Zonder verwarmde kas groeit er in de winter niet zoveel in de tuin. Misschien lukt het nog om wat veldsla of winterpostelein te verbouwen in mijn kleine kasje (wat dan overigens wel eerst wat opgelapt moet worden gezien de scheuren in het zeil) maar verder zal ik het moeten doen met alles wat ik kan bewaren. Gelukkig kunnen de boerenkool en de prei in de tuin blijven staan tot ik ze nodig heb. En bieten kan ik in een emmer met droog zand ook nog een hele tijd goed houden. Fruit echter is maar kort houdbaar. En mijn vriezertje is maar klein. Dus alle reden om het in te maken. De jam is goed gelukt, alle potten zijn vacuüm getrokken en de smaak is heerlijk. Gister heb ik de resterende rabarber ingemaakt en op één pot na (niet vacuüm) is ook alles goed gelukt. Zo begint de voorraad al te groeien. Voor jam zal ik sowieso nog wel meer moeten inmaken wil ik het kunnen uithouden tot volgend jaar, maar wat rabarber betreft heb ik wel genoeg. Dankzij de buurman dan, van mijn eigen rabarber kon ik slechts 3 potjes inmaken.
Ach, wat geeft dat toch een heerlijk voldaan gevoel, al die potjes, kant en klaar. Geen vriezer die het nog een half jaar moet goed houden, enkel het werk van het inmaken. En wat een leuk gezicht hè? ’t Wordt tijd voor een kast of wat planken waar ik al mijn potjes kan uitstallen.
Ziet er goed uit!