Vandaag moest ik water geven (ja, ik moet weer regelmatig aanwezig zijn met de gieter) en ik keek erna om me heen voor de volgende klus. Tsja… de tuin lag er netjes bij. De doperwten komen al op, de radijsjes verwisselen binnenkort hun kiemblaadjes voor het volwassen blad, de wortels komen al op, kapucijners en uien zijn gezaaid. Overal in de tuin groeit sla, als gevolg van de bloeiende krop van vorig jaar. En er staat zelfs een tuinbonenplantje in de tuin. Ik heb geen idee of ik tuinbonen lekker vind, maar blijkbaar is er een zaadje in de tuin terecht gekomen en het plantje is al mooi groot. Her en der groeit wat onkruid maar het meeste is weg.
Er is al zoveel in de tuin gedaan dat ik zelfs in deze lentepiek nog tijd heb voor andere klusjes. En dus ging ik met mijn kist aan de slag. Ik wilde wat dingen kunnen ophangen dus hamer en spijkers werden verzameld en timmeren maar. Tussendoor ruimde ik wat zooi op (een mens kan veel bewaren zolang het deksel nog dicht past) en verzamelde ik de verschillende paren handschoenen.
Met wat handdoekhaakjes kon ik de handschoenen mooi ophangen. Het lijkt allemaal wat netter en scheelt bovendien zoeken.
En dan nog het leukste: het ophangen van mijn Vitamini’s. Want ja, hoewel de meeste mensen deze groente- en fruitknuffeltjes van de Lidl sparen voor hun (klein)kinderen, spaarde ik ze voor mezelf. Want al die prachtige groenteknuffels passen wel heel erg mooi bij mijn groentetuin. Vorig jaar spaarde ik een wortel. Dit jaar kwamen daar nog een prei en een boontje bij. En een bij. Want zonder bij geen eten. Ze hebben een ereplekje gekregen in mijn kist.
