. De palen werden overwoekerd door yacon, ananaskers en onkruid. De druivenstruiken hingen halfslachtig om wat losse palen.

Maar sommige dingen, vooral degene waar je een beetje tegenaan zit te hikken, moet je gewoon inplannen. En zo gingen mijn man en ik zaterdag aan de slag. Met een handzaag probeerde ik de ruiters van de pergola te maken, iets wat behoorlijk wat geduld vergde. Ondertussen stond de rest van de pergola al snel onder de vaardige handen van mijn man. Het duurde dan ook niet lang voor hij me aan het tuinieren stuurde en ook de rest van de klus op zich nam. En zo stond enige tijd later een prachtige pergola op mij te wachten. Het enige wat ik nu nog hoef te doen is de druivenstruiken aan de paal vast te maken en deze de komende jaren een beetje te begeleiden. Dat tuinieren heb ik meer in de vingers. Heerlijk!

Druivensap

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

Ik heb al heel wat potjes gevuld met druivensap. De druivenstruik gaat als een tierelier, of het nu op een stevige boog leunt of heen en weer wordt gezwiept in de wind. Meer dan twee emmertjes vol druiven kan ik niet meenemen op de fiets dus alles wordt in delen geoogst. Bovendien past het anders niet in de koelkast.

Terwijl ik naarstig op zoek ging naar flesjes tussen mijn verzamelde jampotten stonden de koffiemelkflesjes al in de koelkast. Dat ging echter niet hard genoeg, het eerste flesje is nog maar op de helft of ik ben alweer enkele liters druivensap verder. Ik vond het een goede reden om eens leuke flesjes aan te schaffen voor het sap. Vandaag zou ik de laatste druiven verwerken dus de 6 kleine flesjes van 250 mL leken me wel genoeg. Maar goed, voor volgend jaar kocht ik ook alvast een grote fles van een liter. Tenslotte is het leuk om flessen te hebben die bij elkaar passen en of je die volgend jaar nog kunt vinden is natuurlijk maar de vraag.

De 1-liter fles bleek hard nodig. Sterker nog, aan alle flesjes samen had ik nog niet genoeg. De hoeveelheid sap bedroeg vandaag 3,5 liter. De druiven zijn zo zoet dat suiker toevoegen niet nodig is. Terwijl ik de flessen stond te vullen vroeg ik me af of ik me niet eerst even had moeten verdiepen in deze nieuwe methode. Deze flessen sluiten af met een rubberen rand die je vastklemt met een beugel. Nu alle flessen al gevuld zijn ga ik toch nog maar even op zoek naar wat informatie. Het zou jammer zijn als ik straks druivensap moet weggooien omdat blijkt dat de flessen zo helemaal niet vacuüm zijn…

En ja hoor, het lijkt erop dat er toch nog wat meer werk achter vandaan komt dan ik had gedacht. De flessen horen in de categorie ‘wecken’ en dan hoor je de boel nog te koken als de potten/flessen al gevuld zijn. Belangrijk daarbij is dat de fles niet té vol zit. Hmmm… Ik denk dat ze in de koelkast belanden en binnenkort gewoon lekker opgedronken worden. Maar ik slaap er eerst nog een nachtje over. Tenslotte is het leuk om ze te sier te zetten en het lijkt erop dat de flessen uiteindelijk minder vol zijn dan bij het inschenken het geval was. Misschien dat ik er toch nog eentje ga proberen en wie weet volgt er dan wel meer.

Storm

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

Wat kan het soms hard waaien zeg! Zo ook vandaag weer. Ik ben benieuwd hoe het er in de tuin uitziet, al vermoed ik dat alles wat kón omwaaien, vorige week al omgewaaid is. Zo ligt dit keer niet de druivenboog met blauwe druiven omver maar is het de boog vooraan in de tuin, met de witte druiven. De boog is ergens afgebroken. Ik laat de boel maar gewoon liggen, de boel overeind hijsen en vastzetten is in dit geval onbegonnen werk.

Verder is de tunnelkas gescheurd. Ik zag maandag al een flinke scheur in het plastic zitten en dan is het slechts een kwestie van tijd tot de rest van het plastic ook kapot is. Dinsdag lag de hele kas dan ook open. Nu de temperatuur daalt en de zomer bijna ten einde verwacht ik niet meer veel van de komkommerplanten eronder. Ik heb meteen de hele boel maar opgeruimd. De glazen kas is goed bestand tegen alle wind. Wat heerlijk dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken. Want één kapot glas en de hel kas kan kapot waaien. En dat weer opbouwen is wel wat meer werk (en kosten) dan een druivenboog die omkiepert.

Kleurende druiven

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

De druiven aan de druivenstruik kleuren in hoog tempo blauw. Ik sta er elke keer weer versteld van hoe donker ze alweer zijn geworden. Zo nu en dan pluk ik ergens een rijpe druif uit een tros om van te snoepen. Onder de boog hangen de trossen prachtige naar beneden, een leuk gezicht. Verder hangt het meeste overigens aan de zijkant. Hoeveel ik er ook vanaf geknipt heb, het blijft volhangen. Sommige trossen zijn zó dik dat de druiven als sardientjes in blik op elkaar geperst zitten. Vanmiddag heb ik een heel aantal trossen uitgedund om de druiven de ruimte en het licht te geven om zich verder te ontwikkelen. Het zal niet lang meer duren voor ik een enorme druivenoogst kan binnenhalen. Het is nog maar de vraag of ik de kilo druiven die ik gister kocht dan al opgegeten heb. Een paar zonnige dagen en alles is zoet en diepblauw van kleur.

Ruimte voor de zon

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het is nog hoogzomer maar zo langzamerhand wordt het tijd om rekening te houden met het einde van deze warme en zonnige periode van het jaar. Om me heen zag ik al verschillende druivenstruken met gekleurde, (bijna) rijpe druiven terwijl die van mij nog zo groen als gras waren. Vorige week ging ik dus maar eens aan de slag om de druiven van wat zon te voorzien. Of beter gezegd: om de hinderende bladeren tussen de druiven en de zon weg te halen.

Ik kwam talloze druiventrossen tegen. Ik vraag me nog steeds af of ik er wel genoeg vanaf geknipt heb en dat terwijl ik heel rigoureus te werk ben gegaan. De struik hangt bomvol met flinke trossen en dat terwijl dit nog maar (mijn) tweede jaar van de druivenstruik is.

Je zou zeggen dat de snoeisessie geslaagd is. Het lijkt wel of de druiven erop gewacht hebben want afgelopen zondag zag ik opeens op alle trossen een kleurtje komen. De eerste tros laat zelfs niet lang meer op zich wachten. Wat kan de natuur toch voor verrassingen zorgen, prachtig!

 

Vrijwilligerswerk

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Woensdag had ik bezoek op mijn tuin van mijn vrijwilligerswerk. Enkele jaren geleden heb ik geholpen een moestuin op te zetten en met regelmaat kom ik daar een handje helpen en advies geven. Dit keer kwamen ze míj een handje helpen. Met z’n vieren zijn we lekker bezig geweest in mijn tuin. Na een rondleiding (dit jaar was mijn tuin een stuk beter begaanbaar dan vorig jaar toen ze langskwamen) en een bakje koffie gingen we aan de slag. Er zijn altijd wel een aantal klusjes die geen haast hebben en daarom blijven liggen. Deze dag konden we daar mooi mee aan de slag en het gaf veel voldoening. Zo werden een heel aantal zakken oude potgrond over de tuin verspreid. Anderen brachten het snoeiafval en onkruid naar de gemeentewerf.

Verder werd, zoals ik woensdag al vertelde, de druivenstruik stabiel gezet. De druivenstruiken en rozenstruik kregen mest toegediend. En, ook heel erg fijn, eindelijk werd er een extra lijn gespannen langs de frambozenstruiken. Dat staat al heel lang op de planning en ik kwam er ook weer achter waarom. De lijn moet namelijk behoorlijk strak gespannen worden en vervolgens moesten er haakjes in de paal geslagen worden. Met z’n tweeën lukt dat beter dan alleen. Mijn tuinmaatje en ik zijn wel eens bezig geweest maar we zijn allebei niet zo snel met het bevestigen van de haakjes. Dit keer had ik een jongeman die, naast de tuinklussen, ook wel eens klussen doet op de houtafdeling. Met een paar ferme tikken zaten de haakjes er zo in. Vol verbazing zat ik erbij te kijken. De keren dat ik bezig was, duurde het ongeveer 10x zo lang…

Naast het vele werk dat er is verricht (wat geeft dat een héérlijk gevoel) was er ook alle tijd voor ontspanning.  Koffie drinken, broodjes eten, een rondleiding over het complex. En even naar de kringloop verderop. Onderweg kwamen we een dood muisje tegen. Als er geen staart aan had gezeten hadden we het voor een molletje aangezien.

Het was een geslaagde, gezellige dag. We hadden er prachtig weer bij. Dat was heel anders dan vorig jaar. Toen kwamen we niet verder dan de rondleiding door de tuin. De rest van de ochtend hebben we zitten schuilen tegen de hoosbuien. Ook gezellig, samen naar de kringloop en lunchen in een eetcafé. Maar samen tuinieren is nóg leuker.

Druivenstruik I

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

De druivenstruik die in het najaar prachtige, zoete, sappige blauwe druiven voortbrengt groeit als een tierelier. Had ik vorig jaar al veel druiven, dit jaar zit het al helemáál vol met vruchten. Maar dat is niet het enige. Om de druiven van genoeg voeding te voorzien maakt de struik lange takken aan met grote bladeren.

De plant ging echter bijna ten onder aan zijn eigen succes. Hoe groter de struik, hoe meer bladeren. En hoe meer wind de struik vangt. In combinatie met de zwaartekracht zorgde dat voor een steeds schever hangende boog. De boog, waarschijnlijk bedoeld voor een luchtige, lichte plant, is er een tijd geleden al onder bezweken. Op verschillende plaatsen is de boog kapot. Met stokken en paaltjes stond de boog echter weer in het gareel.

De laatste tijd begon de boog topzwaar te worden. Ik moest steeds verder bukken om er nog langs te kunnen lopen, zelfs ná het snoeien. Op den duur vroeg ik me af of ik wel naar huis kon gaan zonder eerst iets aan de hellende druivenstruik te doen. Ik vreesde bij terugkomst een geknakte druivenstruik te vinden en een ravage in de tuin van de buurman.

Gelukkig, het is op tijd goed gekomen. Ik wist niet zo goed hoe ik het aan moest pakken maar ik kreeg genoeg tips vanuit mijn omgeving. Deze week zette ik de eerst stap om provisorisch een lijn te spannen en vast te zetten met een haring. Ik ging een stuk geruster naar huis.

Vandaag kwamen er mensen op mijn tuin helpen en zij hebben de klus afgemaakt. Nu staat niet alleen de boog weer fier overeind, ook het pad dat er onderdoor loopt is weer goed begaanbaar. (foto’s van de eerste keer vastzetten)

Windvanger

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

dscn2919 Ik was o zo trots op mijn rozenboog met druivenstruik. Hij groeit er zo mooi overheen en vormt zo een groene boog naar mijn mini-terras (bestaande uit precies 4 tegels met plek voor één stoel)

Echter… op een keer kwam ik weer in mijn tuin en de boog lag half scheef. Zucht… zeker iemand wat onhandig langsgereden met de kruiwagen… Ik zette de boog weer overeind, duwde de poten eens stevig in de grond (voor zover dat lukte met de harde, droge klei) en ging tuinieren.

De keer erna weer een scheve boog. Hmm… zou de boog misschien niet zo stevig in de grond staan? Tsja… die harde klei ook. En erg stevig is de boog niet, met flink duwen verbuig de de boel zomaar. Nou ja, maar weer ’s wat proberen dan.

Vorige week lag de boog scheef achterover. ‘De druivenstruik is te zwaar voor de boog en vangt teveel wind. Je zou er een paaltje bij moeten zetten,’ was het advies van, jawel, pake uit Friesland. Dat de druivenstruik teveel wind zou vangen was geen second bij mij opgekomen. Doorgaans werk ik ook niet met zulke grote struiken, ik ben meer van het kleine grut. En dat de boog te licht zou zijn… die vliegt toch niet weg? Nee, los van elkaar niet, samen wel bijna.

Ikdscn2918 had nog geen kans gehad om een paaltje te slaan of de boog lag de afgelopen week op zijn kant. Angstvallig kwam ik dichterbij, de druivenstruik zou toch niet geknakt zijn…? Gelukkig, o, wat had ik een geluk, want de druivenstruik was nog heel. Maar dat paaltje kon geen dag meer wachten, dat was duidelijk. Zowaar lagen er nog twee kleine paaltjes in mijn kast. Meteen aan de slag dus.

En zo bedacht, zo gedaan. Gelukkig stond ik wat verscholen achter het maïs van de buurvrouw zodat de stoere tuinmannen mijn geklungel niet konden zien. En zo heb ik zélf de paaltjes en de boog in de grond gekregen. Het is niet mijn favoriete werk, maar als het dan lukt… o, dan ben ik o zo trots 🙂

P.S. Nu hopen dat de boog met druivenstruik weer en wind kan weerstaan…