D
e appelplukdag is voor mij de leukste dag van het jaar. Of nou ja, het leukste evenement. Deze is elk jaar ergens in september op een zaterdag. Zodra ik de datum weet reserveer ik deze dag, want die wil ik niet missen! Vandaag was het zover: appels plukken! En vooral ook een kijkje nemen op de boerderij en een praatje maken met de mensen die toch wel boeiend werk hebben. Drie jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met dit evenement en elk jaar word ik er handiger in. Laarzen aandoen is bijvoorbeeld heel handig want in de boomgaard is het al snel een modderboel. En vandaag regende het (’s ochtends) dus kwamen ze helemaal van pas.
Genoeg geld meenemen want het is jammer om te moeten stoppen met plukken omdat ik te weinig geld bij me heb. En dan nog het vervoer: dit jaar nam ik een aardappelkistje mee zodat ik niet alleen mijn fietstassen had maar ook nog een bak achterop. Die kon natuurlijk niet te vol want dan hobbelde ik alle appels eruit, maar het is toch nog weer een paar kilo extra die ik mee kan nemen. Het staat natuurlijk ook leuk, zo’n kistje met appels achterop de fiets.
Dit jaar bereikte ik een nieuw record (en waarschijnlijk zal dat ook wel het maximum zijn van wat ik kan opeten voordat de appels te rijp zijn) en dat is 20 kilo. Voornamelijk Cox (ja, dat woord dat je voor scrabble graag gebruikt, maar als appelsoort is het ook heerlijk) en Elstar. Nog een paar Jonagold om te proberen, enkele peren en wat Goudrenetten voor een lekkere appeltaart.
De Jonagold heb ik inmiddels al geproefd (je begint gewoon zin in appels te krijgen van al dat gepluk) en die is heerlijk. Blijkbaar koop ik deze alleen in de winkel als ze heel goedkoop zijn (omdat ze niet meer lekker zijn) of als de Elstar er niet is (en de Jonagold waarschijnlijk ook op z’n eind loopt). Maar vers vind ik ze prima passen bij de Elstar en Cox.
Ik heb leuk gepraat met de broer van de boer. Ik vroeg me af waar ze die appelplukkers elk jaar vandaan halen want nou ja, zou het niet handig zijn als ik me vrijwillig aanmeld, dan hoef ik niet persé te wachten op de appelplukdag. En zit ik ook niet met het limiet van het aantal appels dat ik kan opeten. ‘Ze melden zich spontaan aan,’ zei hij. Nou, bij deze heb ik dat ook maar even gedaan en vrijdag mag ik wel komen plukken. 🙂 Is dat niet een heerlijk vooruitzicht?!
