Ik gaf de plantjes in huis water en kwam er tot mijn schrik achter dat ik een vlinder had verdronken. Tenminste… daar leek het op. In een plasje water in de bloempot dreef een zwart witte vlinder. Op zijn kop. Met een stokje boven zijn pootjes hoopte ik ‘m te kunnen helpen omkeren, maar het mocht niet meer baten. Toen ik een half uur later weer kwam kijken lag de vlinder er nog steeds. Pas aan het eind van de avond durfde ik voorzichtig de vlinder uit de bloempot te vissen. Toen ontdekte ik dat de vlinder al eerder doodgegaan was. Mijn schuldgevoel op slag. Toch jammer van zo’n mooie vlinder. Een bijzondere ook nog misschien, ik herkende de vlindersoort in ieder geval niet.
De volgende avond riep mijn man mij terwijl hij het journaal zat te kijken. Het ging over de buxusmot. Talloze mensen hebben plots een bruine buxus in de tuin staan na de komst van de rups van de buxusmot. En ook bij ons in de buurt staan heel wat bruine struikjes. Ik ben dol op vlinders en de rupsen neem ik doorgaans maar voor lief. Maar deze invasie vind ik toch wel wat… massaal. Er zullen wel weer allemaal bestrijdingsmiddelen tevoorschijn komen die de rups kunnen bestrijden. Of die daarbij onderscheid maken tussen de rupsen betwijfel ik. Nee, wat hier van komt is nog maar even afwachten.
Plots verschijnt er een foto van de vlinder, de buxusmot. Hé! Die ken ik! Het is de vlinder die bij ons dood in de vensterbank ligt. Opeens vind ik het wat minder erg dat er in mijn huis een dode vlinder is gevonden.