De kist op mijn tuin moest hoognodig opnieuw geverfd worden. Twee jaar geleden heb ik de kist bewerkt met een bepaalde rubberverf om de kist waterdicht te maken. Het heeft goed geholpen, maar na twee jaar in weer en wind begint de boel behoorlijk te slijten. Op sommige plekken kon ik het kale hout al zien zitten. Bovendien kwam ik een flinke plas water tegen toen ik een plastic zeil van de bodem van de kist haalde. Tijd om de rubberseal weer aan te brengen.
Maar wanneer dan? Want toen ik dit wilde gaan inplannen liep ik tegen allerlei praktische problemen aan. Sowieso was het niet handig als mijn zoontje mee was, halverwege de schilderbeurt weer naar huis moeten is gewoon niet praktisch. Dus, een zaterdag was het handigst. Maar dan ook graag als het droog is. Daarbij vielen ook al vele zaterdagen af. En de kist moet ook droog zijn, dus de dag ervoor zou het ook niet mogen regenen…
Jullie begrijpen dat het een tijdje heeft geduurd voor het een geschikt moment was. Het was op een woensdag toen mijn zoontje een nachtje uit logeren was en ik terugkwam van een vriendin. Ik had nog 1,5 uur voor het donker werd. Het moest dus wel even heel snel. 😀
De rubberseal die de kist waterdicht moet maken is hele dikke verf en je moet het ook vooral erg dik aanbrengen. Dat maakt dat het schilderen heel snel gaat. Om te voorkomen dat mijn handen helemaal beverfd zouden zijn met rubber had ik handschoenen meegenomen. Toen ik het deksel van de pot afpeuterde kwam de eerste rubberseal al op mijn vingers terecht. O ja, die handschoenen… Nou ja, met natte vingers in je handschoenen heeft niet zoveel zin natuurlijk, straks maar dan. Tegen de tijd dat het eerste ‘knoeisel’ droog was, zat er al weer wat op mijn vingers. Bovendien zag ik de handschoenen nergens meer liggen.
Thuis had ik bedacht dat ik vooral het deksel van de kist moest verven maar toen ik op de tuin kwam zag ik al dat ik op zijn minst ook de voorkant en de linkerzijkant onder handen moest nemen. De kist moest twee keer geverfd worden met minimaal 10 minuten droogtijd er tussen. Met zo’n groot oppervlakte kon ik dus meteen door naar de volgende laag.
Ik had tussendoor zowaar zelfs eventjes tijd voor een bakje koffie. Ik moest het zittend op een stapel tegels opdrinken want ik kon de stoel niet uit de kist halen. Hoewel mijn vingers inmiddels al aardig onder de rubberseal zaten deed ik toch nog een poging om ze “schoon” te houden. De handschoenen lagen zeker ergens onder de kranten verstopt.
Tegen de tijd dat ik klaar was met de tweede laag was het al schemerig. Er was nog een klein beetje verf over en als ik nog tijd had gehad had ik nog wat ruimte gemaakt om de achterkant van de kist nog wat bij te werken. Maar die tijd was er niet meer. Snel alle spullen maar bij elkaar pakken dan. De handschoenen lagen niet onder de kranten. Ook niet bij de fiets of op de fietstas. Hmmm. Waar die toch gebleven waren… In no-time had ik alle spullen in de fietstas gestopt en kon ik naar huis. Tegen de tijd dat ik op de fiets zat brandden de straatlantaarns. Precies op tijd klaar!
Thuis kon ik nog flink schrobben op al die rubberseal die op mijn handen terecht gekomen was. De handschoenen bleken al die tijd gewoon in mijn jaszakken te zitten.