In januari schreef ik dat ik de appelboom had gesnoeid. De appelboom staat op de rand van mijn tuin, als afscherming van de sloot, en heeft vorig jaar geen vrucht gegeven. Omdat er twee dikke stammen vrijwel tegen elkaar aan groeiden heb ik heel rigoureus één stam afgezaagd en zo de boom bijna gehalveerd.
De boom heeft het overleefd en doet het zelfs heel goed. Deze week zag ik dat er een heleboel appels in zitten! Ik heb geen idee wat voor soort het is en of het lekkere appels zijn. Ik ben van plan de appels nog flink uit te dunnen in de hoop dat de appels dikker worden. Maar misschien is de appelsoort ook wel klein, dat is natuurlijk even afwachten. Mocht nog iemand me kunnen vertellen hoe je ziet welke soort dit is, dan hoor ik het graag. En anders wordt het misschien wel duidelijk als de appels rijp zijn voor de oogst.
In de winter ga ik graag aan de slag met de wat grotere klussen. Dit jaar zijn er genoeg winterklussen, maar niet alles is mogelijk. Zo is het te nat op de tuin om de tegelpaden goed te gaan leggen. Gelukkig blijven er genoeg klussen over om even lekker in de frisse buitenlucht aan het werk te gaan. In de week van kerst en oud&nieuw had ik zowaar drie keer de mogelijkheid om in de tuin bezig te gaan en zo kon ik lekker even doorpakken.
De eerste ochtend besteedde ik aan het rooien van de appelboom. Twee verhuizingen in 2 jaar kon deze appelboom helaas niet aan. Niet gek, een boom kun je beter niet verplanten, maar soms is het even niet anders. De boom is ziek geworden en voor de zekerheid heb ik de dode stam en takken maar afgevoerd.
Aan de rand van mijn tuin, bij de sloot, staat echter ook een appelboom. Tenminste, ik vermoed dat het een appelboom is. Het afgelopen jaar hebben er echter geen vruchten aan gezeten. Dus trok ik mijn stoute schoenen aan en heb ik de boom een flinke snoeibeurt gegeven. Ik ben benieuwd of dit het komende jaar resultaat zal opleveren.
Op sommige plekken in de tuin blijft het water lang staan na een regenbui. Vorig jaar hebben we een aantal gaten gemaakt met de grondboor en turfmolm in de gaten gegooid. Het lijkt wel wat te hebben geholpen maar ergens halverwege de tuin bleef alsnog een flinke plas staan. Voor de volgende middag had ik dus ook alweer een klus bedacht.
Met de grondboor maakte ik midden in de plas een gat en deze vulde ik met het snoeiafval van de gezonde appelboom. Ik propte er nog wat geplukte klaverblad in (organisch materiaal, lees meer hierover elders op mijn site) en hoop dat het water daar wat beter gaat zakken. Het resterende snoeiafval wilde ik in een kuil aan de rand van de tuin gooien. Toen ik echter ging graven stuitte ik op zo’n 20 cm diepte op de rand van een plastic emmer. Ah! Plastic laat in ieder geval geen water door, al leek het vooral náást de emmer te blijven staan. Het gat moest nog heel wat dieper om de emmer uit te kunnen graven. De dikke natte klei zorgde voor vacuüm waardoor ik de emmer er maar moeilijk uit kon trekken.
Het was lekker weer en ik genoot erg van het buiten bezig zijn. Uiteindelijk is het gelukt en kreeg ik er een zeer modderige emmer bij. In de kuil bleef al flink wat water staan. Het gaf precies aan waar het niet goed weg wilde lopen. Middenin de kuil boorde ik weer een gat met de grondboor waar weer wat snoeiafval in kon. De rest van de takken konden in de grote kuil. Met nog een emmer geplukte klaver werd de kuil nog wat voller. Daarna kon alle aarde weer terug. Aan het eind van de middag zag je niets meer van alle arbeid. Ik hoop dat het onder de grond wel het effect heeft van een betere doorlaatbaarheid. Organisch materiaal werkt als een spons en zal in droogte water beter vasthouden en bij veel regen het water beter door laten. Of het nu genoeg is, is alleen nog even de vraag. Ik heb in ieder geval een middagje lekker ‘gesport’.
