Kort berichtje

Hoi allemaal,

Momenteel is er weinig nieuws op mijn blog te lezen. Gelukkig heeft dat een leuke reden. 2 juni ben ik van een gezonde zoon bevallen. Momenteel kom ik weinig op mijn tuin. Gelukkig is er een vriendin die ook een volkstuin heeft en die heel actief is om mijn tuin netjes op orde te houden. Regelmatig worden we weer verwend met verse oogst uit eigen tuin. De rode bessen zijn allemaal geoogst. We hebben lekker zitten snoepen en de rest zit in de vriezer. Voor als er weer wat tijd is om jam te maken. De tijd van de kapucijners is helaas alweer voorbij, ze waren erg lekker. En de courgettes komen inmiddels flink op ‘stoom’.

Naast al het tuinierwerk en het brengen van de oogst laat ze me ook nog eens regelmatig foto’s zien van hoe het er momenteel uit ziet. Ontzettend leuk. Zo staan er prachtige bloemenveldjes op de tuin, waar begin juni nog enkel wat groene blaadjes stonden. De tomaten beginnen al te kleuren en er groeien zelfs al meloenen in de koude kas. Dankzij deze vriendin kunnen jullie ook weer meekijken.

Het einde van de tomatenoogst

Het was weer zover: de tomatenziekte phytophthora sloeg toe en besmette al mijn tomatenplanten. Eigenlijk is het, met tomaten in de open lucht, een jaarlijks terugkerend probleem. Het is niet de vraag óf de planten ziek worden, maar wanneer. Helemaal als je op een volkstuincomplex zit is de kans heel groot. Is er ergens een plant besmet dan verspreid het zich gemakkelijk via de lucht naar andere planten. Wat dat betreft was het dit jaar een prachtige, droge zomer met een enorme grote tomatenoogst voor kweken in de open lucht. Toch blijft het elke keer moeilijk om de resterende oogst te moeten weggooien. Maar te lang wachten zorgt alleen maar voor het (verder) verspreiden van de ziekte. Dus: opruimen!

Omdat er geen bestrijdingsmiddel is tegen phytophthora is het wettelijk verplicht om de zieke planten te verbranden. Om te voorkomen dat het hele volkstuincomplex straks in lichterlaaie staat laat ik het verbranden graag over aan de gemeentewerf. In vuilniszakken gaat het naar het restafval.

Er is opeens een heel stuk tuin leeg. Globaal heb ik er wat winterrogge gestrooid en door de aarde gewerkt. Ik hoorde de vogeltjes prompt zingen, dus of er straks nog wat overblijft om te ontkiemen is maar de vraag. Maar dan heb ik tenminste wat vogels gevoerd.

 

Nog meer tomaten verwerken

Terwijl de ingrediënten voor de pastasaus in de oven stond (zie blogstukje Pastasaus maken II) ging ik met de rest van de tomaten aan slag. Ik ben dol op tomatensoep, vooral op tomatensoep met tomaten uit eigen tuin. De vele tomaten die nog bleven liggen gingen de soep in, net als wat uien, een halve courgette, wat wortels en knoflook. Na het op smaak maken en pureren, liet ik er nog stukjes spaghetti in koken als vermicelli. De hete tomatensoep deed ik in schone glazen potjes. Soep is minder lang houdbaar dan bijvoorbeeld jam. Maar omdat ik regelmatig soep eet, kan het prima en scheelt het zo een heel stuk in de vriezer. Inmiddels zijn de eerste vier potjes (van de negen) alweer leeg.

 

Overvloed

Bombonera

Het mooie weer is blijkbaar gunstig voor de groei van tomaten. De zogenaamde cherrytomaten zijn trostomaten geworden en inmiddels beginnen ze vlot te kleuren. Niet alleen de cherrytomaten, ook de vleestomaten en de echte trostomaten worden rood. Het zorgt voor een overvloed aan tomaten. Een grote overvloed. Een zeer grote overvloed. Ik neem tegenwoordig een emmer mee naar de tuin om de tomaten in mee terug te kunnen nemen. Al drie keer zat deze tot over de helft vol. En dan zaten de oranje cherrytomaatjes in een apart bakje.

De vleestomaten zijn prachtig, als ze tenminste niet beginnen te rotten. Sommige hebben al een rotte plek onderop nog vóór ze rood kleuren. Je zou denken aan een ziekte tomatenplant, maar de rotte plek zit bij alle tomaten op precies dezelfde plek. En het is alleen deze soort tomaat. Misschien kom ik er nog eens achter waar het aan ligt. Het is jammer, want de vleestomaten zijn ontzettend groot en heerlijk zacht. Gelukkig zijn er ook vleestomaten die prachtig gezond blijven, mooi rood worden en met smaak door ons verorberd worden.

Speciaal voor deze blog heb ik de vleestomaat even vastgelegd en gewogen. Ik kon het niet geloven maar deze tomaat weegt 570 gram!

 

 

 

Oogsten

Terwijl de regen toeneemt en de tuinuren minderen, lijkt het of de oogst nog steeds toeneemt. Maandag nam ik deel één van de oogst mee, dinsdag deel twee. En eigenlijk ben ik ook nog vergeten de bramen te plukken.

Zo heb ik maar weer een deel van de druivenoogst geplukt, dat zal nog wel even doorgaan. Het werd een bescheiden emmertje. De tomaten worden al wat minder, een deel van de tomaten rotten aan de plant, met name de vleestomaten. Soms kan ik nog een paar redden voor ze bedorven zijn dus de plant blijft toch nog even staan. Van één week werd het een emmertje vol. De komkommertjes uit de tunnelkas, de eerste paar paprika’s, gele framboos, courgettes, spinazie, dikke komkommers uit de kas, de gele meloen (helaas al wat té rijp maar wel erg zoet) en… de eerste droogbonen. Toen de zak vol was met kievitsbonen ben ik maar gestopt met plukken. Tenslotte moet het thuis ook nog ergens liggen te drogen en het moest nog passen in de fietstas. Ik vergeet nog helemaal de spitskool te noemen. De 2e van vier. Een leuke verrassing toen ik enige tijd geleden ontdekte dat de spitskool helemáál niet mislukt was, maar al volop stond te groeien. En ik maar denken dat het witte kool was… 😀

Dikke(re) druiven

Elke keer lijken de druiven dikker en donkerder als ik op de tuin kom. Terwijl ik laatst al drie kilo had geoogst worden de druiven eigenlijk nog steeds beter. Zo langzamerhand beginnen ze qua dikte aardig in de buurt te komen van de “professionele” druiven. Zo leuk!

Verder gaan de bramen en de gele framboos momenteel hard, al is de braam al over zijn hoogtepunt heen. Ik eet sla van de spinazie, eet komkommertjes, cherrytomaten, tros- en vleestomaten. En courgette, uiteraard.

Zieke planten

Ik had het niet verwacht maar helaas, ook in de kas kunnen de tomatenplanten ziek worden. Waar het precies aan heeft gelegen weet ik niet, maar de vleestomaat is ermee begonnen. De drie planten vertonen allemaal bruine vlekken en sommige tomaten verrotten aan de plant. Misschien dat deze soort vatbaarder is voor phytophthora dan de andere soorten. Nu was het wat vol geworden in de kas (ook een risicofactor) en misschien wel te vochtig (andere mogelijke oorzaak). Hoe dan ook, de zieke planten moesten eruit en de tomaten die nog kans maakten heb ik geoogst. Gelukkig ben ik er vroeg bij en kan een deel van de planten nog wel even blijven staan. Ze zullen de ziekte ook overgenomen hebben maar het is nog niet te zien.

De plantenresten moeten naar de afvalverbranding (niet bij het tuinafval) omdat de ziekte erg besmettelijk en hardnekkig is.

De tuin leegplukken

Het is oogsttijd. Terwijl ik met enig regelmaat naar de kas ga om water te geven ben ik inmiddels ook steeds meer bezig met oogsten. Gister heb ik dan ook weinig meer gedaan dan water geven en oogsten. Het leverde me twee tassen vol oogst op. Dankzij mijn beleid van ‘kleine beetjes, vele soorten’ kan ik er gevarieerd van eten.

Het resultaat van gister:

3 bakken rode besjes
Paar frambozen
2 spitskolen
5 rode bieten
Halve portie wortels
Halve portie bonen
Wat doperwten
Handje kapucijners
Bakje tomaten
2 komkommers
1 courgette

Opruimen

dscn3009Het is duidelijk kouder geworden. De tomaten in de kas kleurden nog amper verder, aan de courgetteplanten komen geen nieuwe vruchten meer en ook de bloemen zien er niet meer zo florissant uit. Inmiddels kom ik niet meer zoveel in de tuin en de tijd die ik er wél doorbreng kan ik goed gebruiken om mijn winterklussen te doen. Het is elk jaar weer hetzelfde: in de zomer kom ik niet aan de klussen toe en in de winter kom ik te weinig in mijn tuin om ze alsnog aan te pakken. Ach… het zij zo.

Maar binnenkort staat er toch een winterklus gepland en ruimte in de kas zou daarbij zeer welkom zijn. Nu de tomaten weinig meer doen met deze kou werd het tijd om ze uit de kas te verwijderen. Het geeft opeens een heleboel ruimte. Het opruimen zorgt voor een leuke verrassing. De Gojibes staat opeens in het zicht en heeft zowaar kleine paarse bloemetjes. De struik is ook behoorlijk gegroeid, lange takken reiken al richting de andere kant van de kas. Dat belooft weer wat voor volgend jaar. gojibes