Vandaag is er zowaar 2x tegen mij gezegd dat ik al zo bruin ben. O, wat heerlijk is dat toch! Normaal gesproken ben ik meestal de witste persoon in een gezelschap en zelfs aan het einde van de zomer ben ik maar lichtelijk verkleurd. Ik geniet er zelf ook van als ik in de spiegel kijk en mijn bruine gezicht en armen zie. Niet dat ik lig te zonnebaden hoor, nee, bijna allemaal puur van het werken in de tuin. Wat zon en wind en het gaat allemaal vanzelf. Op het heetst van de dag mijd ik de zon liever want dan vind ik het veel te heet. Waar tuinieren wel niet goed voor is!
Binnenkort mag ik wel een open dag in mijn tuin gaan houden. Regelmatig vraagt iemand of ‘ie even m’n tuin mag zien. En ja, dat mag altijd, maar doorgaans plan ik niet wanneer ik naar de tuin ga dus dat is wel eens lastig. Een georganiseerd welkom dus maar.