Ondanks het hele verhaal dat ik heb geschreven over vermiculiet was ik toch nog een beetje aan het twijfelen. Hoe kan een zaadje zo tussen de “steentjes” ontkiemen en willen groeien? De beste manier om die twijfel weg te halen is om het eens te proberen. Dus zette ik de (fijne) vermiculiet te week tot het zich volgezogen had met water. Vervolgens maakte ik een laag van een paar centimeter in een plastic bakje, duwde het aan en duwde wat zaadjes in dit witte spul. Een plastic over het bakje om het vochtgehalte op peil te houden, een theedoek erover om het donker te maken en afwachten maar…
En zowaar… ja hoor, de eerste zaadjes zijn ontkiemd! Jullie zullen even goed moeten kijken naar de foto (op de foto klikken maakt ‘m groter) maar ik kan minstens vijf ontkiemde zaden vinden.