Strak

Maandag ben ik lekker bezig geweest in de tuin. Het hoekje tussen de wortels en de koolplanten werd langzamerhand overgroeid door onkruid. Het was tot nu toe nog niet zo erg aangezien er toch niets anders groeide, maar het werd nu wel tijd om het hoekje aan te pakken. Niet alleen het onkruid heb ik allemaal verwijderd, ik heb ook meteen de muurpeper verplaatst en de bloeiende sla verwijderd.

Erna was er ruimte om weer een paadje aan te leggen. Met een touwtje, gespannen tussen twee haringen, en al een klein beetje ervaring gaat het paadjes leggen steeds wat netter en wat sneller. Gelukkig maar want in deze tuin is het nog een beetje complexer om een pad te leggen. Het probleem zit ‘m in het hoogteverschil. Aan het begin, bij het grote pad moet ik de tegel bijna ingraven, in het midden van de tuin moeten de tegels een heel stuk hoger liggen. Het zorgt ervoor dat het pad lastig stabiel te maken is. Maar goed, ik ben niet van plan om een professioneel stratenmaakster te worden en vind het vooral belangrijk dat ik er de komende paar jaar zonder beenbreuken overheen kan lopen. De tijd zal het leren maar ik verwacht dat dat wel goed komt.