De vlinderstruik moest eruit. Deze stond nog maar twee jaar (of alweer drie?) in de tuin. De struik groeide echter in mum van tijd uit van één dunne tak zonder hout tot een fikse struik met dikke, verhoutte takken. Vorig jaar besloot ik dat ik de struik eruit moest halen. Ik moest al minstens twee keer per jaar flink snoeien om de struik binnen de perken te houden en ik zag aan de dikke houten stronk al dat het nog een flinke dobber ging worden.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit winterklusje begin maart nog altijd niet gedaan was. Toen de lente in zicht kwam begon ik me er toch wat druk om te maken. De takken waren al allemaal kort geknipt, maar die stronk… De struik kon en mocht niet nóg een jaar blijven staan. Dus begon ik elke week een stukje te graven rondom de wortels. De verhoutte takken zaagde ik af.
Vorige week ontdekte ik dat ik weliswaar al een behoorlijk gat had gegraven, maar dat de wortels te dik waren om met mijn schep door te steken. Met een zaag kon ik er nog niet bij. Een buurman vroeg wat ik aan het doen wa
s en bood aan om de resterende stronk om te hakken. Vervolgens hoefde ik enkel nog het gat dicht te gooien. En zo werd de grote klus toch nog afgerond vóór de lente. Wat een genot! 🙂