Met het mooie weer van de laatste dagen ben ik lekker veel in de tuin bezig geweest. En dat mocht ook wel, want Ijsheiligen komt al in zicht en dan kunnen alle plantjes de tuin in. Maar eerst moet de tuin er nog voor worden klaargemaakt. Ondertussen worden er al vorstbestendige groenten gezaaid en zo komt het nieuwe tuinseizoen weer op gang.
Prei, wortels, sla en bieten zijn gezaaid, uitjes en knoflook geplant, aardappels gepoot en een deel van de doperwten staan al als plantje in de tuin. Andere jaren zaaide ik ze rechtstreeks in de tuin maar na een aantal jaren met slechte opkomst heb ik ze dit jaar maar thuis voorgezaaid. In de tuin weten de beestjes ze helaas alweer te vinden, maar nu hebben ze tenminste al enig formaat om weerstand te bieden.
De sla komt ook op, maar ondertussen worden ze voorbij gesprint door de sla die zich vorig jaar uitgezaaid heeft. Daarbij had ik voor de zekerheid ook thuis gezaaid en ook die plantjes doen het goed, dat beloofd een heleboel sla deze zomer.
Zo zoetjes aan kunnen we weer beginnen aan het nieuwe tuinseizoen. De eerste zaadjes zitten inmiddels alweer in de grond.
Thuis komen de doperwten, tomaten, komkommers en sla al boven de grond. Ik heb ze in kweekbakken gezaaid en op zolder gezet, waar bij ons het meeste licht is. Het is er niet te warm (vooral de doperwten en sla willen niet te warm) maar van de droger krijgen ze zo nu en dan wel even warme voetjes. Ze gedijen er goed bij.
Ik wilde ook graag even in de tuin kijken. Het is nog wat koud en echt tuinweer kon je het deze week niet noemen, maar ik ging toch even. Onder toeziend oog vanuit de buggy kon ik vast wat sla zaaien en de eerste plantuitjes in de tuin zetten. Voor meer activiteiten was het voor de kleine toch echt te koud. Tsja, wat wil je als de muts meteen wordt afgegooid en de handschoenen losgeschud. Een volgende keer wat langer, als het wat warmer is. Ondertussen kan de sla ontkiemen en kunnen de eerste uitjes vast gaan wortelen. Alle kleine beetjes helpen.
Na al die weken met regen had ik het niet verwacht, maar momenteel zijn mijn man en ik vrijwel dagelijks aan het water geven in de tuin. Hoewel de onderlaag nog vochtig genoeg is, ziet de bovenlaag er gebarsten en droog uit. Alles wat net gezaaid is heeft nog geen kans gehad om wortels te maken tot de vochtige onderlaag. Te weinig water geven en het zaaien is voor niets geweest. Dus gaan we trouw naar de tuin om alles water te geven. Ook de fruitstruiken krijgen wat, vooral de bodembedekkers eronder zien er droog en dor uit. Ze hebben na de verhuizing nog niet genoeg tijd gehad om zich te settelen.
Er staat inmiddels al aardig wat in de tuin, zoals gewoonlijk wordt er meer getuinierd dan geblogd 😉 Bij deze maar weer eens een update. Ga daarna maar snel weer lekker naar buiten om van het mooie weer te genieten.
In het preivak (nog geen prei te zien, maar het lijkt erop dat er al wel een sla is ontkiemd) heb ik alle plantuien geplant. Ik heb royaal besteld, vraag me niet waarom, dus voor de rest van het jaar hebben we waarschijnlijk wel genoeg uien.
In de koude kas komen de eerste radijsjes al boven de grond uitpiepen. Verder heb ik wat slaplantjes en andijvie gekocht om de oogst te spreiden. De eerste is alweer dood, hoe krijgt ‘ie het zo snel voor elkaar… De rest doet het goed en staat er fris en groen bij.
Verder heb ik ook wat broccoliplantjes gekocht, als voorsprong op mijn eigen zaaisel. Ook daar is er alweer eentje van dood, precies op de stengel doorgeknaagd door, vermoedelijk, een emelt. Ernaast staan nog drie andijvieplantjes, die wat minder snel zullen groeien als de plantjes in de koude kas. Weer een manier van oogst spreiden. Ze staan netjes onder een groen net, om te voorkomen dat de vlinders eitjes gaan leggen op die o zo smakelijke koolbladeren. Vorig jaar heeft het goed gewerkt.
En dan heb ik ook nog doperwten en kapucijners gezaaid. Ik wilde ze eigenlijk thuis voorzaaien, op de een of andere manier heb ik altijd veel uitval als ik ze rechtstreeks zaai, maar het kwam er maar niet van. Dan toch maar meteen in de volle grond. Misschien gaat het dit jaar wel goed, nu we zo trouw zijn met water geven. Met een net er overheen worden de net ontspruitende zaden niet door de vogels opgepikt. De kapucijners die ik heb gezaaid zijn klimmers en daar moeten nog stokken bij. Dan past het net er alleen niet meer overheen. Ik heb de gezaaide plekken gemarkeerd en als de plantjes een paar centimeter groot zijn kan ik de stokken er netjes naast in de grond duwen.
En zo begint de tuin al langzaam aan een beetje vorm te krijgen. Er moet nog plek blijven voor de tomatenplanten, de bonen, wortels, bieten, nog meer koolplanten en bloemen. O, en natuurlijk nog komkommer en meloen. Eigenlijk is er helemaal geen plaats voor groenbemesters 😀 Ach, we zien het ook allemaal wel. Dit jaar doe ik het rustig aan en ik zie wel wat er van komt. Ik ben allang blij dat de tuin er al netjes bij ligt en het is afhankelijk van het weer hoe lang dat zo blijft.
Het is mooi weer geworden. Precies op tijd. Nu alle scholen, sportclubs, restaurants en ik weet niet wat allemaal dicht zijn, is het tuinseizoen begonnen. Maandag was het stralend weer en op het volkstuincomplex was het een drukte van belang. Na weken van regen zat iedereen te popelen om te kunnen beginnen en we genieten volop.
Ook ik ben lekker in de tuin bezig geweest. Thuis zocht ik op welke groenten ik kon zaaien en ik greep meteen mijn kans. Voor je het weet hebben we weer een week regen, al lijkt het er voorlopig niet op. Terwijl ik de preizaadjes nog maar net in de grond had, trok ik de laatste prei van het vorige seizoen uit de tuin. Een prachtige groente is dat, je kunt het het hele jaar door oogsten. Al duurt het natuurlijk nog wel even voor deze zaadjes voor oogstbare prei zorgen.
In de koude kas zaaide ik nogmaals wat sla en ook radijses. Enige weken geleden had ik al sla gezaaid in de hoop dat het lekker vroeg zou opkomen, maar daar is nog niets van te zien. Maar niet geprobeerd is altijd mis. Nu heb ik wat nieuwe in de koude kas gezaaid en ook een paar in de koude grond. Ik blijf het proberen 😉
Verder kon ik aan de gang met het onkruid. Hele tapijten gras groeien er aan de randen van mijn volkstuin. Met de natte aarde wil het er nog niet zo gemakkelijk uit. Behalve op het tegelpad. Daar hoefde ik maar een beginnetje te maken en ik trok hele lappen onkruid weg. Opeens ligt er een mooi schoon paadje achterin de tuin.
Er verschijnen maar weinig berichtjes op mijn blog en dat nog wel in het “hoogseizoen” van tuinnieuws. Er is genoeg te zien in de tuin en er groeit ook van alles. Het uitblijven van de berichtjes betekent dan ook niet dat er niets in de tuin gebeurt. Al moet ik zeggen dat het tuinieren momenteel een beetje ’tussendoor’ moet. Soms letterlijk een vrij uurtje. Maar meestal gun ik mijzelf wel wat meer tijd op de tuin. Want in een uur weer naar huis… dat lukt me eigenlijk nooit.
Er is al heel wat gezaaid en opgekomen. Naast de talloze kroppen sla, de wortels, prei en kapucijners komen nu ook eindelijk de doperwten op gang. Ik had al een tweede keer gezaaid met nieuw zaad maar ook dat leek niet op te komen. Nu kan een periode van droogte tijdens het kiemproces betekenen dat er niets opkomt, maar ik had toch regelmatig water gegeven. Ik ben thuis nog maar wat gaan zaaien. Twee dagen later zag ik in de tuin dat er prachtige plantjes boven de grond uitsteken. Dát valt dan mooi mee. Ze kregen een flinke plens water en wat slakkenkorrels voor de zekerheid. Binnenkort kunnen de thuis gezaaide plantjes er vast nog wel tussen.
Inmiddels heb ik ook rode biet, snijbiet en sperziebonen gezaaid. Ze kunnen mooi rustig gaan ontkiemen terwijl ik me ondertussen bezighoudt met klussen in het nieuwe huis. Dat is dan weer het voordeel van een volkstuin: neem de tijd om te zaaien en heel veel gaat erna vanzelf.
Gister heb ik een hele serie tomatenplantjes in de tuin gezet. Het neemt allemaal meer ruimte in dan ik op papier had bedacht. Het liefste zet ik de planten ver uit elkaar. Vorig jaar stonden ze te dicht bij elkaar en dat heeft als nadeel dat de planten niet goed opdrogen na een regenbui. Juist vochtigheid bevordert de besmettelijke ziekte phytophtora. En hoewel je die, met name op een volkstuin, bijna niet kunt voorkomen, probeer ik het altijd zo lang mogelijk tegen te houden. Ik denk dat ik dit jaar de courgette dus maar ónder de tomatenplanten laat groeien, in plaats van ernaast. Voorlopig groeien daar nu nog slakroppen. Wat dat betreft wordt de tuin dit jaar goed gebruikt.
Als ik naar de tuin ga neem ik vrijwel altijd mijn fototoestel mee. In de tuin bedenk ik soms al wat ik op mijn blog ga zetten en maak er vast een foto voor. Maar ach, thuis raken de foto’s wel eens in de vergetelheid. Met al die regenbuien van laatst kwam er weinig van tuinieren terecht en bedacht ik ook geen nieuwe blogstukjes. Tot ik laatst een blogstukje schreef over de gezaaide doperwten. Tussen alle foto’s kwam ik onderstaande foto tegen.
Een belangrijke foto die ik meteen op mijn blog had willen zetten. Niet dat de foto zo bijzonder is. Je ziet alleen maar aarde. Maar het feit dat ik weer kon beginnen met zaaien is toch wel leuk nieuws! Dus bij deze alsnog.
Het is prachtig weer en het kriebelt aan alle kanten om weer lekker in de tuin aan de slag te gaan. Gister kon ik al een start maken, al was er toen weinig zon. Voor tuinieren maakt dat niet zoveel uit, het is soms al snel te warm. Maar voor mijn stemming werkt de zon opperbest. De zon lokt me naar buiten en vooral naar de tuin.
Gister ben ik weer aan het zaaien geweest. Het is nu de tijd om doperwten te zaaien. Al jaren pruts ik wat met een gaaswerkje waar wat stokken in gestoken zijn. Het geeft de doperwten steun om te klimmen, maar het neerzetten is prutswerk.
Nu had ik van mijn oude huis nog een stuk hout liggen waar een ander soort gaas aan vastgemaakt zat. En gister vond ik de moed om daar eens wat van te maken. Zagen en timmeren zijn niet bepaald mijn specialiteiten, maar ik houd er van zelfstandigheid dus als het een beetje kan doe ik het toch zelf. En dat lukte prima. De plank waar het gaas aan zat moest gehalveerd worden. En aan het gaas moesten nog meerdere palen vast gemaakt worden met kleine krammetjes. En hoewel het vastzetten van de krammetjes prutswerk blijft doordat ze zo klein zijn, merk ik toch dat ik er in de loop van de jaren een beetje handigheid in heb gekregen.
En dan, na al dat timmermanswerk, eindelijk tijd voor het echte tuinieren: zaaien! Aan beide zijden van het gaas heb ik een rijtje doperwten gezaaid. Er is nog plek voor meer maar ik wil de oogst een beetje spreiden. Bovendien kwam ik erachter dat het zaad al redelijk verouderd is en vraag ik me af hoeveel er gaat ontkiemen. Ik heb maar royaal gezaaid en haal binnenkort een nieuw zakje voor de tweede ronde.
Naast de doperwten zaaide ik nog een randje radijsjes. Daar hoef je meestal niet heel lang op te wachten, en zo in het voorjaar is elke oogst welkom.
Het geheel heb ik afgedekt met een groen vlies, om te voorkomen dat de vogels binnenkort alle dikke, smakelijke, opgezwollen doperwten uit de grond pikken.
Meestal begin ik al in februari met zaaien, dit jaar is het zowaar al maart voor het eerste zaadje de aarde in is gegaan. In verband met de verhuizing is het praktischer om sommige plantjes kant-en-klaar te kopen. Maar niet alles is zomaar te koop. Zo heb ik niet voor niets al die soorten tomaten in mijn zadenbakje zitten en daar wil ik uiteraard wel van kunnen genieten dit jaar. Dus vorige week zaaide ik vier soorten in de kweekbak. Uiteraard mijn favoriet: Sungold. Daarnaast nog Bombonera (chocotomaat), nog een sterke tomaat met enige resistentie tegen de aardappelziekte en Herzfeuer.
Er zijn nog 10 vakjes leeg en daar komt binnenkort in ieder geval de paarse bloemkool in. Verder gaat mijn voorbereiding nog niet. Binnenkort het zadenbakje maar eens doornemen.
Volgens mij heb ik daar wat mee, oogst in bloei laten schieten en zaad laten dragen. Misschien ben ik beter in het verzorgen van de plantjes dan in het tijdig oogsten en verwerken 😉 Net als de spinazie is ook de radijs vorig jaar in bloei geschoten. Het heeft prachtig zaad aangemaakt en dat heeft op het land liggen drogen. Van de zaadjes kun je kiemen kweken, of weer nieuwe radijs. Alleen de zaadjes uit hun hulsje halen om te bewaren is nog wel even een klusje. En dus bleef het liggen. Want ja… als de radijs niet geoogst wordt, waarom zou ik het dan gaan zaaien? Het ziet er alleen zo leuk uit en zou dichtbij huis moeten groeien in plaats van in de tuin.
Toen ik afgelopen week onkruid aan het trekken was op de plaats waar radijs had gestaan, zag ik allemaal bekende plantjes. En ja hoor, de radijs was alweer begonnen! De zaadjes zijn vanzelf uit hun hulsjes gegaan en hebben me verrast met nieuwe knolletjes. De eerste radijs is voor de verandering ook echt opgegeten en smaakte lekker pittig. Tegelijk met de spinazie die klaar is kan ik er een mooie salade van maken. Dat hebben ze goed getimed.
Spinazie, ik vind het heerlijk om te eten! Zaaien gaat ook goed, alleen het oogsten schiet er nogal eens bij in. De eerste keer haal ik netjes de blaadjes eraf maar voor ik de tweede oogst heb geplukt zijn de plantjes vaak al in bloei geschoten. Geen probleem, ik laat ze lekker zaad maken. En zo kan ik dit najaar genieten van het resultaat van het voorjaar.
Ik had de planten na het zaad maken in hun geheel geoogst en in een zak gestopt. Het idee was dat ik het mee zou nemen naar de M&M-tuin maar de zak bleef liggen en eigenlijk leek het me bij nader inzien ook niet zo praktisch. Dus, enige tijd geleden haalde ik de zak weer tevoorschijn met beschimmelde inhoud. De zaadjes leken echter nog wel goed. Gelukkig, het was nog niet te laat. Nadat ik royaal het zaad in rijtjes had gezaaid is alles mooi frisgroen geworden. Inmiddels kan ik de eerste oogst binnenhalen. En… als ik er eens op tijd ben, is er ook nog een tweede oogst 😉
