Vorig jaar heb ik van mem een lampionplant gekregen. Het heeft een tijdje geduurd voor de plant vanuit de zak (met grond en water) in de tuin terecht kwam en daarom was ik een beetje bang dat de plant het niet zou overleven. Begin dit jaar zag ik niets opkomen en vreesde ik dat de plant doodgegaan was. Echter bleek er later in het jaar toch wat groens te staan, een struikje wat er het jaar ervoor niet stond en wat wel een beetje leek op de lampionplant. Helemaal zeker was ik er niet van, er groeit daar nogal wat onkruid en niet alle soorten herken ik meteen. Het plantje breidde zich niet ongewenst ver uit (zoals onkruid vaak doet) en zag er fleurig uit.
Echter… geen bloemetjes en dus ook geen lampionnetjes. En juist daarom wilde ik de plant graag hebben: wat vrolijke oranje ‘lampionnetjes’ in de kale herfst. Zou de plant te weinig zon krijgen? Dat zou jammer zijn. Juist in het stukje tuin tegen de muur zet ik planten die wel leuk zijn maar waarvoor ik niet zoveel ruimte heb. Dat stuk kan ik in verband met de schaduw voor veel planten niet gebruiken dus wordt dat gebruikt voor mijn ‘eventueel-wensen’.
Laatst zag ik tot mijn verrassing wat oranjes schemeren tussen het groen. En ja hoor, tóch een lampion! De plant heeft het niet alleen overleefd maar heeft mij ook nog weten te verrassen. De bloemetjes heb ik niet gezien maar de lampion is niet te missen. Gezellig en fleurig!
