Na lang wachten (tussen het zaaien en de bloei zit denk ik zo’n 14 maanden) wordt mijn geduld eindelijk beloond met de bloei van de Kogeldistel. De stekelige paarse bol wordt overdekt met hele kleine paarse bloemetjes. De bollen (of beter gezegd: kogels) hebben een grote aantrekkingskracht op de hommels. Die trekken zich niets aan van de naam ‘distel’ en schuren met hun zachte, mollige lijfjes heen en weer over de bollen.
Verderop in de tuin beginnen de eerste zonnebloemen te bloeien. Lerend van mijn eerste volkstuinjaar heb ik dit keer een soort die relatief laag blijft. Ik herinner me nog zonnebloemen zo groot als bomen die dreigend boven mijn bessenstruik zwaaiden. De stokken die ik ernaast had gezet waren niets vergeleken met de dikke stammen van de zonnebloem die ze overeind moesten houden. Het waren overigens prachtige zonnebloemen, met meerdere bloemen per plant. Ze groeiden echter wel zo hoog dat ik een trapje nodig had om ze te kunnen plukken. Nee wat dat betreft zijn die lage zonnebloemen van dit jaar zo gek nog niet 😉 