Met de post heb ik een leuk pakketje ontvangen van een vriendin. Bloembolletjes! Ze had onthouden dat ik nog wat bolletjes wilde halen om het kale stukje grond bij ons op de parkeerplaats op te vrolijken. Het was er nog niet van gekomen om wat te kopen en opeens lag het zelfs al in de bus.
Enige tijd later ging ik met een andere vriendin aan de slag om de bolletjes in de grond te stoppen. Bij ons op de parkeerplaats staan bijna overal netjes struikjes aangeplant. Echter op één hoekje is een kaal stukje grond en wat daar het idee van is ben ik nog niet achter. Het onkruid dat er, uiteraard, op groeit wordt elke keer weer netjes verwijderd. Maar verder is en blijft het een kaal stukje grond. Het leek me dan ook leuk om er wat bolletjes te planten om in het voorjaar wat kleur te hebben.
Terwijl we een mooie verdeling bedachten voor de verschillende soorten bollen liepen mensen af en aan op de parkeerplaats. Het blikje in de handen van mijn vriendin en het schepje in mijn hand gaf een mevrouw het idee van een begrafenis: “Een vogeltje aan het begraven?” vroeg ze terwijl ze langsliep. Nee gelukkig, er was niets dood. Sterker nog, misschien kunnen deze bloemen in de toekomst nog wat bijen helpen overleven. Ze houden in ieder geval van de blauwe druifjes en de krokussen.
Terwijl ons project gestaag vorderde kwamen er steeds meer stukjes omgewoelde aarde. Het bracht een andere voorbijganger op het idee dat we iets aan het opgraven waren. Ik kon er wel om lachen. Ik ben benieuwd wat je zou vinden als je hier een opgraving zou doen. Ik denk dat het weinig verder zou komen dan stukjes uiteengevallen plastic, bierblikjes en glaswerk. O, en tegenwoordig kun je ook een complete pompoen op de parkeerplaats vinden, zelfs zonder opgraving. Dus misschien hebben we volgend jaar wel meer dan alleen blauw-paarse bloemen op de parkeerplaats.