De nekslag voor de andijvie

Enige tijd geleden kocht ik enkele andijvieplantjes. Dit kon alleen per setje van vier. Het was wat teveel maar er zijn altijd wel mensen in mijn omgeving die ik blij maak met verse andijvie. Bovendien is het altijd handig om rekening te houden met tegenslag. Tenslotte kan er nog van alles gebeuren tussen het planten en het oogsten. Door plantjes te kopen is de meest kwetsbare periode al voobij. Maar helaas, ook dan kan er nog van alles gebeuren. Zo was het eerste andijvieplantje al binnen een week dood. En deze week ontdekte ik weer een dood plantje. Waar slakken van de verse blaadjes snoepen, zijn andere beestjes erger. Tegen slakken kan ik slakkenkorrels strooien. Bovendien zijn ze wel even bezig met het opeten van een plantje dat al formaat heeft. Dat geeft mij vaak nog de tijd om op de plaag te reageren.

Bij deze gesneuvelde andijvie was er een ander beestje de schuldige. Het gaat om de aardrups. Het knaagt het plantje doormidden, net onder de grond. Zonder wortels verdorren de blaadjes en zonder blaadjes verpieteren de wortels. Het is een uitstekende nekslag voor de plant. Wat ik me echter afvraag is wat de aardrups eraan heeft. Het smalste stukje van de plant eet het op. En de rest van de blaadjes dan? Daar valt toch veel meer voeding te halen? Ik vind het maar frustrerend. Als beestjes voeding nodig hebben wil ik daar zo nu en dan best een plantje aan opofferen. Maar dit is verspilling van voedsel. Daar wil ik niet aan bijdragen. En hoewel ik graag vlinders verwelkom in mijn tuin (en de rupsen voor lief neem) is de aardrups bij mij niet langer welkom.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.