Uiteraard loop ik op een dag als vandaag graag even over de koninginnemarkt. Naast het zoeken naar spelletjes zijn de enkele plantjes die er verkocht worden ook een extra blik waard. Ergens op een kruispunt staat een man met een hele rij Lavatera’s Het zegt mij niet zoveel, maar op het moment dat ik er even stilsta heeft de man mij al op het oog en begint hij zijn verkopersverhaal af te steken. Het heeft wel iets, je moet toch maar durven om je waar aan te prijzen en doorgaans heeft het ook wel effect. Ik vraag hoeveel ze kosten en als ik twijfel of ik het ervoor over heb duikt er naast mij een andere man op die helemaal enthousiast is over zó’n lage prijs.Ook een verkoperstechniek, de man heeft zelf een kleedje aan de andere kant van het kruispunt en ze kennen elkaar blijkbaar. Als ik opper dat ik het laat staan omdat ik het anders de hele tijd mee moet sjouwen heeft de verkoper al een zakje gevraagd aan zijn vrouw, klaar om er twee plantjes in te doen.
Hó eens even, ik heb nog helemaal niks besteld!
En toch, hoewel ik wel zie dat het allemaal verkoperspraatje zijn en dat ik er grandioos goed in meega laat ik me ertoe verleiden om een lavatera aan te schaffen. Het plezier van dit verkoopspel is mij wel wat waard.