Opeens is het weer omgeslagen. Het heeft hier vanmorgen behoorlijk gehageld en het waait ook zo behoorlijk. En het enige waar ik me druk om hoef te maken is of ik morgen niet teveel last zal hebben van tegenwind bij een hardloopwedstrijd. Geen gedoe met planten vastbinden omdat ze anders de lucht ingaan of met kiemplantjes afdekken met vliesdoek tegen de kou. En dat alles vanwege twee kasjes en een warm, beschut huis.
Vandaag op de fiets, toen ik wat zat te mijmeren over mijn tuin en me afvroeg of ik niet nog wat moest zaaien, ontdekte ik dat ik al heel wat plantjes laat opgroeien, zonder dat mijn hele huis vol staa
t en zonder dat ik me zorgen hoef te maken om hun welbevinden als het weer omslaat. Het voelt alsof er nog iets onder mijn bed verstopt zit, want heb ik nu echt al alles in die twee kasjes staan? (Nou ja, en die twee bakjes in de vensterbank) Blijkbaar wel. Het zal wel komen door het formaat van de plantjes, kiemplantjes nemen nu eenmaal niet zoveel ruimte in. Tegen de tijd dat ze volgroeid zijn is mijn tuin al snel te klein. Bijzonder toch hè!