Een knop van een bloem is bijna net zo mooi als de bloem zelf. Het geeft namelijk een verwachting, een uitzien naar de bloem die komen gaat en die voorpret is minstens zo belangrijk als het genieten van de bloem zelf. En momenteel stáát er wat in de knoppen. De orchidee die ik nu zo’n 2 jaar heb en na de eerste bloei nog niet weer is gaan bloeien staat op uitbarsten. Elke dag denk ik dat hij nu toch wel gaat bloeien maar elke keer zijn de knoppen nog een beetje dikker en worden de bloemetjes nog helemaal omhuld door de buitenste blaadjes. In een bak op het balkon zijn er plantjes gekomen uit de bollen die ik niet afgelopen herfst maar de herfst ervoor heb geplant. Vorig jaar is er niks van bovengekomen maar geduld wordt beloond en dit jaar staat er een hele serie planten. Inmiddels weet ik alleen niet meer wat het is. Anemonen? Of ranuncules? Ik zal het vanzelf ontdekken, de verrassing is er des te groter om.
Ook de bieslook staat dik in de knop. En net als bij de orchidee denk ik elke keer dat het wel zover zal zijn, maar laat deze me nog weer wat langer wachten.
De narcissen zijn inmiddels wel gaan bloeien, het zijn prachtige, schattige bloemetjes, lichtgeel met een donkergeel hart. De lengte van de steel past eigenlijk helemaal niet bij dat kleine bloemetje maar het geeft wel een grappig effect.
En dan heb ik nog de viooltjes, die ik als winterviooltjes had gekocht maar die toch echt zomerviooltjes blijken te zijn. In de schaduw waren de bloemetjes al gauw uitgebloeid en kwam er maar niets nieuws. Terwijl de bakken aan de rand van mijn balkon vol met bloeiende viooltjes zitten, heeft die ene bak alleen maar groen. Maar inmiddels zitten ook dáár knoppen in en nog even en er kleurt nog meer blauw. 