Het was héérlijk om in de tuin te werken! Ik was er bijna niet vandaan te krijgen maar als je zelfs in je hemdje al loopt te zweten, het water op is, de middag al halverwege, dan wordt het toch tijd om naar huis te gaan en uit te zien naar de volgende keer.
Ook zonder spitten kon ik me wel in het zweet werken. Onkruid trekken (toch maar zo’n knietje aanschaffen of in ’t vervolg een oude broek aantrekken), de bovenlaag een beetje los harken, koffiedrinken in de zon, spinazie zaaien, de buurman ter wille zijn door de aarde naast het hekje wat te verlagen, babbelen met de andere tuinders, rondscharrelen in de tuin en genieten van alles wat alweer boven de grond komt.
Zo was ik enigszins verbaasd over de hoeveelheid narcissen die opkwamen. Ik kon me helemaal niet meer herinneren dat ik op al die plekken narcissen gezet had. Tot het me te binnen schoot dat ik natuurlijk een heleboel blije-bijen-bollen had gepoot en inderdaad, toen ik goed keek zag ik allerlei verschillende soorten plantjes opkomen.
Morgen een serie foto’s.