Droog

Als je luistert naar de gesprekken over het weer dan lijkt het alsof het nooit mooi weer is in Nederland. Het is te koud en het regent ook teveel. Nou, als jij ook zo iemand bent die vindt dat het teveel regent dan zet ik je hierbij met beide benen op de grond. Het is voor een ieder met een tuin het hele jaar al veel te droog. Ik weet dat ik na het zaaien van de prei en witlof (ik denk begin april) al naar de tuin moest omdat de zaden zonder wat extra water zich niet tot een plantje zouden kunnen ontwikkelen. Blijkbaar heb ik te weinig aan ze gedacht want alsnog is het merendeel niet opgekomen.

Nu is het juni. Ja, tussendoor heeft het wel geregend. En als je middenin zo’n bui zit word je ook echt nat. Maar als ik na zo’n heerlijke bui, waar ik al weken naar verlang voor mijn plantjes, in de regenmeter kijk, dan is het maar bar weinig. En paar millimeter na een lange tijd van droogte stelt niks voor. De blaadjes van mijn plantjes zijn even een beetje gewassen. Onder deze blaadjes is de aarde nog droog…

Het is toch wat. Met zulk mooi weer nóg klagen! Nou goed, ik mag niet klagen. Want ondanks droogte heb ik genoeg te eten, al dan niet uit eigen tuin. En nu het al een week zo lekker warm is, worden mijn aardbeien massaal rood. Als ik die dan toch ga oogsten geef ik de tuin ook maar even water en bespaar ik me met het oppompen en sjouwen weer n abonnement op de sportschool.

Lekker weer hè?!

Omslag

kasOpeens is het weer omgeslagen. Het heeft hier vanmorgen behoorlijk gehageld en het waait ook zo behoorlijk. En het enige waar ik me druk om hoef te maken is of ik morgen niet teveel last zal hebben van tegenwind bij een hardloopwedstrijd. Geen gedoe met planten vastbinden omdat ze anders de lucht ingaan of met kiemplantjes afdekken met vliesdoek tegen de kou. En dat alles vanwege twee kasjes en een warm, beschut huis.

Vandaag op de fiets, toen ik wat zat te mijmeren over mijn tuin en me afvroeg of ik niet nog wat moest zaaien, ontdekte ik dat ik al heel wat plantjes laat opgroeien, zonder dat mijn hele huis vol staakast en zonder dat ik me zorgen hoef te maken om hun welbevinden als het weer omslaat. Het voelt alsof er nog iets onder mijn bed verstopt zit, want heb ik nu echt al alles in die twee kasjes staan? (Nou ja, en die twee bakjes in de vensterbank) Blijkbaar wel. Het zal wel komen door het formaat van de plantjes, kiemplantjes nemen nu eenmaal niet zoveel ruimte in. Tegen de tijd dat ze volgroeid zijn is mijn tuin al snel te klein. Bijzonder toch hè!