Mezenbolletje of muizenbolletje?

Een paar dagen stemloos door een griep. Wat is dat lastig voor een babbelaar als ik! Maar gelukkig heb ik mijn blog nog waar ik onbelemmerd kan kletsen 😉

Vandaag zag ik dat het mezenbolletje druk bezocht werd. Een grote kraai probeerde vanaf het plankje erboven wat lekkers mee te pikken. Twee koolmeesjes hingen op de kop. Zowaar verscheen midden op de dag een muis onderaan het bolletje. En ik maar denken dat die alleen bij schemer en nacht langskwam.

Helemaal onverwacht was het overigens niet. Zodra ik namelijk vogelvoer ophang is de muis veel op mijn balkon. Niet zelden denk ik dat de vogels alles hebben opgegeten en blijkt een muis de lekkerbek te zijn.

Dit bolletje had ik echter opgehangen op een manier waarop de muis er niet bij kon. Vanaf het plankje naar beneden was te lastig voor het knaagdiertje wist ik uit ervaring. Thuiszitten leverde vandaag echter nieuw inzicht op. Niet alleen is de muis overdag actief, ook weet het bij het mezenbolletje te komen. Dankzij de klimhortensia. De muis loopt tegen de muur op omhoog, kruipt over wat takken en gaat op het laatste takje van de klimplant zitten. Het was een gek gezicht, de muis helemaal uitgerekt op een takje. Gretig knabbelde het aan het bolletje. Ik heb het lekker laten knabbelen. Tot ik het binnen een uur wel drie keer langs zag komen en al voorzag dat de muis het hele bolletje voor de mezen zou wegkapen. Dáár had ik het niet voor gekocht. En dus heb ik de klimhortensia wat gesnoeid. Vijf minuten later rende de muis driftig heen en weer over de muur, het plankje en door de klimhortensia. Op alle mogelijke manieren rekte het zich uit, wanhopig proberend om wat van dat lekkers te kunnen knabbelen. Het was een aandoenlijk gezicht.

Ik prent mijzelf in dat de muis genoeg te eten heeft en dat het níet zielig is.