Tag archieven: muskaatpompoen

Woekerende pompoen

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Hij was spontaan opgekomen. Een pompoen op de composthoop. Het zaadje zal wel een mooi plekje hebben gekregen nadat ik afgelopen winter de composthoop heb omgeschept. Pompoenen schijnen het goed te doen op een composthoop en doorgaans kweek je weinig plantjes daar, dus ruimte genoeg. Zou je denken.

Ik liet de plant zijn gang gaan maar de laatste twee weken kon ik bijna niet meer bij mijn composthoop komen. Het was dat ik nog een alternatieve route heb aangelegd (een versperde composthoop overkomt mij wel vaker) want de pompoen groeide explosief. Vanaf de alternatieve route werd het ook steeds moeilijker om de composthoop te bereiken dus begon ik wat te snoeien.

Op den duur werd de tuin van de buurman belaagd. De japanse wijnbes werd bereikt. De druivenstruik was opeens behangen met pompoen, de braamstruik kwam in gevaar. Toen was het genoeg.

Gister heb ik de pompoen gekortwiekt. Mijn vermoeden werd bevestigd: het ging om de muskaatpompoen, die ik twee jaar geleden heb gekweekt. Een pompoen die toen 1/3 van de tuin in beslag nam en waar ik meerdere pompoenen van 13 kilo afhaalde. Ja, die was erg leuk, toen ik nog weinig tijd had om in de tuin te werken en het grootste deel van de tuin braak lag. Maar niet in dat krappe hoekje van de composthoop met al mijn kostbare fruitstruiken ernaast.

Ik moet toegeven dat ik de plant niet met wortel en al heb uitgetrokken. Tegen beter weten in hoop ik dat er op een dag een prachtige pompoen op mijn composthoop ligt terwijl de plant netjes op de hoop is blijven liggen. Over een week zal die valse hoop ook wel weer over zijn.

De week van de pompoen

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het wordt buiten kouder en dus ben ik mijn pompoenen gaan oogsten. De komende vijf jaar kan ik hiermee wel vooruit. In totaal zijn er 10 muskaatpompoenen variërend van 5 tot meer dan 11 kilo. Ik heb ze niet eens allemaal gewogen al zou het nog wel leuk zijn om nog even te kijken hoe zwaar de grootste is.

In ieder geval is er genoeg voorraad om pompoensoep, pompoentaart, pompoensaus, pompoenchutney of wat dan ook met pompoen te maken. Veel teveel om dus zelf op te eten en zo langzamerhand verdwijnen de eerste pompoenen al naar andere adresjes. Vandaag oogstte ik ook de pompoenen in de Spruit-tuin. Helaas was ik daar wat te laat. De pompoenen vertoonden alle drie al flinke barsten. Blijkbaar is rijpen aan de plant toch niet per definitie de beste plek. En dat terwijl ze nu al zo mooi op kleur zijn…! Pompoen nummer drie is achtergebleven op de tuin. De fietstas was te klein, de pompoen te beschadigd en bovendien boordevol slakken. Tsja… als je dan toch al een royale hoeveelheid hebt is die keus iets gemakkelijker te maken. Maar jammer blijft het wel.

(Te) groot II

Geplaatst op door — 1 reactie ↓

M&M-tuin

De grote pompoen vast in het fietsmandje… En dan? Het deed me denken aan het pompoen-avontuur van vorig jaar. Dat telen van de pompoenen zorgt toch wel voor wat belevenissen!

Mijn vriend was ook net thuis en kwam me een schilmesje brengen. Het steeltje van de pompoen leek zich namelijk in het gaas van het mandje gewurmd te hebben. Ik hoopte dat het korter snijden ervan genoeg ruimte zou opleveren om de pompoen uit de mand te vissen. Eigenlijk was de pompoen gewoon te groot voor de mand. Geen plek om het beet te pakken en een flink gewicht. Terwijl ik moeizaam zat te prutsen had mijn (sterke) vriend een beter idee.

‘Wacht maar, ik weet wat beters. Vang jij de pompoen op?’ vroeg hij, terwijl hij de fiets van me overnam. Afwachtend keek ik hem aan. Wilde hij nou met de fiets gaan stuiteren in de hoop dat de pompoen eruit zou springen? Ik hoopte dat ik de pompoen op tijd zou weten te vangen, het is niet echt mijn specialiteit. Nog voor ik mijn bezwaren kenbaar kon maken tilde hij de fiets in de lucht en hield die op de kop. De pompoen bleef muurvast zitten maar met wat duwen en trekken gaf de zwaartekracht nét dat zetje wat nodig was om het ding in beweging te krijgen. Even later liepen we met de dikkerd naar boven om de weegschaal op te zoeken.

This poll is no longer accepting votes

Hoe zwaar is de muskaatpompoen?
stem
×

(Te) groot I

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

M&M-tuin

De eerste pompoen is geoogst! Helemaal op kleur gekomen is ‘ie nog niet, maar ik heb vorig jaar ontdekt dat dit bij de muskaatpompoen helemaal geen probleem is. Sterker nog, de pompoen is al verder gekleurd dan de meeste pompoenen vorig jaar bij mij ooit zijn geweest. Toen ik gister het tuincomplex op kwam fietsen riep een tuinder me al toe dat ik zeker mijn pompoenen kwam oogsten. Er liggen er inderdaad behoorlijk wat en de pompoen op de foto is misschien wel de grootste. Aan het eind van de winter kunnen mijn vriend en ik waarschijnlijk geen pompoen meer zien. 😉 Maar weggooien zal niet gebeuren, er zijn altijd wel mensen met belangstelling en ik werd ook al getipt om het aan de plaatselijke voedselbank te doneren.

Na het tuinieren wilde ik de pompoen in de fietstas stoppen, maar de fietstassen die ik daar heb zijn mijn reserve en die zijn niet zo groot. Het paste dus niet! Daar stond ik dan met mijn dikke pompoen…

Gelukkig zit er een mandje op de fiets en zowaar paste het grote ding er precies in. Echt gemakkelijk fietsen was het niet. Het eerste straatje is ook nog eens een klinkerweg en het stuur vloog alle kanten op met zo’n gewichtige last. Het werd een wiebelige, slingerende fietstocht in een laag tempo. Hotsend en gelukkig niet botsend kwamen de pompoen en ik heelhuids thuis.

Als ik dacht dat het daarmee klaar was, dan had ik het mis. Want toen ik de pompoen voorzichtig uit het mandje wilde tillen, bleek deze namelijk muurvast te zitten…

Morgen zal ik vertellen hoe de pompoen uit de mand kwam.

 

Pompoenen op komst

Geplaatst op door — 2 reacties ↓

M&M-tuin

De pompoenplant in de M&M-tuin is, naast het produceren van véle bladeren en stengels, inmiddels ook pompoenen aan het produceren. Zoekend in de wirwar van bladeren heb ik er tot nu toe vijf geteld. Ze liggen nu netjes op een steen, vooral op het zeil kan het water namelijk lang blijven staan. Jammer als ze zouden gaan rotten. In tegenstelling tot vorig jaar zijn ze nu al aan de plant aan het verkleuren en de eerste gele tinten komen al tevoorschijn. Erg fijn want met de vorst moeten ze geoogst worden en vorig jaar waren ze toen allemaal nog helemaal donkergroen. De pompoenplant met oranje, kleine, pompoenen lijkt van de aardbodem verdwenen te zijn. Heel bijzonder, dit jaar zijn er wel meer planten van soort gewisseld. Onmogelijk natuurlijk, ik zal me wel eens vergist hebben met het opschrijven van de namen. Met tot gevolg dat ik straks 8 muskaatpompoenen in de aanbieding heb. En dat terwijl je met twee toch echt al meer dan genoeg hebt voor de hele winter… Misschien is het een idee om een marktkraampje te beginnen? 😉

Dagje groente uit de tuin

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Doorgaans is maart niet echt de periode waarin ik een hele dag groente uit eigen tuin eet. Toch was het deze week het geval. Alfalfakiemen op brood, een restant boerenkool uit de vriezer én de laatste muskaatpompoen die werd aangesneden.

Van de pompoen maakte ik een flinke pan soep. Tot mijn verbazing was de pompoen toch nog duidelijk van kleur veranderd. Deze soort ‘rijpt laat in de herfst’ wat in mijn geval betekende: vroeg in het voorjaar. De groene kleur van de schil verandert in vaal oranje. Bij dit laatste exemplaar was aan de onderkant de verkleuring duidelijk te zien. Tóch nog. Ik vroeg me al af of de verkleuring wel zou komen. De andere pompoenen waren al op voordat de oranje kleur te zien was.

Vanavond maak ik een stoofpotje, ook met pompoen. De meeste recepten die ik tegenkom zijn voor soep en om nu nog 40 liter soep te gaan eten… Dus, een probeersel. Ik ben benieuwd hoe het gaat smaken.

Voor wie het ook eens wil proberen: www.optimalegezondheid.com > Marokkaans stoofpotje

Muskaatpompoensoep

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Vandaag ben ik maar eens begonnen met het aansnijden van een muskaatpompoen. Al enkele maanden liggen er drie te rijpen in de slaapkamer. Erg veel verkleuren ze niet, maar misschien gebeurt er vanbinnen wel iets. Ik weet inmiddels uit ervaring dat de muskaatpompoen ook prima gegeten kan worden als de schil nog grotendeels groen is. Voor de mooie oranje soep haal ik de groene schil er wel af. In tegenstelling tot de meeste pompoenen, is deze soort gemakkelijk te schillen. De schil gaat er net zo gemakkelijk af als bij een appel. De pompoen is relatief zacht en gemakkelijk te snijden.

Terwijl ik dit stukje typ ploppen achter mij de potjes door het vacuüm trekken van de deksels. Ik heb al enkele keren geprobeerd om soep in te maken. Het is niet zolang houdbaar als jam in potjes, maar enkele maanden redden ze wel. Ideaal. Zo hoef ik de soep niet in te vriezen én ik hoef er niet tijdig aan te denken om de soep weer úit de vriezer te halen. En wie weet kan ik nog wat mensen interesseren voor zelfgemaakte pompoensoep tegen een zacht prijsje. Zo verdiend het zaad zichzelf weer terug.

Wintergroenten

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

Het is een hele kunst om in de winter nog regelmatig uit eigen tuin te kunnen eten. Er zijn diverse soorten wintergroenten en met goed plannen en uitkienen is er nog heel wat mogelijk. De bekende groenten zijn de boerenkool en de prei. Je ziet ze in de winter duidelijk staan op de vrijwel lege volkstuinen. Maar winterpostelein en veldsla voor de knapperige, frisse rauwkost of soep kunnen ook. Dan is er nog de aardpeer, al zal ik die waarschijnlijk niet bij de groenten mogen rekenen. Voor degenen die nog wat hebben bewaard zal er nog wat in de vriezer kunnen zitten of is er nog keus uit gedroogde bonen of de lang te bewaren pompoenen.

Behalve de veldsla (helaas niet opgekomen) kan ik nog uit al deze soorten kiezen. Toch eet ik momenteel maar weinig uit eigen tuin. Veel droogbonen heb ik dit jaar niet, de vriezer heeft enkel nog wat restjes en de prei is maar dun gebleven.

Maar de belangrijkste oorzaak ligt vooral in het feit dat ik maar weinig in mijn tuin kom. Even wat winterpostelein gebruiken voor een frisse salade is alleen praktisch als ik die dag (of de dag ervoor) in mijn tuin ben geweest. Juist de winterpostelein is erg geschikt om in kleine beetjes te oogsten. Hetzelfde geldt voor de aardpeer. En hoewel prei wat langer te bewaren is, is een gespreide oogst wel handiger.

Maar gelukkig, boerenkool gaat bij mij altijd eerst in de vriezer voor ik ervan ga eten. Met een halflege vriezer leek het mij vorige week dan ook erg geschikt om alle boerenkool te oogsten. Zo zijn de wintergroenten tenminste bij de hand. En binnenkort zal ik maar weer eens een flinke pompoen gaan slachten. Tenslotte zijn die voor de winter bewaard en met het winterse weer van de afgelopen dagen is de winter overduidelijk begonnen.

Soep (in)maken

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

muskaatpompoenVan de pompoenen die ik vorige week uit mijn tuin zeulde was er één met een behoorlijk rot stuk. Weinig tijd dus om na te denken over het wel dan niet eten van een onrijpe pompoen. Wat zou er gebeuren als je er soep van maakt?

Dit weekend probeerde ik het met een klein stuk. Tenslotte is het zonde van al het werk als blijkt dat de hele pan soep niet eetbaar is. Ik kookte de stukjes pompoen met schil en al en er ontstond een groene smurrie.

De smaak? Tsja… eigenlijk ondefinieerbaar. Het was niet bitter (zoals bij onrijpe pompoenen het geval kan zijn) en de dag erna werd ik ook niet ziek. Maar of ik er lekkere soep van kon maken…?

Begin deze week kreeg ik een logé en samen gingen we het pompoenvraagstuk te lijf. Inmiddels was er nog een pompoen die een behoorlijke rotte plek vertoonde en werd het zeer urgent om nog iets met de pompoenen te doen. Helaas ging het rotten veel sneller dan ik dacht en uiteindelijk hebben we van de anderhalve pompoen nog een halve kunnen redden. De schil werd verwijderd, ik vermoedde dat het de smaak teveel beïnvloedde, en de pompoen werd in stukken gesneden.

Een recept van internet voor muskaatpompoen bracht uitkomst. Vraag me niet naar de hoeveelheden, ik heb me nergens aan gehouden namelijk 😉 Behalve de pompoen bevat de soep nog winterpenen, uien en knoflook. Voor de smaak voegden we nog bouillonblokjes toe, evenals nootmuskaat, kruidnagel, cayennepeper, peper en zout.

Ddscn1902e grote pan bevatte teveel om in te vriezen (die zit nog vol met courgettesoep) en ik weet inmiddels dat ingemaakte soep zo’n  2-3 maanden houdbaar is. Eén gangbaar potje is precies genoeg voor één kom soep. Ideaal als je vergeten bent tijdig soep uit de vriezer te halen en het scheelt in de energiekosten. De kom soep tussen de middag smaakte wel zo goed dat de andere pompoenen met hetzelfde recept bereid zullen worden!

Het is ook erg leuk om een potje soep cadeau te geven. Met tot gevolg dat slechts 5 van de 11 potten soep mijn kast gehaald hebben. 😉

 

 

Zware tocht II

Geplaatst op door — Geen reacties ↓

dscn3063Na drie keer de trappen op en af lopen waren alle pompoenen boven. Wat een opluchting! Het zweet liep over mijn rug en mijn spieren hadden hun wekelijkse training alvast gehad. Eén pompoen had helaas een rotte plek. Al op de tuin had ik deze plek eruit gesneden. De pompoen is wel zo groot dat het de moeite waard was om de rest te bewaren. Ik zal echter eerst even moeten uitproberen of de pompoen al eetbaar is want ze zijn nog veel te groen. Ze moeten vaal oranje zijn en dat kan nog wel even duren lijkt me. Maar nu ze veilig vorstvrij en droog liggen mogen ze de tijd nemen.

Na al dat gesjouw was ik wel nieuwsgierig geworden naar het gewicht van deze joekels. Het lijkt erop dat ik de hele winter (en misschien de zomer ook nog wel) pompoenen kan eten. De kleinste weegt 7 kilo, twee wegen 8, eentje is 8,5 en er is zelfs één van 9,5 kilo. En nu ben ik zéér benieuwd naar de smaak van deze muskaatpompoenen. dscn3064