Afgelopen vrijdag ging ik naar mijn tuin om met de mesthopen aan de gang te gaan. Het was droog en bovendien had ik er behoefte aan om weer eens lekker buiten bezig te zijn. Het weer is doorgaans lang niet zo slecht als wat je vanachter het raam ziet. Of op buienrader. De geplande buitjes kwamen dan ook niet. Ik heb genoten van mijn eigen stukje land. De hopen mest lagen er alweer bijna twee maanden. Tijd om ze kleiner te maken.
Bij het openen van de kist kwam ik nog een ‘klusje’ tegen. Een bakje met gerooide bloembollen had wat water opgevangen. De bloembollen hadden al volop wortels en begonnen al uit te lopen. Als ik het goed heb zijn het voornamelijk tulpenbollen. Die wil ik natuurlijk in het voorjaar graag zien opkomen. Met de bollenpoter was het klusje zo geklaard. Het enige waar ik voor moet zorgen is dat ik onthoud waar ik ze gepoot heb. Tenslotte moeten er nog heel wat planten de tuin in en het zou jammer zijn als ik de mooie bollen na zoveel zorg alsnog beschadig.
De hopen mest ging ik met een hark te lijf. De eerste drie minuten dan. Daarna besefte ik dat het met een hark onbegonnen werk is. Na twee halen was de hark veranderd in een klomp mest en tot weinig nut. De schep kon al beter van dienst zijn en deze heeft vijf minuten mogen meehelpen. De mest was te compact om met een schep los te scheppen. Dan de riek maar aan het werk zetten. En ja, dat ging een stuk beter. Enige tijd later waren de meeste hopen verdeeld over de tuin. Met een tevreden gevoel ging erna naar huis.