Na een treinreis met zo nu en dan een heerlijke vleug ‘verse taart’ door de coupé was ik erg benieuwd naar de smaak van de pompoentaart. Ik moest echter nóg even geduld hebben. In het recept stond dat ik de taart moest behandelen als een cheesecake. Nadat de taart voldoende afgekoeld was moest deze nog 4 uur in de koelkast staan. Daarna lag ik volgens mij inmiddels in bed.
De volgende dag kon ik dan eindelijk mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Met zijn drieën gingen we het resultaat beoordelen.
De foto bij het recept toonde een knaloranje taart. Echter, als ik ‘2 theelepels speculaaskruiden’ in het recept zie staan, dan neem ik natuurlijk twee zeer royale theelepels. Net als kaneel kan een taart niet teveel speculaaskruiden bevatten is mijn mening. Waarschijnlijk kwam het resultaat dichter bij 4 theelepels dan bij twee. Met tot gevolg: een bruine taart in plaats van oranje.
De meningen over de smaak waren verdeeld. Ten eerste moet je
wel een beetje van cheesecake houden. Hoewel de smaak kruidiger is, blijft het een vochtige, lobbige taart vergelijkbaar met cheesecake. Niet iedereen vindt dat lekker.
Ten tweede kun je er beter niet bij vertellen dat het pompoentaart is. Sommige mensen hebben dan al bij voorbaat de neiging om af te haken. En dat terwijl ik de pompoen niet heb geproefd. Ik proefde vooral speculaaskruiden en dat beviel me wel 🙂 Ik vind het recept zo gek nog niet, al denk ik wel dat het snel gaat vervelen. Ik geef het een 6,5.
O, ik bedenk me opeens dat ik alles van het recept door twee heb gedeeld. Behalve de speculaaskruiden. En dan een royale hoeveelheid erin gooien… Misschien had ik de taart beter ‘speculaastaart’ kunnen noemen.