Worteldoek I

In de winter is het tijd voor, jawel, de winterklussen! Tot nu toe is de winter zacht en droog, ideaal hiervoor. Rondom de feestdagen bleef er nog genoeg vrije tijd over om eens lekker aan de slag te gaan. Met een extra paar sokken aan ging ik aan de slag. Het was koud, maar er moest een inspannende klus gedaan worden, dus eigenlijk was het helemaal niet erg.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is DSCN6228.jpg

Achterin mijn tuin heb ik de composthoop liggen. Deze was behoorlijk groot geworden en ik was al aan een nieuwe stapel begonnen. Tussen de twee hopen was nog ruimte vrij, ideaal om de oudste stapel eens om te keren. De kwaliteit van de compost onderin verraste me. Prachtige, fijnverteerde compost. Een deel heb ik dan ook meteen maar over de tuin verspreid.

Met het omgooien van de composthoop kwam er eindelijk ruimte om mijn ‘wortedoek klus’ af te maken. Eigenlijk is het stuk onder de composthoop het enige stuk waar nooit goed het wortelonkruid weggehaald is. En daar groeiden inmiddels al behoorlijk dikke wortels van het pispotje, ook wel haagwinde genoemd. Tijdens de zomermaanden is het al snel te heet voor deze intensieve klus terwijl ik in de winter wel wat extra warmte kan gebruiken. Dus dankzij de kou kon ik flink aan de slag om de dikke witte wortels van het pispotje uit te graven.

Vervolgens kon ik verder met het ingraven van het worteldoek. Na zo’n 2,5 uur buiten werken kon ik tevreden terug kijken op een ontspannen middag. Het worteldoek kwam tot bijna achterin de hoek en ik had een wit emmertje vol dikke witte wortels. Nog één of twee keer een middag aan de slag en de (in de zomer) vervelende klus is geklaard.

Wat is een pispotje/haagwinde?

Van groen naar zwart

De pompoenen zijn geoogst. Nu de planten zijn afgestorven is het een stuk makkelijker om het stuk tuin schoon te maken. Het onkruid is niet achtergebleven terwijl de pompoenplanten groeiden. Pas nu de planten dood zijn valt op hoeveel onkruid eronder zat. Of misschien is het onkruid vooral opgeschoten toen de pompoenbladeren het daglicht niet meer tegen hielden.

Zonder rekening te hoeven houden met levende planten gaat het weghalen van het onkruid heel snel. In een uur was het meeste wel weg. De composthoop is weer een stuk hoger geworden. De Zinnia’s komen opeens heel mooi uit. Ook het randje met stenen, aan de voorkant van de tuin, heb ik weer bijgewerkt. Zo blijft de aarde beter liggen naast het, een stuk lager gelegen, pad. Het voelt allemaal weer heerlijk opgeruimd. Nu nog inzaaien met groenbemester en het is klaar voor de winter.

Onkruid, heel veel onkruid

M&M-tuin

In de M&M-tuin gedijt het onkruid goed. Dit komt deels doordat er nog weinig planten in staan. Verder groeit er in de tuinen om mij heen soms ook best wat (uitzaaiend) onkruid en tenslotte ben ik er zelf te weinig om het goed bij te houden.

Vooral achter in de tuin zit hardnekkig spul. Pispotjes die nog altijd niet volledig zijn uitgegraven beginnen elke keer fanatiek weer opnieuw. Terwijl ik actief bezig ben met het inzaaien van phacelia, is het regelmatig het onkruid dat overwint. Maar… niet meer altijd. Zo staat er al een ‘plukje’ paarse phacelia in bloei. Het geeft me nieuwe moed.

Afgelopen vrijdag ben ik heel hard aan het werk gegaan en het resultaat mag er zijn. De maggiplant achterin werd flink gesnoeid. Het leverde het eerste hoopje voor de (toekomstige) composthoop op. Tussen de tegels van het pad haalde ik de heermoes weg (het zal er over twee weken wel weer staan, dat krijg je met onkruid tussen de tegels) en zo kan ik opeens weer helemaal tot achteraan doorlopen.

Bij de aardappels stond het onkruid al behoorlijk hoog. Vóór het poten van de aardappels zijn mijn vriend en ik grondig bezig geweest om pispotjes en heermoes weg te halen. Dat is (gelukkig) duidelijk te merken. Er stond alleen onkruid dat gemakkelijk weg te halen was. Met bosjes tegelijk kon ik het eruit trekken. Het was een heerlijk klusje want het leverde meteen mooi resultaat op. De aardappelplanten kwamen opeens tevoorschijn uit de groene zee. Wat verder naar achteren stond een ander soort onkruid nogal hoog. De naam is mij onbekend, in de Spruitenieren-tuin heb ik er geen (of weinig) last van. Dit bleek onkruid te zijn met een nadelig effect op de aardappelplanten. Het onkruid hinderde de aardappelen om te groeien. Dikke stengels getuigden van hun gulzige aard. Ook daar werden de aardappels bevrijd.

Inmiddels is het meeste van het onkruid tussen de aardappels eruit getrokken. Ik vulde er vier complete vuilniszakken mee.

Niet alleen in de tuin was het resultaat van mijn harde arbeid te merken. Ook mijn huid kon er van meegenieten. Het uitschudden van de onkruidplanten liet het zand in het rond vliegen. Een zwetend lijf laat al die zandkorrels niet meer los. Een paar keer kriebelbeestje wegvegen met een modderige handschoen maakte het modderbad compleet. Thuis kon ik rechtstreeks onder de douche en erna voldaan op de bank uitrusten met een vers bakje koffie. Wat een heerlijke actieve dag. 🙂

Samenwerken

M&M-tuin

Twee keer op één dag aan het werk in de tuin, geen wonder dat ik geen tijd had om een stukje te schrijven. Maar er is genoeg spreekstof. Vrijdagavond gingen mijn vriend en ik samen aan de slag. Een bevriende timmerman heeft een prachtige kist voor mijn tuin gemaakt en de oude kan gesloopt worden. Tot nu toe functioneert de oude, blauwe kist nog wel, maar ideaal is deze niet. Er zit geen bodem in en het onkruid groeit er zo doorheen. Wat klein tuinmateriaal kan er in liggen, maar kostbaar gereedschap ligt er niet geheel veilig. Mijn vriend had er dan ook weinig gereedschap voor nodig om de kist compleet te slopen.

Meer werk was het weghalen van de troep die er onder lag. Wat de vorige tuineigenaar erin gespaard heeft weet ik niet, maar het lijkt verdacht veel op een vuilnisbelt. Tientallen stukjes plastic, takken, plastic deksels, metalen doppen, kaartjes van groenteplantjes, plastic potjes, touw, een metalen staaf en talloze stenen en brokjes steen.

Ik had verwacht dat er tegels onder zouden liggen, weliswaar wat onder het zand, maar toch. Dat bleek niet te kloppen. Alleen aan de voorkant liggen tegels onder 5 cm aarde. Eigenlijk ging het ons vooral om die grote tegels. Het plan was namelijk om de nieuwe kist halverwege de tuin te plaatsen. Met al het afval in het voorste stukje tuin is het de moeite waard om die plan te heroverwegen. Als ik wil kan ik het wel helemaal schoon krijgen maar het is erg veel werk. Met een kist er bovenop heb je er geen last van. Nog maar even over nadenken dan. En later verhuizen kan ook nog altijd.

Verder zijn we samen nog even actief aan het onkruid trekken geweest. Zelfs zonder tuinervaring kun je in mijn tuin momenteel weinig verkeerd doen. Van onder het plastic komt het onkruid nog flink opzetten. Soms met witte slierten van twee meter lang gaan ze op zoek naar licht. Het pad is nu weer netjes, wat heerlijk! De resterende zakken met onkruid en een deel van het afval gingen mee in de auto. De stort was al dicht, de resten van de kist zullen nog even moeten wachten.

Tuin ontginnen

M&M-tuin

Vier weken een tuin aan zijn lot overlaten leert hoe snel onkruid kan groeien. De aarde wil bedekt zijn en als er geen plantjes staan is onkruid een uitstekend middel daarvoor. Met het warme weer is het enorm de lucht in geschoten. Gelukkig was ik al een beetje voorbereid door de foto’s van mijn vriend, desondanks was het schrikbarend hoeveel groen er in de tuin opgekomen was. Al het werk tot nu toe voor niks…? Dat zou moeten blijken.

Een voordeel van zoveel onkruid, dat ook nog eens flink hoog staat, is dat het relatief snel opruimt en een geweldig resultaat geeft. Ik begon vooraan in de tuin, daar was het onkruid het hoogst. Bovendien stond er allemaal knoopkruid in bloei. En helaas, er stonden er ook al heel wat zaad rond te strooien. Dat voorspelt nog vele plantjes in de nabije toekomst. Maar goed, altijd nog liever knoopkruid dan heermoes. Het grootste gedeelte was simpelweg onkruid trekken en in groenafvalzakken stoppen. Bij de worteltjes werd het moeilijker, al verwachtte ik niet dat er nog maar één worteltje zou staan. Het kreeg geen ruimte, weinig (?) licht en het heeft amper geregend de afgelopen maanden.

Maar, ik stond versteld: er waren meer wortels te zien dan in de Spruit-tuin. Terwijl ze daar wekelijks water krijgt en het onkruid netjes bijgehouden wordt. En de slakken trouw langskomen. Die slakken zullen hier in de M&M-tuin wel minder actief zijn. Of door al het onkruid de worteltjes niet zien.

De kostbare wortelplantjes zorgden wel voor veel meer werk. Want domweg onkruid trekken was er niet bij. Op mijn knieën met mijn neus er bovenop plukte ik plantje voor plantje rondom de wortels eruit. Twee keer kwam er per ongeluk een wortel mee. En ja hoor, er groeit een prachtige, radijsvormige wortel, knaloranje. Wauw… ik krijg er al ontzettend zin in!

Aan het eind van de ochtend, of eigenlijk was het al middag, lagen er 7 volle zakken met onkruid. Ik werk doorgaans met emmertjes maar omdat ik het hier wat moeilijk kwijt kan is een groenafvalzak makkelijker. Ik kan zo meer meenemen op de fiets en kieper alles in de groencontainer in de wijk. De wortels lagen er weer zichtbaar bij met genoeg ruimte en licht om verder te groeien. Hetzelfde geldt voor de uien. Alleen rondom de prei moet er nog wat gebeuren, al verwacht ik niet dat de prei zo’n aanval van onkruid overleefd. Het is bovendien veel moeilijker te vinden tussen al het andere groen. Maar goed, als het een beetje lukt is dat natuurlijk leuk, helemaal omdat ik dan kan zien hoe goed het hier groeit.

 

Ideeën opdoen

DSCN2499Het kan geen kwaad om eens bij anderen in de tuin te kijken. Als ik zomers de hond te logeren heb, geniet ik ervan om tijdens elke wandeling de tuintjes van mensen te bekijken. Smaken verschillen en de tuinen daarom ook. En zo kom je nog wel eens op ideeën. Een bijzondere plant die je tegenkomt of een verfrissende indeling van de tuin. Laatst werd ik ook op een leuk idee gebracht, al was het dit keer bij mijn vrijwilligerswerk waar ik help met het aanleggen en onderhouden van een moestuin. Er waren blijkbaar een heleboel perkplantjes geschonken en hoewel er wel wat van werden gebruikt was er veel te veel over. De jongen die doorgaans de moestuin onderhoudt had daar een creatieve oplossing voor: langs alle soorten groentenbedden een rij perkplantjes. Het resultaat was schitterend en ik was zowaar een beetje jaloers op de mooi aangelegde moestuin. Ondanks de vele plantjes in de tuin was er nog steeds over. Ik kreeg wat mee en heb meteen het idee nageaapt. Langs mijn tuin is nu ook een rand met perkplantjes: vlijtige liesjes, petunia’s en een mij onbekende soort. Het ziet er vrolijk uit.

ODSCN2498ndertussen is het onkruid hard aan het groeien geweest in mijn tuin. Op de rand van mijn tuin zouden mensen met een grasveld jaloers op zijn. Voor mijn tuin echter niet de bedoeling. Ik ben hard bezig geweest en het grootste gedeelte is nu weer netjes. Er staat nog net genoeg om te zien hoe het is geweest. 🙂

Onkruid verwijderen

japanse wijnbesHet is voor menig mens een noodzakelijk kwaad: onkruid trekken. Vooral het feit dat het onkruid doorgaans weer terugkomt doet velen verzuchten dat het toch wel… ónkruid is. En ja, ook in een volkstuin komt onkruid steeds weer terug en ook ik verzucht wel eens dat het toch wel vervelende plantjes zijn als de tuin er vol mee dreigt te komen staan.

Toch vind ik onkruid trekken helemaal niet vervelend. Ik vind het namelijk heerlijk rustgevend. Terwijl ik polletjes gras uittrek, distels uitgraaf en het kruiskruid verhinder zaad te schieten gaan mijn gedachten als wolken door mijn hoofd. Rustig maar gestaag drijven ze langs. Piekeren en onkruid trekken blijkt niet samen te gaan bij mij en zo kom ik heerlijk tot rust. Terwijl ik stukje voor stukje opschuif in de tuin groeit de berg afval in mijn emmertje en komt er weer nette, donkere aarde tevoorschijn. Het enige wat wel eens hinderlijk is, is de plaats waar het onkruid groeit. Zo had onder de Japanse wijnbes een hele groep onkruidplantjes zich weten te verzamelen en dat dijde langzaam maar zeker uit. De milde vrieskou heeft ze er niet onder gekregen en zo kroop ik afgelopen vrijdag toch maar onder de stekelplant om korte metten te maken met dit ongewenst groen. Inmiddels is de grijszwarte aarde weer zichtbaar en kan de bodembedekker zijn gang weer gaan. Tevreden heb ik de afvalemmer geleegd om vervolgens nog even weer terug te lopen naar het nette stukje tuin. Och, wat geeft dát toch een voldaan gevoel zeg!

Een warme winter

DSCN2091 Een warme winter… tsja… wat moet je daarmee? In principe zou ik nog kunnen tuinieren, ware het niet dat alles zo nat is en het geen seizoen is om veel te verbouwen. De tuin is echter al bijna in de voorjaar-stand. De phacelia is nog niet gestopt met bloeien, evenals de rode roos. De appelboom en rode bessenstruik beginnen alweer uit te lopen. Als hDSCN2089et nu hard zou beginnen te vriezen kan dat wel eens hun einde betekenen. Ik hoop het niet. Een nadeel van deze warme winter is dat het onkruid maar door blijft groeien terwijl er niemand komt om het in toom te houden of uit te trekken. Al dat groen dat jullie zien aan de voet van de Japanse wijnbes (foto onder) is geen bewust geplante bodembedekker maar weelderig groeiend onkruid. En zo onder de stekelige Japanse wijnbes is het onkruid weghalen zo vervelend… Het was dus niet voor niks dat daar nog wat was blijven vóór de winter. Maar zodra het eerste lentezonnetje weer gaat schijnen zal ik blij zijn dat ik weer wat kan aanpakken in de tuin! 😉 DSCN2090

Ideaal tuinweer

DSCN0734 Wat een heerlijke week om te tuinieren is het toch! Vandaag had ik de hele dag de tijd om te tuinieren en hoewel ik het in de eerste instantie niet van plan was heeft het heerlijke weer me overgehaald om nog wat langer te blijven. Toen ik vijf uur later thuis op de bank zat met een bakje koffie voelde ik me voldaan, tevreden, moe en soezerig. Wat is het toch lekker om een hele dag buiten te zijn en fysieke arbeid te verrichten!

Mijn tuinmDSCN0733aatje dacht er ook zo over en samen hebben we veel kunnen doen. De laatste aardappels zijn nu gerooid, er is een hele berg onkruid verwijderd, er is weer bijgepraat met deez en gene op de tuin en uiteraard was er alle ruimte voor een bakje koffie in het zonnetje. De rest vertel ik de volgende keer, vandaag rust ik lekker verder uit van de gedane arbeid!

Entree

DSCN0165Met de komst van een rozenboog voor de druivenstruik en een sierhekje van snoeiafval heeft mijn tuin een soort van entree. En zo’n entree moet er natuurlijk wel netjes uitzien! Het is het eerste (en voor velen ook het enige) wat mensen zien als ze langs de tuinen lopen. Ik maak graag een nette indruk met mijn tuin, vandaar dat ik deze week het onkruid bij de ‘entree’ maar weer heb verwijderd. Zo langzamerhand stond het alweer aardig vol, helemaal omdat de randen van mijn tuin nu eenmaal nogal wat opvangen uit andere tuinen of van de paden.

Aan het voorjaar heb ik ook al gedacht door een serie bollen in de grond te stoppen. Wat voor bollen het zijn weet ik eigenlijk niet, ze zijn uit een bak op mijn balkon gekomen die ik heb leeggehaald. Ik vermoed Alium en Narcissen, ik ontdek het vanzelf!