Volle vensterbank

1460743719934983185636 Van de groenten die ik dit jaar wil verbouwen is bijna alles inmiddels gezaaid. Inmiddels wordt het tijd om aan de bloemenserie te beginnen. Daarvan heb ik alleen de vlijtige liesjes en Susanne met de mooie ogen gezaaid. Meer is echter nog niet mogelijk aangezien de vensterbank inmiddels helemaal vol staat. De doperwten en kapucijners (rechts op de foto) zijn al ijverig aan het zoeken naar houvast. Ze moeten binnenkort naar buiten. Dat er dan meer plek zal zijn valt te betwijfelen aangezien de courgette-, komkommer-, pompoen- en tomatenplantjes hun potjes alweer uitgroeien. Hoog tijd om ze naar de tuinkas te verplaatsen. En hoewel ze daar prima terecht kunnen qua plek en licht, is het beter nog even te wachten. Tenslotte is het lastig om op te letten waar je staat als je bovenhands glas in de kas moet schuiven en bevestigen. Maar mocht de nood hoog worden dan is daar ook wel weer wat op te vinden.

Er is echter nog een andere uitwijkplaats. Helaas had de kalanchoë (de soort plant die ik van jongs af aan altijd wel in één of meerdere kleuren in de vensterbank heb staan) zoveel luis dat het meer een kweekbak voor luis leek dan een bloeiende plant. Snel de deur uit! De vensterbank in de slaapkamer is nu flink gesopt en kan binnenkort wel wat plantjes herbergen. Hopelijk zijn er geen luizen meer achtergebleven…!

In de kweekbak op de foto hieronder komt alweer van alles boven: witlof, maïs en boerenkool laat zich al zien, de andijvie vraagt nog wat geduld. 14607436867931917065333

Goed verpakt

Ik irriteer me er wel eens aan, al dat verpakkingsmateriaal dat overal wordt gebruikt. Al het plastic bijvoorbeeld dat ik wekelijks tegenkom bij het inwerken van de tijdschriften bij de bieb. Of in de supermarkt: Cruesli verpakt in plastic en dan weer verpakt in een doos. Of wortels die niet alleen in een plastic bakje zitten maar waarvan het bakje dan ook nog eens wordt verpakt in plastic.

Het materiaal dat, netjes gescheiden, wordt verzameld en bij mijn ‘buren’ wordt verwerkt, vliegt regelmatig met de wind mee mijn tuin in. En nee, plastic vergaat niet. Hoe lang ik het ook probeer te negeren, ik zal het toch eens moeten opruimen want blijven liggen doet het wel maar meer gebeurt er niet.

HoP_20150923_175243ewel al dat verpakkingsmateriaal van mij wel wat minder mag, heeft het natuurlijk ook zijn voordelen. Groenten blijven langer goed, spullen blijven langer heel. Daarbij, er is niets nieuws onder de zon, de natuur kan er ook wat van! Kijk maar eens naar deze maïskolf. Ik heb het van de plant gehaald, de eerste 2 lagen bladeren er in mijn tuin al vanaf gehaald en kon er thuis nog vele lagen vanaf pellen. Wát een verpakkingsmateriaal zeg! En dat voor slechts één maïskolf.

Voordeel is dat dit verpakkingsmateriaal mijn tuin mag inwaaien, mag blijven liggen én… mijn plantjes weer voorziet van nieuwe voedingsstoffen!

Oogsten

DSCN1974Weer of geen weer, er moest vandaag weer geoogst worden. En aangezien ik deze week van de drie keer dat ik in een tuin bezig was, ook drie keer een regenbui over me heen kreeg, begon ik er bij de vierde keer bijna aan gewend te raken. Al moet ik zeggen: nat blijft nat. En een hoosbui is mij toch wat teveel. Gelukkig pas ik precies in mijn tuinkast en kan ik dan de ergste regen even afwachten.

De bramen heb ik vandaag maar laten hangen, teveel werk om ‘nog even snel’ te doen. Verder kon ik weer een prachtige oogst binnenhalen aan tomaten en komkommers, twee courgettes, wat gele frambozen en mijn eerste maïskolf!

Wat bevruchting van de maïskolf betreft kan ik nog wat leren. Of laat ik het zo zeggen: de tips las ik pas ná het planten. Dat je ze het beste in een cirkel kunt planten omdat dat de bestuiving ten goede komt. Laat ik ze precies op een rijtje hebben gezet. Maar goed, al is de kolf niet helemaal vol met dikke gele maïskorrels, er zit genoeg aan om het een maïskolf te noemen. En daar ga ik zo meteen lekker van genieten terwijl ik vanaf binnen naar de regen buiten ga zitten kijken.

Zomaar wat foto’s van de tuin

Meestal maak ik wat foto’s kriskas in de tuin voor ik naar huis ga. Niet altijd is er een verhaaltje over te schrijven waardoor sommige foto’s niet eens getoond worden. Jammer is dat, want al die planten groeien en groeien maar en het is natuurlijk leuk om dat te zien. Dus vandaag gewoon een paar foto’s van verschillende groenten en bloemen.

  • Er is alweer een grote pompoen op komst al moet deze nog wel een tijdje rijpen
  • hoera! Mijn zonnehoed bloeit! In het voorjaar was deze tot op het laatste stukje opgegeten door de slakken. Met wat slakkenkorrels en regelmatig water geven is het zowaar helemaal goed gekomen. Op de achtergrond nog gladiolen en een prachtige roze dahlia.
  • Ai… staande foto’s passen niet in dit foto-systeem. Maar dat het maïs is is wel zichtbaar en er zitten al aardige kolven aan. De mannelijke bloem aan de top moeten jullie er even bij denken.
  • Het kolenvak is redelijk kaal en inmiddels ingezaaid met de groenbemester Phacelia (bijenvoer) Ondertussen ook een handig plekje om wat snoeiafval te stallen. Al die stekels van de Japanse wijnbes hoeven niet in mijn compost, maar ik spaar het afval voor de gemeentewerf graag een beetje op.
  • De boerenkool groeit heel goed. Daardoor zit ‘ie wel een beetje verstopt tussen de bonenplanten, tomatenplanten en nog wat verdwaalde vingerhoedskruid.
pompoenzonnehoedmaiskolenboerenkool

Recept: tonijn-bietensalade

P_20150726_133211Ik ben gek op rode biet, helemaal sinds ik ze uit eigen tuin kan halen. Vorig jaar viel mijn oogst behoorlijk tegen dus dit jaar geniet ik er dubbelop van. Gelukkig heb ik er veel gezaaid, is het goed opgekomen en zitten er prachtige, dikke rode bieten in de aarde. Afgelopen week haalde ik er weer 5 uit de tuin. Hoe lekker het ook is, elke dag roze stamppot is ook zo wat dus enige variatie is welkom.

Ik herinnerde me een een tonijn-bietensalade die ik járen geleden met een vriendin maakte. De bieten kwamen uit een potje en het rode sap zorgde voor inspiratie voor afschrikwekkende foto’s. Wat een lol hadden we!

Nu komen de bieten uiteraard uit de tuin. Ik heb het recept nog in een receptenboek maar toen ik de boodschappen had gedaan en nog eens ging kijken bleek dat ik het niet meer helemaal goed onthouden had. Ach, dan is dit een variant erop. Het is een aanrader, helemaal voor warme dagen. Genoeg groente, niet warm en weer eens wat anders dan ‘gewoon sla’. Als lunch kan natuurlijk ook.

Je hebt nodig:

  • (Gekookte) rode bieten (afhankelijk van de grootte 2-4)
  • potje maïs/maïskolf
  • ui
  • blikje tonijn (op water)
  • doperwten (vers of uit potje) of wortel
  • peper & zout
  • evt. slasaus

De rode bieten koken. Aangezien het best lang kan duren voor bieten gaar zijn kun je ze het beste alvast in kleine stukken snijden. Zo is het sneller klaar en erna moeten ze toch in kleine blokjes. Je kunt dit ook al een dag van tevoren doen. Ik had verse doperwten, deze moet je nog 5 minuten koken. Doperwten uit potje kan ook, of een verse wortel die je tegelijk met de bieten kookt.

Snijdt de bieten (en evt. wortel) in blokjes en snipper de ui heel fijn. Doe de maïs, tonijn, bieten en ui, doperwten/wortel in een slakom en voeg naar smaak nog wat peper en zout toe. Mocht je het lekkerder vinden dan kun je er nog wat slasaus doorheen doen maar zonder is ook al fris genoeg.

Eet smakelijk!

Nieuwe aanvoer

P_20150526_214212Nog voordat ik wist dat de witlof toch wel een beetje was opgekomen in de tuin had ik alweer nieuwe gezaaid. En om zeker te weten dat ik dit jaar wél witlof zou hebben, heb ik in twee verschillende bakken royaal gezaaid. Ik zal nu wel de hele winter omkomen in de witlof. Tenminste, als de rest van het opkweken goed gaat.

Verder is er oranje pompoen op komst, is de boerenkool al lekker op dreef, komt de maïs op en ergens staat ook nog bleekselderij te groeien. In de andere bak heb ik nog andijvie, prei, sla en nog veel meer witlof 😉 Het lijkt wel of ik dit jaar maar in de kleine plantjes blijf zitten. Maar goed, ik had me ook voorgenomen om wat meer verspreid te zaaien, met name de sla, zodat ik een gespreide oogst heb. Tot nu toe lukt dat aardig.

 

Maïsje

DSCN1332_rsTijdens het ‘grond kroelen’ van laatst ontdekte ik dat er aan een maïsplant nog een kolfje zat. Volgend jaar de maïs een maand eerder zaaien en ik maak serieus kans op eetbare kolven. Maar dit kolfje dingt mee naar de schoonheidsprijs. Alle juryleden raken op slag vertederd: zo klein en toch al alles erop en eraan. Het is jammer dat ik dit kleine maïsje ergens in de tuin heb laten liggen, het had nog mooi te sier kunnen liggen in huis.

Maar ach, nu zullen er vast wel wat dieren van kunnen smullen en tenslotte was het ook bedoeld om op te eten.

Maïs

De maïskolf was weg. Ik had vrijdag de enige maïskolf van mijn tuin geoogst. Ik had op mijn werk even gevraagd hoe je kunt zien dat de kolf klaar is en dat is als de pluim bruin is. Nou, dat was ‘ie allang dus de kolf kon er wel af. Niet dat ik er veel van verwachtte want ik had de maïs laat gezaaid en toen bij iedereen de maïs al torenhoog stond met hele kolven eraan kwam het van mij net boven de grond piepen. Maar uiteindelijk is er toch een maïskolf aan gekomen.

Maar goed, de maïskolf. Waar was die eigenlijk gebleven? Het zou logisch zijn dat ik ‘m in de koelkast had gelegd bij de rest van de groente maar daar lag het niet. Nu breng ik ook vaak wat groente naar de buurvrouw, helemaal als ik veel sla tegelijk heb, zodat we er allebei van kunnen genieten. Afgelopen keer was het een aardig zakje met verschillende groentes. Ik zou toch niet de enige maïskolf aan haar hebben meegegeven? Hmm… Het is niet zo erg als zij die maïs zou opeten maar ik was erg benieuwd hoe het geworden was. En gezien de late groei zou het wel eens kunnen zijn dat er niet veel maïskorrels aan zouden zitten. Ook een beetje sneu om de buurvrouw blij te maken met een ‘dode mus’ oftewel een lege maïskolf.

Zou ik gaan vragen? Nee, dat niet, dat lijkt net alsof ik het haar niet heb gegund. Maar hoe kom ik er dan achter hoe de kolf eruit zag?

Wacht, misschien zat het wel in mijn tuintas waar ik mijn tuingereedschap in meeneem. Heel misschien zat ‘ie daar wel in. En ja hoor, daar lag de kolf!

Nieuwsgierig heb ik de véle lagen blad eraf gescheurd. Hoe meer lagen ik eraf scheurde, hoe dunner de kolf nog aanvoelde. Uiteindelijk kwam de echte kolf tevoorschijn. Leeg is ‘ie niet. Maar om het nu een maïskolf te noemen is wat teveel eer denk ik…

DSCN1300_rs

In het verschiet

DSCN1265_rs Ik vind het best lastig om mijn oogst te spreiden, ontdekte ik het afgelopen jaar. Als ik een soort eenmaal gezaaid heb, vink ik het af en gaat het zakje zaad weer voor een jaar de kast in. Op mijn werk doen ze dat beter, alles wordt met enige tussenpozen gezaaid en zo is er een veel langere oogsttijd. Met de sla denk ik daar nog wel aan maar dat is vrijwel het enige. Behalve dan de bloemkool. Doordat het zaad begin dit jaar niet ontkiemde en andere plantjes maar slecht groeiden heb ik nu nog een aantal bloemkoolplanten staan. Het was even spannend of die nog groot genoeg zouden worden voor het te koud zou zijn maar inmiddels weet ik dat ik nog wat kan verwachten. Gister heb ik één plant gerooid, de plant was te klein om een grote bloemkool voort te brengen maar het bloemkooltje dat er in zat zag er wel goed uit en die kan door de macaroni.

Er staan nu nog twee bloemkoolplanten. Degene op de foto is de grootste plant, wie weet kan ik dit jaar toch nog een goede bloemkoDSCN1269_rsol oogsten. De andere plant is wat klein, de bladeren kunnen straks niet goed om de bloemkool gevouwen worden met als gevolg dat de bloemkool niet wolkig wit maar wat bruin wordt. Maar even in de gaten houden, iets anders er omheen kan altijd nog.

En dan is er nog maïs. Ook weer zoiets wat ik eigenlijk te laat gezaaid heb, een beetje wilde uitproberen en maar wat heb laten begaan. Eerlijk gezegd had ik gedacht dat er niet meer een maïskolf aan zou komen maar dat is wel gebeurd. De natuur zit boordevol verrassingen. Ik weet niet precies wanneer ik het kan oogsten, volgens mij zou ik het moeten kunnen zien aan de pluim, maar ik voelde nog geen maïskorrels dus het duurt in ieder geval nog even.

 

Stevige soep

soepEr zit nog groente van de tuin in mijn vriezer en deze week eet ik er soep van. Tomatengroentekurkumasoep wel te verstaan. Met tomaten, bloemkool en prei uit eigen tuin. Wie wat bewaard heeft wat! En hoewel ik van tevoren had gedacht niet veel groente in de vriezer te bewaren blijken de restjes samen toch nog wel wat op te leveren. Een flink stevige soep waar je u tegen zegt en waar je lepel rechtop in blijft staan. Ja, écht, ik heb het speciaal voor jullie even op de foto gezet want hoe vaak zie je nu zulke stevige soep? En lekker dat het was! Héérlijk. Jammer dat jullie er niet ook even van kunnen proeven.

En het recept? Eh… oei… dat wordt moeilijk want tegenwoordig doe ik dat vooral op gevoel. Na veel oefenen ontwikkelt het gevoel voor hoeveelheden zich steeds beter en dan is geen één soep meer hetzelfde of als recept op te schrijven.

stevige soepLaat ik het zo omschrijven: ik ben begonnen met het fruiten van 2 uien en het laatste teentje knoflook dat ik nog in huis had. Daar voegde ik 2 à 3 theelepels kurkuma aan toe. Vervolgens de cherrytomaten (hoeveelheid was ongeveer een ijscobakje) wat water en nog een beetje rauwe, bevroren bloemkool. Dit heeft een tijdje staan koken. Ondertussen bracht ik de soep op smaak met een bouillonblokje, peper, zout, kruidnagel en oregano (niet te bang wezen om er wat in te gooien, voor een soep heb je best wat kruiden nodig en als je regelmatig even proeft gooi je er niet snel teveel in) Als laatste voegde ik een restje al gekookte prei toe, een klein blikje maïs en ongeveer één paprika.

Tegen de tijd dat de soep zowat klaar was bedacht ik me dat een laurierblaadje misschien nog wat kon toevoegen aan de smaak dus daar heb ik er nog 2 van bijgedaan. Het eerste kommetje soep was er toen al uit, maar als het een dag staat trekt de smaak er  nog wel in voor het volgende kommetje.

Ik ben benieuwd wie er binnenkort zelfgemaakte soep gaat eten. 😉