blog
Ik heb mijn eerste appels geoogst! Er zitten in sommige wat lelijke plekken, dus vanavond eten we appelcompote.
De andere, mooie gave, appels liggen in de koelkast. Momenteel hebben we genoeg ander fruit, maar over twee maanden moeten we weer overgaan op appels en peren. Dan hebben we mooi nog wat lekkers uit eigen tuin. Al weet ik niet of ze die twee maanden halen.
Verder hangen er nog een paar aan de boom, het rode blosje is nog niet te zien. Zo kunnen ze mooi nog wat groeien en rijpen.
Deze week had ik zowaar nog wat dingen die ik voor het eerst in mijn eigen tuin deed. Ten eerste appels oogsten! Die kleine appelboom heeft het boven verwachting gedaan en er zitten prachtige mooie, dikke appels in. Omdat ik niet precies wist hoe ze eruit moesten zien als ze rijp waren heb ik er eerst slechts 2 geplukt. Deze zijn inmiddels alweer op en smaakten prima. Het is een groene soort, wat minder sappig dan Elstar maar sappig genoeg. Waarschijnlijk was de tweede die ik proefde ook al wat rijper dan de eerste, die smaakte lekkerder. De rest kan dus nog wel even blijven hangen of mag thuis nog wat verder rijpen.
Verder 
heb ik ook mijn eerste boontjes gedopt! Jaja, je wordt er heel zelfstandig van 😉 Straks kan ik niet alleen in mijn groente en fruit voorzien maar heb ik ook nog mijn eigen vleesvervangers. Samen met de Shitaki kom ik al een heel eind.
De meeste bonenplanten kon ik dinsdag rooien; boven de grond afknippen en de planten klein knippen en op de aarde laten liggen. Ik kwam thuis met een emmertje nieuwe lading droogbonen. Het zal nog wel even duren voor ik die kan doppen, ze moeten eerst goed drogen.
D
e appelplukdag is voor mij de leukste dag van het jaar. Of nou ja, het leukste evenement. Deze is elk jaar ergens in september op een zaterdag. Zodra ik de datum weet reserveer ik deze dag, want die wil ik niet missen! Vandaag was het zover: appels plukken! En vooral ook een kijkje nemen op de boerderij en een praatje maken met de mensen die toch wel boeiend werk hebben. Drie jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met dit evenement en elk jaar word ik er handiger in. Laarzen aandoen is bijvoorbeeld heel handig want in de boomgaard is het al snel een modderboel. En vandaag regende het (’s ochtends) dus kwamen ze helemaal van pas.
Genoeg geld meenemen want het is jammer om te moeten stoppen met plukken omdat ik te weinig geld bij me heb. En dan nog het vervoer: dit jaar nam ik een aardappelkistje mee zodat ik niet alleen mijn fietstassen had maar ook nog een bak achterop. Die kon natuurlijk niet te vol want dan hobbelde ik alle appels eruit, maar het is toch nog weer een paar kilo extra die ik mee kan nemen. Het staat natuurlijk ook leuk, zo’n kistje met appels achterop de fiets.
Dit jaar bereikte ik een nieuw record (en waarschijnlijk zal dat ook wel het maximum zijn van wat ik kan opeten voordat de appels te rijp zijn) en dat is 20 kilo. Voornamelijk Cox (ja, dat woord dat je voor scrabble graag gebruikt, maar als appelsoort is het ook heerlijk) en Elstar. Nog een paar Jonagold om te proberen, enkele peren en wat Goudrenetten voor een lekkere appeltaart.
De Jonagold heb ik inmiddels al geproefd (je begint gewoon zin in appels te krijgen van al dat gepluk) en die is heerlijk. Blijkbaar koop ik deze alleen in de winkel als ze heel goedkoop zijn (omdat ze niet meer lekker zijn) of als de Elstar er niet is (en de Jonagold waarschijnlijk ook op z’n eind loopt). Maar vers vind ik ze prima passen bij de Elstar en Cox.
Ik heb leuk gepraat met de broer van de boer. Ik vroeg me af waar ze die appelplukkers elk jaar vandaan halen want nou ja, zou het niet handig zijn als ik me vrijwillig aanmeld, dan hoef ik niet persé te wachten op de appelplukdag. En zit ik ook niet met het limiet van het aantal appels dat ik kan opeten. ‘Ze melden zich spontaan aan,’ zei hij. Nou, bij deze heb ik dat ook maar even gedaan en vrijdag mag ik wel komen plukken. 🙂 Is dat niet een heerlijk vooruitzicht?!
Het is al bijna een week geleden maar soms is er zoveel te vertellen dat ik het maar laat wachten. Vorige week heb ik een héleboel appels geschild, geraapt in de plaatselijke boomgaard, en daar appelmoes van gemaakt. Voor de verandering heb ik het deze keer niet laten aanbranden maar ben ik er keurig bij in de buurt gebleven om regelmatig te roeren. Om het risico op aangebrande appels/appelmoes te verkleinen heb ik ze niet tot moes gekookt maar na een korte kooktijd de staafmixer erop gezet. Dat scheelt een heleboel. Met een berg kaneel en een beetje suiker erbij was de appelmoes klaar. En lekker!! Ik kon er 8 potten mee vullen, waaronder één hele grote. Helaas was niet alles vacuüm en ben ik nu genoodzaakt de grote en een normale pot appelmoes leeg te eten. Hè, vervelend zeg… 😉 Een andere pot heb ik gedoneerd aan een gezin met kleine kinderen. Het jochie van 4 zei heel wijs: ‘Het is wel lekker maar wel ánders.’ Dat had hij al goed in de gaten. En dat is precies de reden waarom ik nog wat meer appelmoes wilde maken. Nou, en ook omdat ik het zo leuk vind eigenlijk, want ik zou het gerust nog een keer doen, ook al heb ik meer dan genoeg appelmoes voor het komende jaar.
De appels beginnen rijp te worden aan de bomen. En laten we in deze gemeente verschillende gemeenschappelijke appelbomen of zelfs hele boomgaarden hebben…!
Afgelopen zondag liep ik er met mijn bezoek even langs, nadat we mijn (overvolle) tuin hadden bekeken. Maar ja… ik had dat idee pas bedacht terwijl we al onderweg waren dus het enige wat we konden vullen waren onze handen. Zes handen kunnen best wat meenemen, ware het niet dat de helft van de handen al bezet waren met courgettes en rijpe vruchtjes van mijn volkstuin. Goed, er zijn toch nog wat rijpe appels thuisgekomen en mem heeft ze voor me geschild en ontklokt. Het was een kleine moeite om er daarna nog appelmoes van te maken. Vorig jaar heb ik geen appelmoes gemaakt: zo duur is appelmoes in de winkel niet en het scheelt een boel werk. Helemaal als je van die kleine appeltjes hebt waarvan het klokhuis ongeveer de helft van de appel is. Maar ik heb het gemist, de zelfgemaakte appelmoes. Het is toch echt veel lekkerder om zelfgemaakte appelmoes te maken! Dus ik ben blij dat ik de eerste potjes staan heb. En als ik nog eens langs de boomgaard kom dan zoek ik de grootste appels zodat het werk binnen de perken blijft. 