(nooit) genoeg

DSCN9288Ik weet niet hoe het komt, maar aan plantjes heb ik nooit teveel. Kom ik in een tuincentrum dan moet ik persé even bij al dat bloeiende spul kijken en kan ik de verleiding niet weerstaan om wat mee naar huis te nemen (eentje maar…!) Dit keer een zachtroze fuchsia. Ja, ik kan maar beter één-jarige plantjes kopen want de verleiding om wat te kopen zal wel nooit overgaan.

Het lijkt wel of je, als je eenmaal een tuin hebt, nooit genoeg hebt. Er kan altijd nog wel wat bij. Of het gaat om nog een lap grond, om meer regen, nog een appelboom of bloemetjes. Een niet te stillen honger naar tomatenplantjes, slapkropjes, potjes jam en rabarbertaart.

Ik ben blij te weten dat ik hierin niet de enige ben. Zo las ik in een tuintijdschrift dat mensen met een tuin vaak een nog grotere tuin willen. Het gaat daarbij vast niet (alleen) om het werk, het heerlijke tuinieren (want tijd is nu eenmaal beperkt) maar waarschijnlijk om nog meer ruimte te hebben voor die speciale struik, die prachtige plant, die grote boom… Er zijn zo ontzettend veel mooie planten/bomen/struiken dat ik mijn leven lang niet uitgekeken raak.

Tegelijkertijd word ik ook gul van een eigen tuin. Van zaadjes kun je altijd wel wat krijgen, plantjes heb ik vaak ook nog wel en wil je in de zomer courgette dan kun je beter naar een volkstuinencomplex gaan dan naar de supermarkt. Tomaten, aardbeien, rabarberstekje, bloemen of zelfs een hele vlinderstruik, er is genoeg keus.

En als je dan nog niet genoeg hebt, dan heb ik nog een heel vak vol onkruid staan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.