blog
Eind juli vroeg ik of jullie konden raden wat voor plant dit is.
Zoals beloofd hierbij de oplossing. Het gaat om bloeiende radijs.
Ik was zelf op het verkeerde been gebracht door de paarse bloemetjes aangezien ik er van overtuigd was dat radijs witte bloemen heeft. Nou, dat had ik dus mooi mis want wie even op het internet gaat zoeken ziet dat de meeste bloeiende radijs toch echt lichtpaarse bloemen heeft. Weer wat geleerd!
Er is de laatste weken weer genoeg gedaan in de tuin. En nu regent het, wat heerlijk! Alle gezaaide stukjes krijgen voldoende water en we hebben ’s avonds opeens weer meer tijd om lekker op de bank te zitten. Al heeft het ook wel wat gezelligs hoor, elke avond samen naar de tuin om water te geven en even te kijken hoe alles groeit.
Want het groeit goed allemaal! We kunnen duidelijk effect zien van het trouwe water geven aan de hele fruithoek. De bodembedekkers die in het begin van het jaar nog wat zielig waren beginnen nu volop te groeien. Ze bedekken de grond en houden zo niet alleen het onkruid tegen maar zorgen er ook voor dat de grond minder snel uitdroogt.
De aardbeiplanten staan er fris bij en zitten vol met bloemen. Daar zal mijn man straks lekker van kunnen smikkelen.
De kapucijners zijn bijna allemaal opgekomen en er staan inmiddels stokken bij. Helaas, zoals wel vaker, zijn de doperwten niet opgekomen. Zouden ze het toch nog te koud hebben gevonden? Ik weet het niet, volgens het zakje mochten ze gezaaid worden maar volgend jaar zal ik ze toch maar thuis voorzaaien. Of in de koude kas. Ik heb ze nogmaals gezaaid en hoop dat ze nu beter ontkiemen.
De prei komt massaal op, zowel de eerste als de tweede keer zaaien. Ik was wat te ongeduldig. Of beter gezegd: ik was bang dat ze wat te weinig water hadden gehad op een cruciaal moment en dat er daardoor niets opkwam. Net naast de gezaaide rijtjes had ik nog een keer rijtjes gezaaid. Nu staan er vier rijtjes met preisprietjes. 🙂
In de kas groeit de sla erg goed en binnenkort kunnen we wel een kropje oogsten. Met radijsjes erdoor, die doen het ook al erg goed.
Inmiddels heb ik ook wortels en bietjes gezaaid en een heleboel bloemen. Met de gestage regen van de afgelopen dagen hebben ze een mooi vochtige grond om in te ontkiemen. Al zal het nog even duren, zo lang zit het zaad nog niet in de grond.
De groenbemester onder het zeil is massaal opgekomen en bedekt het hele vak met een groene waas. Ik moest alweer flink onkruid trekken want ook dat groeide er welig. Met name heermoes en pispotjes zitten er veel. Helaas kan ik het nu niet uitgraven dus zal ik het regelmatig moeten onderhouden om te voorkomen dat het gaat woekeren. Het zij zo. Volgend jaar maar weer even met de spitvork erdoor, dat scheelt vaak enorm in het wortelonkruid. Het zeil is er inmiddels af, er kunnen geen zaadjes meer gesnoept worden, de plantjes kunnen nu wat meer hebben en inmiddels groeien ze de lucht in. Er is zelfs een phacelia overgebleven van deze winter, leuk!
De appelboom heeft een ziekte. De boom stond prachtig in bloei toen ineens alle bloemetjes verdorden. De groene blaadjes begonnen om te krullen en een week later werden de puntjes zwart. Ik heb nog niet helemaal kunnen ontdekken wat de boom heeft, maar de ziektes die erop lijken voorspellen weinig goeds. De kans is groot dat de boom het niet overleefd… Erg jammer!
De pruimenboom doet het gelukkig wel erg goed, er zitten al ieniemini-pruimpjes aan en de boom heeft mooi fris groen blad. Die heeft de verhuizing goed doorstaan.
Terwijl ik dit blogstukje typ en geniet van de tikkende regen op het dak begint het plots fiks te hagelen. Ai! Stonden de kapucijners nog maar veilig onder het net in plaats van naakt naast de bonenstaken… De hagelbui is van korte duur, binnenkort de schade maar opnemen in de tuin. Gelukkig staan de meeste plantjes nog veilig thuis, te wachten op IJsheiligen.
Het is mooi weer geworden. Precies op tijd. Nu alle scholen, sportclubs, restaurants en ik weet niet wat allemaal dicht zijn, is het tuinseizoen begonnen. Maandag was het stralend weer en op het volkstuincomplex was het een drukte van belang. Na weken van regen zat iedereen te popelen om te kunnen beginnen en we genieten volop.
Ook ik ben lekker in de tuin bezig geweest. Thuis zocht ik op welke groenten ik kon zaaien en ik greep meteen mijn kans. Voor je het weet hebben we weer een week regen, al lijkt het er voorlopig niet op. Terwijl ik de preizaadjes nog maar net in de grond had, trok ik de laatste prei van het vorige seizoen uit de tuin. Een prachtige groente is dat, je kunt het het hele jaar door oogsten. Al duurt het natuurlijk nog wel even voor deze zaadjes voor oogstbare prei zorgen.
In de koude kas zaaide ik nogmaals wat sla en ook radijses. Enige weken geleden had ik al sla gezaaid in de hoop dat het lekker vroeg zou opkomen, maar daar is nog niets van te zien. Maar niet geprobeerd is altijd mis. Nu heb ik wat nieuwe in de koude kas gezaaid en ook een paar in de koude grond. Ik blijf het proberen 😉
Verder kon ik aan de gang met het onkruid. Hele tapijten gras groeien er aan de randen van mijn volkstuin. Met de natte aarde wil het er nog niet zo gemakkelijk uit. Behalve op het tegelpad. Daar hoefde ik maar een beginnetje te maken en ik trok hele lappen onkruid weg. Opeens ligt er een mooi schoon paadje achterin de tuin.
Middenin in een leeg vak groeit opeens een prachtige plant. Het is opgekomen vanuit de dikke bol die ik in het najaar in de tuin heb gepoot. Keizerskroon, tegen mollen en muizen. Van alle vijf bollen zie ik er overigens maar één die opgekomen is. Ik vraag me af of de rest later komt of dat de rest het laat afweten. Dat zou wel jammer zijn, ik vind de plant er prachtig uitzien. En als het dan ook nog wat mollen en muizen op afstand houdt is het helemaal mooi meegenomen. Een gangetje precies onder je net ontkiemde rode bieten verpest de oogst. Aan de andere kant: de kleigrond is aardig ingeklonken en wat gangetjes onder de grond zouden me ook nog wel eens kunnen helpen. Nou ja, we zien het wel. In ieder geval bloeit er binnenkort wat moois.
Het is prachtig weer en het kriebelt aan alle kanten om weer lekker in de tuin aan de slag te gaan. Gister kon ik al een start maken, al was er toen weinig zon. Voor tuinieren maakt dat niet zoveel uit, het is soms al snel te warm. Maar voor mijn stemming werkt de zon opperbest. De zon lokt me naar buiten en vooral naar de tuin.
Gister ben ik weer aan het zaaien geweest. Het is nu de tijd om doperwten te zaaien. Al jaren pruts ik wat met een gaaswerkje waar wat stokken in gestoken zijn. Het geeft de doperwten steun om te klimmen, maar het neerzetten is prutswerk.
Nu had ik van mijn oude huis nog een stuk hout liggen waar een ander soort gaas aan vastgemaakt zat. En gister vond ik de moed om daar eens wat van te maken. Zagen en timmeren zijn niet bepaald mijn specialiteiten, maar ik houd er van zelfstandigheid dus als het een beetje kan doe ik het toch zelf. En dat lukte prima. De plank waar het gaas aan zat moest gehalveerd worden. En aan het gaas moesten nog meerdere palen vast gemaakt worden met kleine krammetjes. En hoewel het vastzetten van de krammetjes prutswerk blijft doordat ze zo klein zijn, merk ik toch dat ik er in de loop van de jaren een beetje handigheid in heb gekregen.
En dan, na al dat timmermanswerk, eindelijk tijd voor het echte tuinieren: zaaien! Aan beide zijden van het gaas heb ik een rijtje doperwten gezaaid. Er is nog plek voor meer maar ik wil de oogst een beetje spreiden. Bovendien kwam ik erachter dat het zaad al redelijk verouderd is en vraag ik me af hoeveel er gaat ontkiemen. Ik heb maar royaal gezaaid en haal binnenkort een nieuw zakje voor de tweede ronde.
Naast de doperwten zaaide ik nog een randje radijsjes. Daar hoef je meestal niet heel lang op te wachten, en zo in het voorjaar is elke oogst welkom.
Het geheel heb ik afgedekt met een groen vlies, om te voorkomen dat de vogels binnenkort alle dikke, smakelijke, opgezwollen doperwten uit de grond pikken.
In de zomer eet ik vrijwel al mijn groenten uit eigen tuin. In de winter is dat wel anders. Ik vind het dan ook leuk om juist dan kiemen te kweken. Vorig jaar deed ik dat in een leeg potje pindakaas met een open geweven stofje en een elastiekje. Het werkte prima.
Toch kon ik het niet laten om enige tijd geleden dit potje aan te schaffen. Het ziet er leuk uit en het is makkelijk schoon te houden.
De eerste radijskiemen zijn alweer op. Opvallend is dat de zaden zo ongelijk kiemen. Waar de ene al klaar i
s om gegeten te worden, komt de andere kiem nog maar net uit het zaadje tevoorschijn. Wat dat betreft werkt een kweekkast zoals bij mijn vrijwilligerswerk beter, daar kiemt alles redelijk gelijkmatig. Maar goed, daar betaal je dan ook wel voor natuurlijk 😉
Volgens mij heb ik daar wat mee, oogst in bloei laten schieten en zaad laten dragen. Misschien ben ik beter in het verzorgen van de plantjes dan in het tijdig oogsten en verwerken 😉 Net als de spinazie is ook de radijs vorig jaar in bloei geschoten. Het heeft prachtig zaad aangemaakt en dat heeft op het land liggen drogen. Van de zaadjes kun je kiemen kweken, of weer nieuwe radijs. Alleen de zaadjes uit hun hulsje halen om te bewaren is nog wel even een klusje. En dus bleef het liggen. Want ja… als de radijs niet geoogst wordt, waarom zou ik het dan gaan zaaien? Het ziet er alleen zo leuk uit en zou dichtbij huis moeten groeien in plaats van in de tuin.
Toen ik afgelopen week onkruid aan het trekken was op de plaats waar radijs had gestaan, zag ik allemaal bekende plantjes. En ja hoor, de radijs was alweer begonnen! De zaadjes zijn vanzelf uit hun hulsjes gegaan en hebben me verrast met nieuwe knolletjes. De eerste radijs is voor de verandering ook echt opgegeten en smaakte lekker pittig. Tegelijk met de spinazie die klaar is kan ik er een mooie salade van maken. Dat hebben ze goed getimed.
Na twee weken groeiende nieuwsgierigheid kon ik eindelijk het resultaat bekijken in de kweekkast. Was de oogst werkelijk zo mooi als werd beloofd? Waren we nog dingen vergeten? En stonden de instellingen van de kast juist op elkaar afgestemd?
Ziehier wat foto’s van de eerste kweekbakjes. De radijszaden (niet op de foto’s) waren prachtig. Vrijwel alles was ontkiemd en de kiemzaden hadden mooie donkergroene kiemblaadjes ontwikkeld. Klaar om geoogst te worden. Ook de tuinkers kon alweer geoogst worden. Links op de foto zien jullie alfalfa. We concludeerden dat teveel zaadjes op de kweekmatjes resulteert in slechte kieming.
Een andere conclusie die we trokken was omtrent de taugé. Want die groeide prachtig, maar wel met groene blaadjes. Eh… taugé is toch wit? Een witte kleur komt doorgaans omdat de groente in het donker gekweekt wordt. En ja hoor, toen we het nakeken bleken zowel de taugé als de zonnebloemzaden in het donker te moeten kiemen. Hmmm… Heb je zo’n prachtige kast met led-verlichting en dan moet er een doek overheen tegen het licht. Dat is jammer. 
Maar goed, alles is nog nieuw en we moeten nog veel leren. Misschien zijn andere kiemzaden dan wel leuker om te kiezen. En binnenkort zullen we er zeker weer nieuwe moeten uitkiezen want ó, wat gaat een ‘gewoon’ zakje kiemzaden snel leeg! Tijd om op zoek te gaan naar een groothandel.
De komende week kan ik mijn eerste spinazie oogsten. De foto’s dateren van 17 maart en 14 april en inmiddels heeft de spinazie al prachtige blaadjes. Daarnaast heb ik ook nog wat radijs gezaaid (waar de slakken gretig op af komen) 
maar dat zal nog even wat langer moeten groeien. Ik verheug me er nu al op om weer verse groenten uit eigen tuin te kunnen eten en zo de start van de nieuwe oogstperiode in te luiden.
Maart: de eerste maand van het jaar waarin ook in de volle grond gezaaid kan worden. Tenminste, wat mijn zadenvoorraad betreft. De spinazie en de radijs heb ik inmiddels gezaaid. Om ze nog een beetje de hand boven het hoofd te houden heb ik de mini-kas er omheen gezet, al zullen ze het zonder waarschijnlijk ook prima doen. Het helpt me meteen onthouden dat ik er wat gezaaid heb. Verder kan ik ook de doperwten en kapucijners gaan zaaien. Daar wacht ik echter nog even mee. De nachtvorst zullen ze wel overleven, anders zou er niet op het zakje staan dat het in maart gezaaid kan worden, maar de lentetemperaturen zijn mij nog wat te sporadisch. En het heeft nog wel de tijd. Heb ik ondertussen ook nog even de tijd om een klimrek van gaas voor de doperwten op te zetten. Vorig jaar is het er niet van gekomen en moest ik halverwege hun groei overal stokjes bij zetten. Het kan, dat wel. Maar een rek geeft ze meer houvast en bovendien kunnen ze dan groter worden. Het staat inmiddels bovenaan de todo-list. Overigens ook bovenaan mijn lijst van ontwijkende klusjes 😉
Gister was het weer zulk mooi weer dat ik ’s avonds liever even naar mijn tuin ging dan sportief liep te zijn in de sporthal. Voorlopig is er niets in de tuin dat echt haast heeft maar er zijn al wel heel wat plantjes die ik thuis heb opgekweekt die inmiddels afgehard zijn en naar de tuin mogen. Elk fietstochtje naar de tuin betekent meer ruimte op het balkon. Gisteravond heb ik weer drie tomatenplanten in de tuin gezet (hopelijk zijn de nachten nu niet meer te koud…) en 5 kropjes krulsla.
Vanmiddag ontdekte ik aan een tomatenplant die nog op het balkon staat het allereerste tomaatje. Nog zo klein als een erwtje, maar het begin is er! Ik zie er al naar uit om weer tomaten uit eigen tuin te kunnen eten!
Om toch w
at van eigen oogst te kunnen eten heb ik vast een radijsje geoogst. Nog wat klein maar o zo lekker! En wat hebben ze toch een mooie kleur hè…
En dan nog wat leuks: het insectenhotel heeft inmiddels op de bijen-afdeling al 5 bezette kamers.