Mirabellen

Als we op vakantie zijn vind ik het altijd interessant om te kijken of er groenten of fruit in de regio gegeten wordt dat ik nog niet ken. Vorig jaar kwamen we vaak cactussen tegen waar cactusvruchten aan groeiden. Helaas lukte het toen niet meer om ergens één losse vrucht te kopen en meteen 6 tegelijk leek me wat teveel. Zo aantrekkelijk vond ik ze er niet uit zien.

Dit jaar maakten we kennis met mirabellen. Dit zijn kleine, gele ronde vruchtjes die we overal op de markten zagen liggen. Dit jaar wachtte ik niet te lang en op een markt kocht ik er een stuk of tien om ze eens uit te proberen. Ze zagen er nog wat groenig uit, maar de marktman verzekerde me dat ik ze al kon eten. Nou, ze waren nog wat hard, maar na een paar dagen verschenen er al wat rode stipjes op en kleurde de vrucht donkerder geel. Tijd om ze op te eten.

De mirabel heeft een pit en lijkt een beetje op een kleine pruim. Mijn eerste indruk was dat de mirabellen niet veel smaak hebben maar dat moest ik later die week bijstellen. De mirabellen van de markt waren duidelijk nog niet genoeg gerijpt. De smaak zal wel komen als de vrucht rijper wordt. In een restaurantje kregen we namelijk een toetje van mirabellen met wat room en gebakken notenkruim. Ze smaakten verrukkelijk zoet en zacht.

Weer terug van vakantie ontdekte ik dat de mirabel een soort pruim is. En inderdaad, toen ik de pit in het vruchtvlees zag zitten moest ik meteen aan een pruim denken. Hoewel wij ze in Frankrijk voor het eerst hebben gegeten, blijken ze ook gewoon in Nederland te groeien. Ik zal eens om me heen kijken, misschien kunnen we nog eens een “Frans” toetje nemen.

Wespen

De één blijft nog kalm onder tien wespen, de ander raakt hysterisch bij die ene wesp. Momenteel zien we ze weer veel, die wespen. Ze komen af op zoetigheid en zoeken dat regelmatig bij een ieder die lekker op z’n terras zit.

Bij ons thuis valt het nog wel mee, zo nu en dan komt er eentje langs, maar daar blijft het bij. Misschien omdat ik vaker koffie drink dan sap maar ik denk dat we gewoon geluk hebben.

Op de tuin echter zie ik er tientallen. Nu de pruimen rijp zijn komen ze massaal op de pruimenboom af. De eerste keer schrok ik toen ik een pruim plukte waar opeens vijf wespen uitkwamen. Gelukkig waren ze nogal sloom maar ik was meteen alert. En ja hoor, de rijpe pruimen weten ze goed te vinden. Zo nu en dan hangt er nog net een pit aan een draadje pruim, de rest van de pruim eten ze met grote happen op.

Vervelend, aangezien ik nu vele pruimen maar pluk voor ze helemaal rijp zijn om de wespen voor te zijn. Maar aan de andere kant: gelukkig. Laat ze maar lekker in de pruimenboom rondhangen. Ver uit de buurt van ons terras. Niemand die er last van heeft. En die tien pruimen… tsja, ik ben gezegend met een oogst die minstens 10x groter is dan vorig jaar, dus zelfs met de wespenvraat blijft er nog genoeg over. Heerlijk!

Pruimenmot

Dit jaar heb ik eindelijk een mooie pruimenoogst mogen plukken. Waar er vorig jaar eindelijk meer dan één pruim verscheen, namelijk twee, had ik dit jaar een stuk of twintig pruimen. Hoera! En dat terwijl de pruimenboom afgelopen herfst verhuisd moest worden. Dat is dus prima gegaan.

Opvallend is dat de, overigens prachtige, pruimen vrijwel allemaal precies één rupsje bevatten. Een zachtroze, klein beestje van zo’n 1,5 cm lang. Waar ik eerst nog uitging van een ‘pechpruim’ ben ik er inmiddels achter dat het geen uitzondering is. Om precies te zijn had ik één pruim waar geen beestje in zat, waarna ik prompt een pruim had met twee rupsjes. Ik heb het even opgezocht en het blijkt te gaan om de rups van de pruimenmot. Deze mot legt de eitjes bewust, één per pruim. Vandaar dat het zo netjes uitkomt. Waarschijnlijk is de mot een keer de draad kwijt geraakt.

We kunnen de pruimen nog wel eten al is het wel veel werk om de vieze plekjes eruit te snijden. Maar ja, de ‘royale’ oogst van 20 pruimen is toch te klein om kritisch te zijn en te kostbaar om weg te gooien.

Nieuwe aanwinst

pruimenboomEr zijn twee soorten fruit die ik nog vind ontbreken in mijn tuin. Het zouden natuurlijk veel meer soorten kunnen zijn, maar deze twee soorten wil ik er nog graag bij. De ene is een pruimenboom(pje) en de andere is een kruisbessenstruik. Inmiddels is de pruimenboom al heel dichtbij de tuin. Het staat namelijk al op mijn balkon. Het is net zo klein als de mini-appelboom die al in mijn tuin staat en die het tot mijn verbazing heel goed doet. In dat geval kan er ook wel een mini-pruimenboom bij. Om precies te zijn een Prunus domestica Victoria, een soort met lichtgekleurde pruimen. Ik ben benieuwd hoe ze zullen smaken. Maar daarvoor zal ik op zijn minst nog bijna een jaar geduld moeten hebben.

Voor de variatie…

… maakte ik nogmaals jam. Dit keer geen aardbei-rabarberjam maar jam van bramen, aardbeien, japanse wijnbes, frambozen, pruimen en appel. De vriezer is opeens bijna leeg en het aanrecht staat vol potjes overheerlijke jam. Van de laatste kilo pruimen kan ik nog één keer jam maken en dan is het toch echt gebeurd voor dit jaar. Want wat moet ik met nóg meer jam? Tenslotte hoef ik niet dagelijks te jureren bij een ‘verzorg een leuke zeildag’ en lopen die verjaardagen ook niet echt storm. Maar ja, het maken is zo leuk hè…

Maar nu is er, behalve dat de grens van het normale nadert, een andere grens bereikt, namelijk de hoeveelheid beschikbare potjes. Als het goed is heb ik nog net genoeg voor de pruimenjam en dan zijn ze echt allemaal vol.

Zo nu en dan gaat er een potje weg omdat het deksel niet meer goed is. Dan is het niet vacuüm en heb ik mogelijk een keer het potje niet open kunnen krijgen en het deksel geforceerd. Of, zoals vanmiddag het geval was, het deksel draait door. Toen ik hier tijdens het potjes vullen achter kwam, goot ik snel de jam over in een ander potje. Dat potje was echter kleiner en de jam stroomde rijkelijk over het aanrecht. Tijd om te proeven! En het potje kon erna bij de afwas want een plakkerig verjaardagscadeau geven kan natuurlijk niet.